بردفورد دیلمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
بازیگر امریکایی. همزمان با تحصیل دورۀ کارشناسی ادبیات انگلیسی در [[دانشگاه ییل]]، به استخدام نیروی دریایی ایالات متحده درآمد. در سال 1951 به عنوان کارآموز افسری وارد گروه تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و در جزیرۀ پاریس<ref>Parris Island</ref> آموزش دید. از 1951 تا 1953، به تدریس ارتباطات در دورۀ آموزشی مربیان پرداخت و در همین سال اخیر پس از بیرون آمدن از خدمت نیروی دریایی در برادوی روی صحنه رفت. طی دوسال از 1956 تا 1958 با بازی در نمایشنامۀ ممتاز [[یوجین اونیل]]، [[سفر دراز روز در شب|''سفر دراز روز در شب'']]، به شهرت رسید. از سال ۱۹۵۸ صرفاً در نقش جوانان وارد سینما شد، اما پس از چندی نقش‌های پیچیده‌تری هم به او محول شد؛ هم نقش قهرمانان را به عهده می‌گرفت و هم نقش مردان خبیث را. دیلمن از اوایل دهۀ ۱۹۷۰ بیش‌تر فعالیت‌هایش را محدود به تلویزیون کرد. او طی سه دهه فعالیت (از سال 1958 تا 1989 که آخرین سال حضورش در سینما بوده) در بیش‌تر 50 فیلم سینمایی و فیلم و سریال و برنامۀ تلویزیونی حضور یافته است. | بازیگر امریکایی. همزمان با تحصیل دورۀ کارشناسی ادبیات انگلیسی در [[دانشگاه ییل]]، به استخدام نیروی دریایی ایالات متحده درآمد. در سال 1951 به عنوان کارآموز افسری وارد گروه تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و در جزیرۀ پاریس<ref>Parris Island</ref> آموزش دید. از 1951 تا 1953، به تدریس ارتباطات در دورۀ آموزشی مربیان پرداخت و در همین سال اخیر پس از بیرون آمدن از خدمت نیروی دریایی در برادوی روی صحنه رفت. طی دوسال از 1956 تا 1958 با بازی در نمایشنامۀ ممتاز [[یوجین اونیل]]، [[سفر دراز روز در شب|''سفر دراز روز در شب'']]، به شهرت رسید. از سال ۱۹۵۸ صرفاً در نقش جوانان وارد سینما شد، اما پس از چندی نقش‌های پیچیده‌تری هم به او محول شد؛ هم نقش قهرمانان را به عهده می‌گرفت و هم نقش مردان خبیث را. دیلمن از اوایل دهۀ ۱۹۷۰ بیش‌تر فعالیت‌هایش را محدود به تلویزیون کرد. او طی سه دهه فعالیت (از سال 1958 تا 1989 که آخرین سال حضورش در سینما بوده) در بیش‌تر 50 فیلم سینمایی و فیلم و سریال و برنامۀ تلویزیونی حضور یافته است. | ||
بهترین بازی دیلمن در فیلم ''اجبار''<ref>''Compulsion''</ref> بود که برای آن، به صورت مشترک با دین استاکول<ref>Dean Stockwell</ref> و [[اورسون ولز]]، برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر نقش اول مرد کن (1959م) شد. همسرش، سوزی پارکر<ref>Suzy Parker</ref> (1963- 2003)، نیز مدل و بازیگر بود. | بهترین بازی دیلمن در فیلم ''اجبار''<ref>''Compulsion''</ref> بود که برای آن، به صورت مشترک با دین استاکول<ref>Dean Stockwell</ref> و [[اورسون ولز]]، برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر نقش اول مرد کن (1959م) شد. همسرش، سوزی پارکر<ref>Suzy Parker</ref> (1963- 2003)، نیز مدل و بازیگر بود. | ||
'''برخی از فیلم‌ها''' | '''برخی از فیلم‌ها''' | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۸
بردفورد دیلمن (سانفرانسیسکو 14 آوریل 1930م- ) Bradford Dillman
بازیگر امریکایی. همزمان با تحصیل دورۀ کارشناسی ادبیات انگلیسی در دانشگاه ییل، به استخدام نیروی دریایی ایالات متحده درآمد. در سال 1951 به عنوان کارآموز افسری وارد گروه تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و در جزیرۀ پاریس[۱] آموزش دید. از 1951 تا 1953، به تدریس ارتباطات در دورۀ آموزشی مربیان پرداخت و در همین سال اخیر پس از بیرون آمدن از خدمت نیروی دریایی در برادوی روی صحنه رفت. طی دوسال از 1956 تا 1958 با بازی در نمایشنامۀ ممتاز یوجین اونیل، سفر دراز روز در شب، به شهرت رسید. از سال ۱۹۵۸ صرفاً در نقش جوانان وارد سینما شد، اما پس از چندی نقش‌های پیچیده‌تری هم به او محول شد؛ هم نقش قهرمانان را به عهده می‌گرفت و هم نقش مردان خبیث را. دیلمن از اوایل دهۀ ۱۹۷۰ بیش‌تر فعالیت‌هایش را محدود به تلویزیون کرد. او طی سه دهه فعالیت (از سال 1958 تا 1989 که آخرین سال حضورش در سینما بوده) در بیش‌تر 50 فیلم سینمایی و فیلم و سریال و برنامۀ تلویزیونی حضور یافته است.
بهترین بازی دیلمن در فیلم اجبار[۲] بود که برای آن، به صورت مشترک با دین استاکول[۳] و اورسون ولز، برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر نقش اول مرد کن (1959م) شد. همسرش، سوزی پارکر[۴] (1963- 2003)، نیز مدل و بازیگر بود.
برخی از فیلم‌ها
نوعی لبخند (ژان نگولسکو[۵]- 1958)؛ اجبار (ریچارد فلایشر[۶]- 1959)؛ شکاف در آینه (ریچارد فلایشر- 1960)؛ حریم (تونی ریچاردسون- 1961)؛ شور زندگی (والتر گرومن[۷]- 1965)؛ گروهبان رایکر (باز کولیک[۸]- 1968)، فرض کن اعلام جنگ کردند و کسی نیامد (هی ایوربک[۹]- 1970)؛ آن‌طور که بودیم (سیدنی پولاک- 1973)؛ مجری قانون (جیمز فارگو[۱۰]- 1976)؛ توطئۀ لینکلن (جیمز ال. کانوی[۱۱]- 1977)؛ عشق و گلوله (استوارت روزنبرگ[۱۲]- 1978)؛ برخورد ناگهانی (کلینت ایستوود- 1983)؛ اربابان اعماق (ماری آن فیشر[۱۳]- 1989).