مسعودیه، محمدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مسعودیه، محمّدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)<br> | مسعودیه، محمّدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>متخصص اتنوموزیکولوژی، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ایرانی. پس از دریافت دیپلم [[ویولن]] از [[هنرستان عالی موسیقی]] و نیز دریافت دانشنامۀ لیسانس حقوق قضایی از [[دانشگاه تهران]]، راهی اروپا شد و در کنسرواتوار ملی پاریس در رشتۀ ویولن ادامه تحصیل داد. در ۱۳۳۵ از مدرسۀ عالی موسیقی پاریس دانشنامۀ هارمونی و در ۱۳۴۲ دانشنامۀ لیسانس آهنگ‌سازی گرفت. در ۱۳۴۷ با ارائه پایان‌نامه‌ای با عنوان «آواز شور» که به آوانویسی و بررسی دستگاه شور اختصاص داشت، به دریافت دانشنامۀ دکتری موسیقی‌شناسی نایل آمد؛ در همان زمان به ایران بازگشت و تا پایان عمر در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران]]، به تدریس پرداخت. مسعودیه فعالیت‌های پژوهشی خود را در درجۀ اول روی موسیقی محلی ایران و سپس بر ردیف موسیقی ایرانی متمرکز کرد. برخی از ساخته‌های او را پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر مجلسی رادیو و تلویزیون ملی ایران اجرا کردند. دو اثر او با نام‌های ''موومان سمفونیک''، و ''دو موومان برای ارکستر زهی'' نیز به رهبری [[رهبری، علی (تهران ۱۳۲۵ ش )|علی رهبری]] و [[صهبایی، منوچهر (تهران ۱۳۲۷ش)|منوچهر صهبایی]] در اروپا ضبط و منتشر شده‌اند. از دیگر آثار اوست: ''فانتزی برای ارکستر زهی''، ''سوییت ایرانی''، کتاب‌های ''تجزیه و تحلیل چهارده ترانۀ محلی ایران''، ''موسیقی بوشهر''؛ به اتفاق یوزف کوکرتس، ''آوانویسی و بررسی ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران'' به روایت [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، ''نسخه‌های خطی پارسی دربارۀ موسیقی'' به [[فرانسه]]، ''موسیقی بلوچستان''، مقالات متعدد به فارسی، انگلیسی، آلمانی و فرانسوی. او به‌سبب پژوهش‌های ارزشمند و پایه‌گذاری تحقیقات اتنوموزیکولوژی، در کشور «پدر اتنوموزیکولوژی ایران» لقب گرفت.</p> | }}[[پرونده:مسعودیه، محمّدتقی.jpg|بندانگشتی|محمّدتقی مسعودیه]] | ||
<p>متخصص اتنوموزیکولوژی، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ایرانی. پس از دریافت دیپلم [[ویولن]] از [[هنرستان عالی موسیقی]] و نیز دریافت دانشنامۀ لیسانس حقوق قضایی از [[دانشگاه تهران]]، راهی اروپا شد و در کنسرواتوار ملی پاریس در رشتۀ ویولن ادامه تحصیل داد. در ۱۳۳۵ از مدرسۀ عالی موسیقی پاریس دانشنامۀ هارمونی و در ۱۳۴۲ دانشنامۀ لیسانس آهنگ‌سازی گرفت. در ۱۳۴۷ با ارائه پایان‌نامه‌ای با عنوان «آواز شور» که به آوانویسی و بررسی دستگاه شور اختصاص داشت، به دریافت دانشنامۀ دکتری موسیقی‌شناسی نایل آمد؛ در همان زمان به ایران بازگشت و تا پایان عمر در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران]]، به تدریس پرداخت. مسعودیه فعالیت‌های پژوهشی خود را در درجۀ اول روی موسیقی محلی ایران و سپس بر ردیف موسیقی ایرانی متمرکز کرد. برخی از ساخته‌های او را پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر مجلسی رادیو و تلویزیون ملی ایران اجرا کردند. دو اثر او با نام‌های ''موومان سمفونیک''، و ''دو موومان برای ارکستر زهی'' نیز به