ایرکوتسک، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk) | ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk) | ||
واقع در جنوب [[سیبری]]<ref>Siberia</ref> [[روسیه]]<ref>Russia</ref>، مرکز [[ایرکوتسک، استان|استان ایرکوتسک]]، با | واقع در جنوب [[سیبری]]<ref>Siberia</ref> [[روسیه]]<ref>Russia</ref>، مرکز [[ایرکوتسک، استان|استان ایرکوتسک]]، با 587,891 نفر جمعیت (2010) و ۲۷۷ کیلومتر مربع مساحت. در نزدیکی [[بایکال، دریاچه|دریاچۀ بایکال]]<ref>Lake Baikal</ref> و کنار رود [[آنگارا]]<ref>River Angara</ref> قرار گرفته، و نیروگاه بزرگ برقابی در مجاورت آن احداث شده است. این شهر محل استخراج زغال‌سنگ است، و کالاهای تولیدی آن عبارت‌اند از آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات. با احداث [[راه آهن سراسری سیبری|راه‌آهن سراسری سیبری]]<ref>Trans-Siberian Railway</ref> (۱۸۹۸) از نظر صنعتی گسترش یافت. در ۱۶۵۱ ایرکوتسک را به‌صورت قلعۀ قزاق‌ها<ref>Cossacks</ref> تأسیس کردند. در ۱۶۸۶ به شهر و در ۱۸۲۲ به مرکز سیبری شرقی<ref>East Siberia</ref> تبدیل شد. از قرن ۱۷، پایگاه اصلی تجارت با تاجران [[یاکوت]]<ref>Yakut</ref>، [[بوریات ها|بوریات]]<ref>Buryat</ref>، [[مغول]] و چینی بود. در قرن ۱۸ تبعیدگاه محکومین سیاسی شد، و از دهۀ ۱۸۵۰ پایگاه روسیه برای پیشروی در خاور دور بود و کشف طلا در دهۀ ۱۸۸۰ سبب توسعۀ ناگهانی آن شد. در دهۀ ۱۹۳۰ به‌‌سرعت ترقّی کرد. دانشگاه و شعبه‌ای از آکادمی علوم<ref>Academy of Sciences</ref> نیز دارد. در آتش‌سوزی ۱۸۷۹ به‌شدت آسیب دید. در [[جنگ داخلی روسیه]]<ref>Russian civil war</ref> پایگاه روس‌های سفید بود و در ۱۹۲۰ [[بلشویک|بلشویک‌ها]]<ref>Bolsheviks</ref> آن را تصرّف کردند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۰
ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk)
واقع در جنوب سیبری[۱] روسیه[۲]، مرکز استان ایرکوتسک، با 587,891 نفر جمعیت (2010) و ۲۷۷ کیلومتر مربع مساحت. در نزدیکی دریاچۀ بایکال[۳] و کنار رود آنگارا[۴] قرار گرفته، و نیروگاه بزرگ برقابی در مجاورت آن احداث شده است. این شهر محل استخراج زغال‌سنگ است، و کالاهای تولیدی آن عبارت‌اند از آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات. با احداث راه‌آهن سراسری سیبری[۵] (۱۸۹۸) از نظر صنعتی گسترش یافت. در ۱۶۵۱ ایرکوتسک را به‌صورت قلعۀ قزاق‌ها[۶] تأسیس کردند. در ۱۶۸۶ به شهر و در ۱۸۲۲ به مرکز سیبری شرقی[۷] تبدیل شد. از قرن ۱۷، پایگاه اصلی تجارت با تاجران یاکوت[۸]، بوریات[۹]، مغول و چینی بود. در قرن ۱۸ تبعیدگاه محکومین سیاسی شد، و از دهۀ ۱۸۵۰ پایگاه روسیه برای پیشروی در خاور دور بود و کشف طلا در دهۀ ۱۸۸۰ سبب توسعۀ ناگهانی آن شد. در دهۀ ۱۹۳۰ به‌‌سرعت ترقّی کرد. دانشگاه و شعبه‌ای از آکادمی علوم[۱۰] نیز دارد. در آتش‌سوزی ۱۸۷۹ به‌شدت آسیب دید. در جنگ داخلی روسیه[۱۱] پایگاه روس‌های سفید بود و در ۱۹۲۰ بلشویک‌ها[۱۲] آن را تصرّف کردند.