برازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=اصفهان | |زادروز=اصفهان ۱۲۷۲ش | ||
|تاریخ مرگ=۱۳۵۰ش | |تاریخ مرگ=۱۳۵۰ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
بَرازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش)<br/> [[File:12159300.jpg|thumb|بَرازنده، عبدالحسين]] | بَرازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش)<br/> [[File:12159300.jpg|thumb|بَرازنده، عبدالحسين]] | ||
نوازندۀ تار، نواساز، و مدرّس موسیقی ایرانی. نواختن تار را نزد درویش‌خان در تهران آموخت و یافته‌های استادان اصفهان را نیز در اجرا و ساخت آثار خود به‌‌کار گرفت. شهرت او به‌‌سبب خلّاقیت بسیار و ساخت آثار ماندگار در قالب آهنگ‌ترانه (موسیقی با کلام) است و در نوازندگی شهرت چندانی ندارد. مشهورترین آثار او را جلال‌تاج اصفهانی در سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۱۶ در صفحات گرامافون و علیرضا افتخاری در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به‌‌صورت آلبوم‌هایی، اجرا و ضبط کرده‌اند و برگزیدۀ آثار او نیز به‌کوشش فرزندش، جمشید برازنده، در آلبوم‌هایی با صدای علیرضا افتخاری ضبط شده است. | نوازندۀ تار، نواساز، و مدرّس موسیقی ایرانی. نواختن تار را نزد [[درویش خان|درویش‌خان]] در تهران آموخت و یافته‌های استادان [[اصفهان]] را نیز در اجرا و ساخت آثار خود به‌‌کار گرفت. شهرت او به‌‌سبب خلّاقیت بسیار و ساخت آثار ماندگار در قالب آهنگ‌ترانه (موسیقی با کلام) است و در نوازندگی شهرت چندانی ندارد. مشهورترین آثار او را [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|جلال‌تاج اصفهانی]] در سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۱۶ در صفحات [[گرامافون]] و [[افتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش)|علیرضا افتخاری]] در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به‌‌صورت آلبوم‌هایی، اجرا و ضبط کرده‌اند و برگزیدۀ آثار او نیز به‌کوشش فرزندش، جمشید برازنده، در آلبوم‌هایی با صدای علیرضا افتخاری ضبط شده است. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۷
| عبدالحسین برازنده | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۲۷۲ش |
| درگذشت | ۱۳۵۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده |
| گروه مقاله | موسیقی |
بَرازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش)
نوازندۀ تار، نواساز، و مدرّس موسیقی ایرانی. نواختن تار را نزد درویش‌خان در تهران آموخت و یافته‌های استادان اصفهان را نیز در اجرا و ساخت آثار خود به‌‌کار گرفت. شهرت او به‌‌سبب خلّاقیت بسیار و ساخت آثار ماندگار در قالب آهنگ‌ترانه (موسیقی با کلام) است و در نوازندگی شهرت چندانی ندارد. مشهورترین آثار او را جلال‌تاج اصفهانی در سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۱۶ در صفحات گرامافون و علیرضا افتخاری در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به‌‌صورت آلبوم‌هایی، اجرا و ضبط کرده‌اند و برگزیدۀ آثار او نیز به‌کوشش فرزندش، جمشید برازنده، در آلبوم‌هایی با صدای علیرضا افتخاری ضبط شده است.