اسپهبد خورشید، غار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11236500.jpg|بندانگشتی|دهانۀ غار]] | |||
اِسْپَهبُد خورشید، غار <br>در دوآب [[مازندران]] در فاصلۀ [[پل سفید، شهر|پل سفید]] و سرخ‌آباد. غاری طبیعی و دست‌ساز است که در قرن ۲ق محل پنهان‌شدن اعضای خانواده و نزدیکان اسپهبد خورشید باوندی حکمران مازندران بود. محوطه‌ای دایره‌ای‌شکل است و تالاری دارد به درازای ۱۹.۷۵ متر، پهنای ۱۴.۳۵ متر، ارتفاع پانزده متر. پهنای دهانۀ آن ۸۵ متر است. و دیواری به بلندی یازده متر دهانه آن را پوشانده که در گذشته بلندتر بوده است. چند طبقه داشته و از چندین اتاق بزرگ و کوچک با سقف‌های تیرکشی تشکیل می‌شده که راهرو و پله‌هایی از آن باقی است. یک تاق هلالی به عرض ۱۸۰ متر که اکنون ۹۰ سانتی‌متر آن زیر خاک مدفون شده در کنار راهرو باقی است. بعضی غار اسپهبد خورشید را یک دژ نظامی متعلق به اواخر دورۀ [[ساسانیان]] دانسته‌اند. | اِسْپَهبُد خورشید، غار <br>در دوآب [[مازندران]] در فاصلۀ [[پل سفید، شهر|پل سفید]] و سرخ‌آباد. غاری طبیعی و دست‌ساز است که در قرن ۲ق محل پنهان‌شدن اعضای خانواده و نزدیکان اسپهبد خورشید باوندی حکمران مازندران بود. محوطه‌ای دایره‌ای‌شکل است و تالاری دارد به درازای ۱۹.۷۵ متر، پهنای ۱۴.۳۵ متر، ارتفاع پانزده متر. پهنای دهانۀ آن ۸۵ متر است. و دیواری به بلندی یازده متر دهانه آن را پوشانده که در گذشته بلندتر بوده است. چند طبقه داشته و از چندین اتاق بزرگ و کوچک با سقف‌های تیرکشی تشکیل می‌شده که راهرو و پله‌هایی از آن باقی است. یک تاق هلالی به عرض ۱۸۰ متر که اکنون ۹۰ سانتی‌متر آن زیر خاک مدفون شده در کنار راهرو باقی است. بعضی غار اسپهبد خورشید را یک دژ نظامی متعلق به اواخر دورۀ [[ساسانیان]] دانسته‌اند. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۷
اِسْپَهبُد خورشید، غار
در دوآب مازندران در فاصلۀ پل سفید و سرخ‌آباد. غاری طبیعی و دست‌ساز است که در قرن ۲ق محل پنهان‌شدن اعضای خانواده و نزدیکان اسپهبد خورشید باوندی حکمران مازندران بود. محوطه‌ای دایره‌ای‌شکل است و تالاری دارد به درازای ۱۹.۷۵ متر، پهنای ۱۴.۳۵ متر، ارتفاع پانزده متر. پهنای دهانۀ آن ۸۵ متر است. و دیواری به بلندی یازده متر دهانه آن را پوشانده که در گذشته بلندتر بوده است. چند طبقه داشته و از چندین اتاق بزرگ و کوچک با سقف‌های تیرکشی تشکیل می‌شده که راهرو و پله‌هایی از آن باقی است. یک تاق هلالی به عرض ۱۸۰ متر که اکنون ۹۰ سانتی‌متر آن زیر خاک مدفون شده در کنار راهرو باقی است. بعضی غار اسپهبد خورشید را یک دژ نظامی متعلق به اواخر دورۀ ساسانیان دانسته‌اند.