یکاترینبورگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:E-burg asv2019-05 img49 Opera and Ballet House.jpg|بندانگشتی|نمایی از تالار اپرا و باله یکاترینبورگ]] | [[پرونده:E-burg asv2019-05 img49 Opera and Ballet House.jpg|بندانگشتی|نمایی از تالار اپرا و باله یکاترینبورگ]] | ||
[[پرونده:E-burg asv2019-05 img46 view from VysotSky.jpg|بندانگشتی|نمای کلی از شهر یکاترینبورگ و رود ایزت]] | |||
یِکاتِرینْبورْگ (Yekaterinburg)<br/> | یِکاتِرینْبورْگ (Yekaterinburg)<br/> | ||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۷
| یکاترینبورگ | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | یِکاتِرینْبورْگ |
| نام لاتین | Yekaterinburg |
| جمعیت | 1,256,600 نفر |
| موقعیت | 1,400کیلومتری شمال شرقی مسکو |
| تولیدات و صنایع مهم | ماشین‌آلات، آهن و فولاد، تجهیزات برقی و مواد شیمیایی |
یِکاتِرینْبورْگ (Yekaterinburg)
(با نام سابق اسوردلوفسک[۱] از ۱۹۲۴ تا ۱۹۹۱). مرکز استان اسوردلوفسک، در اورال[۲] مرکزی و غرب سیبری[۳]، به فاصلۀ ۱,۴۰۰کیلومتری شمال شرقی مسکو[۴]، با 1,349,772 نفر جمعیت (2010) و 1,111 کیلومتر مربع مساحت. دارای صنایع سنگین است و ماشین‌آلات، آهن و فولاد، تجهیزات برقی، و مواد شیمیایی تولید می‌‌کند. کارخانه‌های بزرگ اورالماش[۵] در این شهر قرار دارند. همچنین صنایع سبک متنوعی، نظیر فرآوری مواد غذایی، نیز دارد. از مراکز فرهنگی فدراسیون روسیه و مرکز مهم حمل‌ونقل است. از زمان فروپاشی شوروی (۱۹۹۱)، خدمات مالی، شرکتی و غیره در این شهر به‌سرعت توسعه یافته‌اند. بلشویک[۶]ها، نیکلای دوم[۷]، آخرین تزار روسیه[۸]، و خانواده‌اش را در ژوئیۀ ۱۹۱۸ در این شهر اعدام کردند. در ۱۷۲۳ پطر اول[۹] این شهر را به‌منزلۀ شهر کارخانه‌های تولید آهن و قلعه تأسیس کرد و نام همسر خود، کاترین[۱۰]، را بر آن نهاد. این شهر بعدها به مرکز اداری صنعت معادن اورال و مرکز فرهنگی منطقه‌ای تبدیل شد. در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، با توسعۀ کشاورزی در سیبری غربی، به مرکز تجارت غلات، آرد، و دام تبدیل شد. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۴، مرکز اورال بود. در جنگ جهانی دوم[۱۱]، کارخانه‌‌ها را به این‌جا منتقل کردند تا به‌دست نیروهای آلمانی نیفتند. یکاترینبورگ مرکز آکادمی علوم روسیه[۱۲] (تأسیس ۱۹۳۲) واحد اورال است، و دانشگاه (تأسیس ۱۹۲۰)، پژوهشکدۀ پلی‌تکنیک (۱۹۲۵)، پژوهشکدۀ معدن‌شناسی (۱۹۱۴)، و چندین نهاد آموزشی مالی دارد.