باربارا استرایسند: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(نام کامل: باربارا جون استرایسند<ref>Barbara Joan Streisand</ref>) بازیگر، خواننده و فیلمساز امریکایی. طی حدود 60 سال فعالیت هنری برندۀ 2 جایزهٔ اسکار، 9 جایزهٔ گرمی، 4 جایزهٔ امی و 1 جایزهٔ تونی شده است. | (نام کامل: باربارا جون استرایسند<ref>Barbara Joan Streisand</ref>) بازیگر، خواننده و فیلمساز امریکایی. طی حدود 60 سال فعالیت هنری برندۀ 2 جایزهٔ اسکار، 9 جایزهٔ گرمی، 4 جایزهٔ امی و 1 جایزهٔ تونی شده است. | ||
از کودکی در آرزوی حضور در دنیای نمایش بود. پس از کسب شهرت در برنامه‌های کلوب‌های شبانه به عنوان خواننده، در سال ۱۹۶۲ سرانجام به برادوی راه یافت و در نخستین نمایش خود، به رغم فرعی بودن نقش نظر همه را جلب کرد جایزۀ منتقدان نیویورک را برنده شد و یک‌شبه به ستارگان پیوست. | از کودکی در آرزوی حضور در دنیای نمایش بود. پس از کسب شهرت در برنامه‌های کلوب‌های شبانه به عنوان خواننده، در سال ۱۹۶۲ سرانجام به برادوی راه یافت و در نخستین نمایش خود، به رغم فرعی بودن نقش نظر همه را جلب کرد جایزۀ منتقدان نیویورک را برنده شد و یک‌شبه به ستارگان پیوست. او که چهرۀ نه چندان ملیح و شخصیت بروکلینی ولنگارش را با صدایی پردامنه و نیرومند و جاذبه‌ای مقاومت‌ناپذیر جبران می‌کرد به‌سرعت مدارج ترقی را پیمود. در ۱۹۶۴ در برادوی در موزیکال ''دختر شوخ<ref>''Funny Girl''</ref>'' در نقش فانی برایس<ref>Fanny Brice</ref> بازی فوق‌العاده‌ای ارائه داد و در همین دوران اوج بود که در ۱۹۶۸ این نقش را در نسخۀ سینمایی ''دختر شوخ'' تکرار کرد و برای بازی‌اش جایزۀ اسکار این سال مشترکاً به او و [[کاترین هپبورن]] داده شد و در برادوی او را «بازیگر دهه» خواندند. | ||
---- | ---- | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:جهان - اشخاص]] | [[رده:جهان - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۴
باربارا استرایسند (نیویورک ۲۴ آوریل ۱۹۴۲م- ) Barbra Streisand
(نام کامل: باربارا جون استرایسند[۱]) بازیگر، خواننده و فیلمساز امریکایی. طی حدود 60 سال فعالیت هنری برندۀ 2 جایزهٔ اسکار، 9 جایزهٔ گرمی، 4 جایزهٔ امی و 1 جایزهٔ تونی شده است.
از کودکی در آرزوی حضور در دنیای نمایش بود. پس از کسب شهرت در برنامه‌های کلوب‌های شبانه به عنوان خواننده، در سال ۱۹۶۲ سرانجام به برادوی راه یافت و در نخستین نمایش خود، به رغم فرعی بودن نقش نظر همه را جلب کرد جایزۀ منتقدان نیویورک را برنده شد و یک‌شبه به ستارگان پیوست. او که چهرۀ نه چندان ملیح و شخصیت بروکلینی ولنگارش را با صدایی پردامنه و نیرومند و جاذبه‌ای مقاومت‌ناپذیر جبران می‌کرد به‌سرعت مدارج ترقی را پیمود. در ۱۹۶۴ در برادوی در موزیکال دختر شوخ[۲] در نقش فانی برایس[۳] بازی فوق‌العاده‌ای ارائه داد و در همین دوران اوج بود که در ۱۹۶۸ این نقش را در نسخۀ سینمایی دختر شوخ تکرار کرد و برای بازی‌اش جایزۀ اسکار این سال مشترکاً به او و کاترین هپبورن داده شد و در برادوی او را «بازیگر دهه» خواندند.