آغوز: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
(یا: فُرُش) ماده‌ای زرد و شفاف، مترشح از [[پستان|پستان]]<ref>breast</ref>ها، در چند روز اول پس از [[زایمان]]. مواد تشکیل‌دهندۀ آغوز عبارت‌اند از [[پادتن|پادتن]]<nowiki/>های مادری، [[گویچه سفید خون|گویچه‌های سفید]]، مخصوصاً بیگانه‌خوارها، و فیبرونکتین<ref>Fibronectin</ref>. فیبرونکتین پروتئینی است که اثر ضدمیکروبی عوامل دیگر را زیاد می‌کند. همگی این مواد باعث محافظت از نوزاد در برابر [[عفونت]]<ref>infection</ref> می‌شوند. این مادۀ زردرنگ که برای آن خواص فراوان قائل‌اند، به دو صورت مصرف می‌شود؛ در ساده‌ترین صورت، آن را به شیر معمولی مایه می‌زنند و در صبحانه مصرف می‌کنند. راه دیگر این است که شیر را به قدر حرارت بدن گرم می‌کنند و آن‌گاه آغوز را بدان می‌افزایند و با شعلۀ کم، چندان که سفت نشود، هم می‌زنند و مایع به‌دست‌آمده را با شیرۀ انگور یا قند می‌آمیزند. | (یا: فُرُش) ماده‌ای زرد و شفاف، مترشح از [[پستان|پستان]]<ref>breast</ref>ها، در چند روز اول پس از [[زایمان]]. مواد تشکیل‌دهندۀ آغوز عبارت‌اند از [[پادتن|پادتن]]<nowiki/>های مادری، [[گویچه سفید خون|گویچه‌های سفید]]، مخصوصاً بیگانه‌خوارها، و فیبرونکتین<ref>Fibronectin</ref>. فیبرونکتین پروتئینی است که اثر ضدمیکروبی عوامل دیگر را زیاد می‌کند. همگی این مواد باعث محافظت از نوزاد در برابر [[عفونت]]<ref>infection</ref> می‌شوند. این مادۀ زردرنگ که برای آن خواص فراوان قائل‌اند، به دو صورت مصرف می‌شود؛ در ساده‌ترین صورت، آن را به شیر معمولی مایه می‌زنند و در صبحانه مصرف می‌کنند. راه دیگر این است که شیر را به قدر حرارت بدن گرم می‌کنند و آن‌گاه آغوز را بدان می‌افزایند و با شعلۀ کم، چندان که سفت نشود، هم می‌زنند و مایع به‌دست‌آمده را با شیرۀ انگور یا قند می‌آمیزند. | ||
<br /> | |||
<br/> | |||
---- | ---- | ||
[[Category:جانورشناسی]] [[Category:فیزیولوژی، اصطلاحات و محصولات]] | [[Category:جانورشناسی]] [[Category:فیزیولوژی، اصطلاحات و محصولات]] | ||
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۲
آغوز (Colostrum)
(یا: فُرُش) ماده‌ای زرد و شفاف، مترشح از پستان[۱]ها، در چند روز اول پس از زایمان. مواد تشکیل‌دهندۀ آغوز عبارت‌اند از پادتن‌های مادری، گویچه‌های سفید، مخصوصاً بیگانه‌خوارها، و فیبرونکتین[۲]. فیبرونکتین پروتئینی است که اثر ضدمیکروبی عوامل دیگر را زیاد می‌کند. همگی این مواد باعث محافظت از نوزاد در برابر عفونت[۳] می‌شوند. این مادۀ زردرنگ که برای آن خواص فراوان قائل‌اند، به دو صورت مصرف می‌شود؛ در ساده‌ترین صورت، آن را به شیر معمولی مایه می‌زنند و در صبحانه مصرف می‌کنند. راه دیگر این است که شیر را به قدر حرارت بدن گرم می‌کنند و آن‌گاه آغوز را بدان می‌افزایند و با شعلۀ کم، چندان که سفت نشود، هم می‌زنند و مایع به‌دست‌آمده را با شیرۀ انگور یا قند می‌آمیزند.