روی شایدر: تفاوت میان نسخه‌ها

شایدر تباری آلمانی - ایرلندی داشت. تحصیلاتش را در دانشکده‌های راتگرز<ref>Rutgers University</ref> (نیوجرسی) و فرانکلین و مارشال<ref>Franklin and Marshall College</ref> (لنکستر پنسیلوانیا) و دوران خدمتش را در نیروی هوایی آمریکا گذراند. با ایفای نقش «مرکوتیو<ref>Mercutio</ref>» در اجرایی از [[رومیو و ژولیت|رومئو و ژولیت]] در جشنواره نمایش‌های شکسپیری نیویورک برای  نخستین بار در سال ۱۹۶۱ روی صحنه رفت و فعالیت‌های تئاتری‌اش را با حضور روی صحنه تئاترهای نیویورک ادامه داد. نخستین حضور سینمایی او در فیلم هراس‌آور کم‌هزینۀ ''نفرین جسد زنده''<ref>The Curse of the Living Corpse</ref> بود که با حضور در نقش‌هایی متنوع مثل گنگستر مافیایی ''دشنه''<ref>''Stiletto''</ref> و بازرگانی نیویورکی که درگیر ماجرایی عاطفی با یک مدل (فی داناوی) می‌شود در ''معمای یک کودک ساقط شده''<ref>''Puzzle of a Downfall Child''</ref>، ادامه یافت. نخستین نقش بزرگ او، «بادی روسو<ref>Buddy Russo</ref>»، پلیس همراه جین هاکمن در ''ارتباط فرانسوی''<ref>''The French Connection''</ref> بود که با همراهی هم یک باند توزیع مواد مخدر را در هم می‌کوبیدند. اگرچه شایدر برای ایفای این نقش نامزدی دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش دوم شد، ولی نقش‌آفرینی دیگرش در همان سال به عنوان پاانداز جین فاندا در ''کلوت''<ref>''Klute''</ref> هم به همان اندازه موفق بود. به دنبال موفقیت ''ارتباط فرانسوی'' [[فاکس قرن بیستم]] امکان نخستین حضور شایدر در نقش اول فیلمی را برایش فراهم کرد؛ ''هفت امتیاز''<ref>''The Seven-Ups''</ref> که در آن مجدداً نقش یک پلیس نیویورکی را این بار با نام «بادی مانوچی<ref>Buddy Mannuci</ref>» داشت. در این دوره با وجود تثبیت تصویر سینمایی‌اش به عنوان مردی خشن و عبوس، در ''شیلا لوین مرده است و در نیویورک زندگی می‌کند''<ref>''Sheila Levine Is Dead and Living in New York''</ref> در نقشی کمدی ظاهر شد. با حضور در دو فیلم فرانسوی سوءقصد و مردی مرده است موقعیتی بین‌المللی یافت و با ایفای نقش کلانتر موقر و هراسان از آب ''آرواره‌ها''<ref>''Jaws''</ref> (کلانتر مارتین بادی<ref>Chief Martin Brody</ref>) به شهرت جهانی رسید. تصویر جذابی که از باب فاسی<ref>Bob Fosse</ref> طراح رقص/کارگردان در فیلم خودشرح‌حال‌گونۀ ''این‌طور چیزها'' ارائه داد، نامزدی دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول را برایش به ارمغان آورد. اگرچه در اواسط دهۀ ۱۹۸۰، میزان فروش فیلم‌های او سیر نزولی یافت، ولی توانست اعتبار بازیگری‌اش را همچنان حفظ کند و در این میان حضور او در نقش‌هایی مثل یکی از اعضای گروه مردان عاصی از زندگی ماشینی ''باشگاه مردان''<ref>''The Men's Club''</ref>، آدمکش حرفه‌ای پا به سن گذاشته و مجرب ''کوئن و تیت''<ref>''Cohen and Tate''</ref> که با همکار تازه‌کار و خشنش، آدام بالدوین<ref>Adam Baldwin</ref>، درگیری دارد و سرهنگ آمریکایی سرسختی که با همتای روسش درگیر جدالی مرگبار می‌شود در ''چهارمین جنگ''<ref>''The Fourth War''</ref>، در نیل به این مهم بی‌تاثیر نبوده‌اند. در سال‌های بعد نیز با وجود حضور در نقش‌های فرعی و کوتاه مثل جاسوس آمریکایی ''خانۀ روسیه''<ref>''The Russia House''</ref>، روانپزشک شیطان‌صفت ''ناهار عریان''<ref>''Naked Lunch''</ref> و رئیس گنگسترهای از ''رومئو خون می‌رود''<ref>''Romeo Is Bleeding''</ref> تصویر مثبتی را که از او در ذهن هوادارانش بود خدشه‌دار نکرد.   

'''برخی دیگر از آثار سینمایی'''