آیتی، عبدالحسین (تفت ۱۲۴۹ـ یزد ۱۳۳۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۸

عبدالحسین آیتی (تفت ۱۲۴۹ـ یزد ۱۳۳۲ش) Ayati, Abd al-Hossein
شاعر ایرانی و از مبلغین آیین بهایی. نام اصلی او عبدالحسین بافقی یزدی، و آیتی و آواره تخلص‌های وی بوده‌اند. در خانواده‌ای مذهبی زاده شد. چند سال پس از درگذشت پدر به آیین بهایی گروید و از مبلّغان آن شد. به عثمانی، مصر و اروپا سفر کرد و کواکب الدریّه فی مآثر البهاییه (قاهره، ۱۹۲۳م) را نوشت. امّا پس از مرگ عبدالبهاء از این آیین کناره گرفت و در تهران کتاب سه‌جلدی کشف‌الحیل را در ردِّ بهاییت نوشت. به معلّمی در مدارس مشغول بود و آثار ادبی و شعری خود را در مجلّۀ نمکدان و برخی جزوه‌های کوچک شعری منتشر کرد.

آیتی در سره‌نویسی هم‌ دستی داشت و کوشید تا اصطلاح‌های عروضی را به فارسی سره برگرداند. تاریخ یزد یا آتشکدۀ یزدان (یزد، ۱۳۱۷) نیز از جملۀ آثار اوست.

فهرست آثار^[۱]

آتشکده یزدان (تاریخ یزد)، یزد، ۱۳۵۷ق /۱۹۳۸م
اشعه حیات (شعر)، یزد، ۱۳۲۸ش
انشاء عالی، تبریز، ۱۳۱۱ش
تاریخ فلسفه، تهران، ۱۳۱۲ش
تکمیل کتاب کشف الحیل و بیان الحق، تهران
چکامه شمشیر (شعر)
خردنامه (شعر)، استانبول
روش نگارش یا موضوع‌نویسی، تهران
سه عروسی (داستان)، تهران، ۱۳۱۲ش
سه فراری (داستان)، تهران، ۱۳۰۶ش
سه گمشده (داستان)، تهران، ۱۳۰۶ش (۳ کتاب اخیر ترجمه سیاحت‌نامه دکتر ژاک آمریکایی است)
ضمیمه کشف الحیل (پاسخ به مقاله عبدالله رازی)، تهران، ۱۳۰۷ش
فرهنگ آیتی، تهران، ۱۳۱۴ش
قصیده قرآنیه یا ترانه روحی (شعر)، تهران
کتاب نَبی (ترجمه فارسی قرآن در ۳ جلد)، یزد ۱۳۲۴-۱۳۲۶ش
کشف الحیل (در افشای فرقه‌های بهاییان، در ۳ جلد)، تهران، ۱۳۰۷ش (این کتاب بعدها مکرر به چاپ رسیده است)
کواکب الدریة فی مآثر البهائیة (در تاریخ بهائیت)، قاهره،۱۳۴۲ق /۱۹۲۴م
گفتار آیتی، تهران، ۱۳۴۷ق /۱۹۲۹م
ملکه عقل و عفریت جهل، تهران، ۱۳۱۲ش
نغمه دل (شعر)، تهران
هوگوی ایرانی، (نخستین پرواز بشر)، یزد، ۱۳۲۱ش
کواکب الدریّه فی مآثر البهاییه (قاهره، ۱۹۲۳م)

↑ http://al-mostabserin.com/persian/930

[1] ttp://al-mostabserin.com/persian/930

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-Ayati, Abd al-Hossein
 [[پرونده:10277100.jpg|جایگزین=عبدالحسین آیتی|بندانگشتی|عبدالحسین آیتی]]
-عبدالحسین آیتی (تفت ۱۲۴۹ـ یزد ۱۳۳۲ش)<br>شاعر ایرانی و از مبلغین [[بهاییت|آیین بهایی]]. نام اصلی او عبدالحسین بافقی یزدی، و آیتی و آواره تخلص‌های وی بوده‌اند. در خانواده‌ای مذهبی زاده شد. چند سال پس از درگذشت پدر به آیین بهایی گروید و از مبلّغان آن شد. به عثمانی، مصر و اروپا سفر کرد و'' کواکب الدریّه فی مآثر البهاییه'' (قاهره، ۱۹۲۳م) را نوشت. امّا پس از مرگ [[عبدالبهاء]] از این آیین کناره گرفت و در تهران کتاب سه‌جلدی ''کشف‌الحیل'' را در ردِّ بهاییت نوشت. به معلّمی در مدارس مشغول بود و آثار ادبی و شعری خود را در مجلّۀ ''نمکدان'' و برخی جزوه‌های کوچک شعری منتشر کرد.
+عبدالحسین آیتی (تفت ۱۲۴۹ـ یزد ۱۳۳۲ش)   Ayati, Abd al-Hossein<br>شاعر ایرانی و از مبلغین [[بهاییت|آیین بهایی]]. نام اصلی او عبدالحسین بافقی یزدی، و آیتی و آواره تخلص‌های وی بوده‌اند. در خانواده‌ای مذهبی زاده شد. چند سال پس از درگذشت پدر به آیین بهایی گروید و از مبلّغان آن شد. به عثمانی، مصر و اروپا سفر کرد و'' کواکب الدریّه فی مآثر البهاییه'' (قاهره، ۱۹۲۳م) را نوشت. امّا پس از مرگ [[عبدالبهاء]] از این آیین کناره گرفت و در تهران کتاب سه‌جلدی ''کشف‌الحیل'' را در ردِّ بهاییت نوشت. به معلّمی در مدارس مشغول بود و آثار ادبی و شعری خود را در مجلّۀ ''نمکدان'' و برخی جزوه‌های کوچک شعری منتشر کرد.
 آیتی در سره‌نویسی هم‌ دستی داشت و کوشید تا اصطلاح‌های عروضی را به فارسی سره برگرداند. ''تاریخ یزد یا آتشکدۀ یزدان'' (یزد، ۱۳۱۷) نیز از جملۀ آثار اوست.