امامزاده سلطان میراحمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[File:42154400.jpg|thumb|امامزاده سلطان میراحمد ]]امامزاده سلطان میراحمد (کاشان)<br />بنا بر منابع موجود، مقبرۀ میراحمد بن موسی بن جعفر (ع)، در خیابان علوی کاشان. برخی دیگر، شخصیت مدفون در این مقبره را فرزند موسی مبرقع و نوادۀ امام محمدتقی (ع) دانسته‌اند. بنیان اولیۀ بنا مربوط به اوایل قرن هفتم هجری است، اما بنای کنونی آن از آثار دورۀ صفوی است. بنا شامل صحن، گنبدخانه، ایوان و رواق‌هاست. گنبدخانۀ گنبد، رک دوازده‌وجهی‌ای بر فراز خود دارد که با کاشی‌های دورۀ صفوی پوشیده شده است. بر ازارۀ داخل رواق‌ها نیز کاشی‌هایی از دورۀ صفوی باقی است. کاشی‌کاری ایوان بزرگ بنا و دو منارۀ طرفین آن در دورۀ قاجار بازسازی شده است. در این امامزاده، درهایی منبت هست که بر کتیبه‌های آنها تاریخ‌های ۹۱۵ق، ۹۳۳ق و ۹۴۱ق به چشم می‌خورد. | [[File:42154400.jpg|thumb|امامزاده سلطان میراحمد ]]امامزاده سلطان میراحمد (کاشان)<br />بنا بر منابع موجود، مقبرۀ میراحمد بن موسی بن جعفر (ع)، در خیابان علوی کاشان. برخی دیگر، شخصیت مدفون در این مقبره را فرزند موسی مبرقع و نوادۀ امام محمدتقی (ع) دانسته‌اند. بنیان اولیۀ بنا مربوط به اوایل قرن هفتم هجری است، اما بنای کنونی آن از آثار دورۀ صفوی است. بنا شامل صحن، گنبدخانه، ایوان و رواق‌هاست. گنبدخانۀ گنبد، رک دوازده‌وجهی‌ای بر فراز خود دارد که با کاشی‌های دورۀ صفوی پوشیده شده است. بر ازارۀ داخل رواق‌ها نیز کاشی‌هایی از دورۀ صفوی باقی است. کاشی‌کاری ایوان بزرگ بنا و دو منارۀ طرفین آن در دورۀ قاجار بازسازی شده است. در این امامزاده، درهایی منبت هست که بر کتیبه‌های آنها تاریخ‌های ۹۱۵ق، ۹۳۳ق و ۹۴۱ق به چشم می‌خورد. | ||
بنای امامزاده در سال ۱۳۲۱ با شمارهٔ ثبت ۳۵۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۷
امامزاده سلطان میراحمد (کاشان)
بنا بر منابع موجود، مقبرۀ میراحمد بن موسی بن جعفر (ع)، در خیابان علوی کاشان. برخی دیگر، شخصیت مدفون در این مقبره را فرزند موسی مبرقع و نوادۀ امام محمدتقی (ع) دانسته‌اند. بنیان اولیۀ بنا مربوط به اوایل قرن هفتم هجری است، اما بنای کنونی آن از آثار دورۀ صفوی است. بنا شامل صحن، گنبدخانه، ایوان و رواق‌هاست. گنبدخانۀ گنبد، رک دوازده‌وجهی‌ای بر فراز خود دارد که با کاشی‌های دورۀ صفوی پوشیده شده است. بر ازارۀ داخل رواق‌ها نیز کاشی‌هایی از دورۀ صفوی باقی است. کاشی‌کاری ایوان بزرگ بنا و دو منارۀ طرفین آن در دورۀ قاجار بازسازی شده است. در این امامزاده، درهایی منبت هست که بر کتیبه‌های آنها تاریخ‌های ۹۱۵ق، ۹۳۳ق و ۹۴۱ق به چشم می‌خورد.
بنای امامزاده در سال ۱۳۲۱ با شمارهٔ ثبت ۳۵۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.