مسجد بابا عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مسجدی تاریخی از دورۀ ایلخانان، در استان اصفهان، شهرستان نایین، محلۀ کوی سنگ در مجاورت بازار قدیمی شهر نایین. با توجه به کتیبۀ مسجد (که امروزه در موزۀ نایین نگهداری می‌شود)، بنای مسجد در سال 700ق، همزمان با حکومت غازان خان، به پایان رسیده و بانی آن بابا عبدالله شمس‌الدین بن عبدالله بوده است. گنبدخانۀ آن مدفن 10تن از بزرگان و صوفیان آن دوره است و به نظر می‌رسد که ابتدا این گنبدخانه در سال مذکور ساخته شده و در سال 737ق تکمیل | مسجدی تاریخی از دورۀ ایلخانان، در استان اصفهان، شهرستان نایین، محلۀ کوی سنگ در مجاورت بازار قدیمی شهر نایین. با توجه به کتیبۀ مسجد (که امروزه در موزۀ نایین نگهداری می‌شود)، بنای مسجد در سال 700ق، همزمان با حکومت غازان خان، به پایان رسیده و بانی آن بابا عبدالله شمس‌الدین بن عبدالله بوده است. گنبدخانۀ آن مدفن 10تن از بزرگان و صوفیان آن دوره است و به نظر می‌رسد که ابتدا این گنبدخانه در سال مذکور ساخته شده و در سال 737ق با اضافه شدن مسجد تکمیل گردیده است. این مسجد که در سال ۱۳۱۳ش با شمارهٔ ثبت ۲۰۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، در دهه‌های بعد رو به ویرانی رفته و سپس در سال‌های 1392 و 1393ش احیا شده است. مرمت اخیر شامل نوسازی و مرمت بدنه، کف‌سازی، عایق‌بندی پشت بام، استحكام دیواره‌ها و ساخت سرویس‌های بهداشتی زنانه و مردانه بوده است. | ||
'''مشخصات معماری''' | '''مشخصات معماری''' | ||
اجزای اصلی مسجد عبارتند از سردر، صحن، دو شبستان و گنبدخانه. بنا صحن مربع‌شکل کوچکی دارد که در میانۀ هر یک از اضلاع شمالی آن ایوانی قرار گرفته است. گنبدخانه‌ای با گنبد یک‌پوش و مرتفع، در جبهۀ جنوبی بنا و شبستانی با ستون‌های قطور آجری در جبهۀ غربی آن قرار دارد. دیوارهای داخلی گنبدخانه دارای درگاه، طاق‌نماها و تزئینات مقرنس‌کاری است. مسجد یک شبستان زمستانی نیز در زیرزمین دارد که بخش عمدۀ آن در زیر صحن مسجد واقع است. ورود به بنا از پشت ایوان جبهۀ شمالی آن صورت می‌گیرد، ولیکن دهلیز ورودی به گونه‌ای است که ورود به صحن از طرفین این ایوان انجام می‌شود. نماهای صحن مسجد آجری است و فضای مسجد تزئین خاصی ندارد. | اجزای اصلی مسجد دو ایوانی عبارتند از سردر، صحن، دو شبستان و گنبدخانه. بنا صحن مربع‌شکل کوچکی دارد که در میانۀ هر یک از اضلاع شمالی آن ایوانی قرار گرفته است. گنبدخانه‌ای با گنبد یک‌پوش و مرتفع، در جبهۀ جنوبی بنا و شبستانی با ستون‌های قطور آجری در جبهۀ غربی آن قرار دارد. دیوارهای داخلی گنبدخانه دارای درگاه، طاق‌نماها و تزئینات مقرنس‌کاری است و در قسمت بالای محراب هم نقوش هندسی و گیاهی با كتیبه‌های قرآنی کار شده است. مسجد یک شبستان زمستانی نیز در زیرزمین دارد که بخش عمدۀ آن در زیر صحن مسجد واقع است. ورود به بنا از پشت ایوان جبهۀ شمالی آن صورت می‌گیرد، ولیکن دهلیز ورودی به گونه‌ای است که ورود به صحن از طرفین این ایوان انجام می‌شود. نماهای صحن مسجد آجری است و فضای مسجد تزئین خاصی ندارد. | ||
---- | |||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۳
مسجدی تاریخی از دورۀ ایلخانان، در استان اصفهان، شهرستان نایین، محلۀ کوی سنگ در مجاورت بازار قدیمی شهر نایین. با توجه به کتیبۀ مسجد (که امروزه در موزۀ نایین نگهداری می‌شود)، بنای مسجد در سال 700ق، همزمان با حکومت غازان خان، به پایان رسیده و بانی آن بابا عبدالله شمس‌الدین بن عبدالله بوده است. گنبدخانۀ آن مدفن 10تن از بزرگان و صوفیان آن دوره است و به نظر می‌رسد که ابتدا این گنبدخانه در سال مذکور ساخته شده و در سال 737ق با اضافه شدن مسجد تکمیل گردیده است. این مسجد که در سال ۱۳۱۳ش با شمارهٔ ثبت ۲۰۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، در دهه‌های بعد رو به ویرانی رفته و سپس در سال‌های 1392 و 1393ش احیا شده است. مرمت اخیر شامل نوسازی و مرمت بدنه، کف‌سازی، عایق‌بندی پشت بام، استحكام دیواره‌ها و ساخت سرویس‌های بهداشتی زنانه و مردانه بوده است.
مشخصات معماری
اجزای اصلی مسجد دو ایوانی عبارتند از سردر، صحن، دو شبستان و گنبدخانه. بنا صحن مربع‌شکل کوچکی دارد که در میانۀ هر یک از اضلاع شمالی آن ایوانی قرار گرفته است. گنبدخانه‌ای با گنبد یک‌پوش و مرتفع، در جبهۀ جنوبی بنا و شبستانی با ستون‌های قطور آجری در جبهۀ غربی آن قرار دارد. دیوارهای داخلی گنبدخانه دارای درگاه، طاق‌نماها و تزئینات مقرنس‌کاری است و در قسمت بالای محراب هم نقوش هندسی و گیاهی با كتیبه‌های قرآنی کار شده است. مسجد یک شبستان زمستانی نیز در زیرزمین دارد که بخش عمدۀ آن در زیر صحن مسجد واقع است. ورود به بنا از پشت ایوان جبهۀ شمالی آن صورت می‌گیرد، ولیکن دهلیز ورودی به گونه‌ای است که ورود به صحن از طرفین این ایوان انجام می‌شود. نماهای صحن مسجد آجری است و فضای مسجد تزئین خاصی ندارد.