رهبری [[رهبری، علی (تهران ۱۳۲۵ ش )|علی رهبری]] و [[صهبایی، منوچهر (تهران ۱۳۲۷ش)|منوچهر صهبایی]] در اروپا ضبط و منتشر شده‌اند. از دیگر آثار اوست: ''فانتزی برای ارکستر زهی''، ''سوییت ایرانی''، کتاب‌های ''تجزیه و تحلیل چهارده ترانۀ محلی ایران''، ''موسیقی بوشهر''؛ به اتفاق یوزف کوکرتس، ''آوانویسی و بررسی ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران'' به روایت [[کریمی، محمود (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، ''نسخه‌های خطی پارسی دربارۀ موسیقی'' به [[فرانسه]]، ''موسیقی بلوچستان''، مقالات متعدد به فارسی، انگلیسی، آلمانی و فرانسوی. او به‌سبب پژوهش‌های ارزشمند و پایه‌گذاری تحقیقات اتنوموزیکولوژی، در کشور «پدر اتنوموزیکولوژی ایران» لقب گرفت.</p> | |||
<br><!--38288900--> | <br><!--38288900--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۲۹
مسعودیه، محمّدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)
| محمدتقی مسعودیه | |
|---|---|
| زادروز |
مشهد ۱۳۰۶ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۷ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه تهران؛ دانشنامه هارمونی و لیسانس آهنگ سازی از مدرسه عالی موسیقی پاریس؛ دکترای موسیقی شناسی |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص اتنوموزیکولوژی |
| شغل و تخصص های دیگر | موسیقی دان- آهنگ ساز |
| لقب | پدر اتنوموزیکولوژی ایران |
| آثار | فانتزی برای ارکستر زهی؛ سوییت ایرانی؛ تجزیه و تحلیل چهارده ترانه محلی ایران |
| گروه مقاله | موسیقی |
متخصص اتنوموزیکولوژی، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ایرانی. پس از دریافت دیپلم ویولن از هنرستان عالی موسیقی و نیز دریافت دانشنامۀ لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه تهران، راهی اروپا شد و در کنسرواتوار ملی پاریس در رشتۀ ویولن ادامه تحصیل داد. در ۱۳۳۵ از مدرسۀ عالی موسیقی پاریس دانشنامۀ هارمونی و در ۱۳۴۲ دانشنامۀ لیسانس آهنگ‌سازی گرفت. در ۱۳۴۷ با ارائه پایان‌نامه‌ای با عنوان «آواز شور» که به آوانویسی و بررسی دستگاه شور اختصاص داشت، به دریافت دانشنامۀ دکتری موسیقی‌شناسی نایل آمد؛ در همان زمان به ایران بازگشت و تا پایان عمر در دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، به تدریس پرداخت. مسعودیه فعالیت‌های پژوهشی خود را در درجۀ اول روی موسیقی محلی ایران و سپس بر ردیف موسیقی ایرانی متمرکز کرد. برخی از ساخته‌های او را پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر مجلسی رادیو و تلویزیون ملی ایران اجرا کردند. دو اثر او با نام‌های موومان سمفونیک، و دو موومان برای ارکستر زهی نیز به رهبری علی رهبری و منوچهر صهبایی در اروپا ضبط و منتشر شده‌اند. از دیگر آثار اوست: فانتزی برای ارکستر زهی، سوییت ایرانی، کتاب‌های تجزیه و تحلیل چهارده ترانۀ محلی ایران، موسیقی بوشهر؛ به اتفاق یوزف کوکرتس، آوانویسی و بررسی ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران به روایت محمود کریمی، نسخه‌های خطی پارسی دربارۀ موسیقی به فرانسه، موسیقی بلوچستان، مقالات متعدد به فارسی، انگلیسی، آلمانی و فرانسوی. او به‌سبب پژوهش‌های ارزشمند و پایه‌گذاری تحقیقات اتنوموزیکولوژی، در کشور «پدر اتنوموزیکولوژی ایران» لقب گرفت.