آلیستر مک‌لاود: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =آلیستر | |عنوان =آلیستر مک‌لاود | ||
|نام = Alistair MacLeod | |نام = Alistair MacLeod | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۲
| آلیستر مک‌لاود Alistair MacLeod | |
|---|---|
| زادروز |
1936م |
| درگذشت | 2014م |
| ملیت | کانادایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه سنت خاویر - کارشناسی ارشدش دانشگاه نیو برانزویک - دکتری دانشگاه نتردام |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | غم‌های کوچک، جزیره |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
آلیستر مک‌لاود (1936–2014م) Alistair MacLeod
نویسنده‌ی کانادایی. داستان‌های او عموماً در حوالی جزیره‌ی کیپ برتون[۱] رخ می‌دهند و عوماً درباره‌ی دشواری‌های زندگی روزمره‌ی مردمان سرسخت و مقاوم این جزیره‌ی صخره‌ای است که خود، فرزاندان و بازماندگانِ اسکاتلندی‌های مهاجری هستند که در حوالی قرن 18م برای همیشه به کانادا نقل مکان کردند. مک‌لاود به سبب نثر پیراسته‌ی آثارش و همین‌طور استفاده از زبان ساده‌ای که در گفتار روزمره‌ی مردم ریشه دارد، ستایش شده است.
همچون داستان «تاریکی بیکران»، پدر خودش نیز کارگر معدن بود و به واسطه‌ی شغل او، کودکی آلیستر در چند شهر مختلف کانادا گذشت. بعد از فارغ‌التحصیلی، به مدت یک سال برای یک شرکت لبنیات کار کرد. وظیفه‌ی او، توزیع شیشه‌های شیر بین مشتری‌ها بود. بعد از آن، تحصیلاتش را در کالج دبیرانِ نووا اسکوشیا[۲] ادامه داد، در حالی که برای تأمین مخارج تحصیل، هر تابستان در معدن حفاری می‌کرد و به هیزم‌شکنی نیز مشغول بود. در سال‌های 1957 تا 1960م در دانشگاه سنت خاویر[۳] تحصیل کرد و کارشناسی ارشدش را نیز از دانشگاه نیو برانزویک[۴] دریافت کرد. مک‌لاود برای اخذ مدرک دکتری به دانشگاه نتردام[۵] رفت، چرا که یکی از نویسندگان محبوبش در این دانشگاه تدریس می‌کرد و به عنوان پایان‌نامه، پژوهشی روی آثار تامس_هاردی انجام داد. تامس هاردی از این جهت برای مک‌لاود محبوب بود که داستان‌هایش عموماً در محیط بیرونی اتفاق می‌افتاد و نیروی قاهر طبیعت، نقشی اساسی در آن‌ها ایفا می‌کرد.
به عنوان متخصص ادبیات انگلیسیِ بریتانیای قرن نوزدهم، مک‌لاود به مدت سه سال در دانشگاه ایندیانا[۶] تدریس کرد و پس از آن نیز به دانشگاه ویندزور[۷] رفت و در آن‌جا به مدت سه دهه ادبیات انگلیسی و نویسندگی خلاق درس داد. به دلیل مشغله‌ی تدریس، او بیشتر داستان‌های خود را در زمان تعطیلات تابستانی، یعنی هنگامی که به جزیره‌ی کیپ برتون بازمی‌گشت، می‌نوشت.
او نویسنده‌ای بسیار گزیده‌کار بود و در طول عمر خود تنها یک رمان و کمتر از بیست داستان کوتاه منتشر کرد. تنها یک بار ازدواج کرد و هفت فرزند داشت که یکی از آن‌ها نویسنده است.
تنها رمان او در ایران با عنوان غم‌های کوچک[۸] توسط محمد جوادی منتشر شده و انتشارات «کتابسرای تندیس» آن را روانه‌ی بازار کرده است. همچنین، مجموعه‌داستان جزیره[۹] او را پژمان تهرانیان ترجمه و «نشر بیدگل» منتشر کرده است.