سن ژوست، لویی آنتوان (۱۷۶۷ـ۱۷۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سن‌ژوسْت، لوئی آنْتوان (۱۷۶۷ـ۱۷۹۴)(Saint-Just, Louis Antoine)<br/> [[File:25237400.jpg|thumb|سن‌ژوسْت، لوئي آنْتوان]] | سن‌ژوسْت، لوئی آنْتوان (۱۷۶۷ـ۱۷۹۴)(Saint-Just, Louis Antoine)<br/> [[File:25237400.jpg|thumb|سن‌ژوسْت، لوئي آنْتوان]] | ||
انقلابگر فرانسوی. دستیار نزدیک [[روبسپیر، | انقلابگر فرانسوی. دستیار نزدیک [[روبسپیر، ماکسیمیلیان (۱۷۵۸ـ۱۷۹۴)|روبسپیر]]<ref>Robespierre</ref> بود و به عضویت [[کمیته امنیت عمومی|کمیتۀ امنیت عمومی]]<ref>Committee of Public Safety</ref> درآمد (۱۷۹۳). او و روبسپیر را با [[گیوتین]] اعدام کردند. زمانی که عضو کنوانسیون ملی<ref>National Convention</ref> شد (۱۷۹۲) با ۲۵ سال سن، جوان‌ترین عضو آن بود که بلافاصله پس از عضویت با سخنرانی تندی در محکومیت [[لویی شانزدهم|لوئی شانزدهم]]<ref>King Louis XVI</ref> («پادشاهی بی‌ارتکاب جُرم نمی‌شود») خودی نشان داد. فعالیت‌های بعدی سن‌ژوست، مصداق لحن و نوای کتابش ''روح انقلاب''<ref>''The Spirit of the Revolution''</ref> (۱۷۹۱) است، که در آن بی‌اعتمادی به توده‌ها و هواداری از سرکوب مخالفان دیده می‌شود. پس از انتصاب به عضویت کمیتۀ امنیت عمومی، فرصت یافت با محاکمۀ «نه فقط خائنان، بلکه بی‌تفاوتان»، ازجمله [[دانتون، ژرژ ژاک (۱۷۵۹ـ۱۷۹۴)|دانتون]]<ref>Danton</ref> و [[لاوازیه، آنتوان لوران دو (۱۷۴۳ـ۱۷۹۴)|لاوازیه]]<ref>Lavoisier</ref>، نظرات خود را به اجرا درآورد، اگرچه در فاصلۀ هفته‌هایی پس از آن، مرگ خود او را نیز دربرگرفت.<br/> <!--25237400--> | ||
[[Category:جغرافیای اروپا]] [[Category:جغرافیای انسانی فرانسه]] | [[Category:جغرافیای اروپا]] [[Category:جغرافیای انسانی فرانسه]] | ||
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۶
سن‌ژوسْت، لوئی آنْتوان (۱۷۶۷ـ۱۷۹۴)(Saint-Just, Louis Antoine)
انقلابگر فرانسوی. دستیار نزدیک روبسپیر[۱] بود و به عضویت کمیتۀ امنیت عمومی[۲] درآمد (۱۷۹۳). او و روبسپیر را با گیوتین اعدام کردند. زمانی که عضو کنوانسیون ملی[۳] شد (۱۷۹۲) با ۲۵ سال سن، جوان‌ترین عضو آن بود که بلافاصله پس از عضویت با سخنرانی تندی در محکومیت لوئی شانزدهم[۴] («پادشاهی بی‌ارتکاب جُرم نمی‌شود») خودی نشان داد. فعالیت‌های بعدی سن‌ژوست، مصداق لحن و نوای کتابش روح انقلاب[۵] (۱۷۹۱) است، که در آن بی‌اعتمادی به توده‌ها و هواداری از سرکوب مخالفان دیده می‌شود. پس از انتصاب به عضویت کمیتۀ امنیت عمومی، فرصت یافت با محاکمۀ «نه فقط خائنان، بلکه بی‌تفاوتان»، ازجمله دانتون[۶] و لاوازیه[۷]، نظرات خود را به اجرا درآورد، اگرچه در فاصلۀ هفته‌هایی پس از آن، مرگ خود او را نیز دربرگرفت.