جنگ جانشینی اتریش: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
نبرد 1740ـ1748م بین اتریش (با حمایت انگلستان و هلند) و پروس (با حمایت فرانسه و اسپانیا). شارل ششم، امپراتور مقدس روم در 1740م درگذشت و جانشینی دخترش ماری ترز<ref>Maria Theresa</ref> سبب اختلاف میان برخی از قدرت‌های اروپایی شد. فردریک کبیر<ref>Frederick the Great</ref>، امپراتور پروس<ref>Prussia</ref>، سیلزی<ref>Silesia</ref> را از تصرف اتریش خارج کرد. ارتشی متشکل از نیروهای بریتانیایی، اتریشی، و هانوور<ref>Hanover</ref>ی، به فرماندهی جورج دوم نیروهای فرانسوی را در دتینگن<ref>Dettingen</ref> شکست داد (1743م). در 1745م ارتش اتریش ـ انگلستان در فونتنوا<ref>Fontenoy</ref> شکست خورد، اما برتری نیروی دریایی بریتانیایی‌ها تثبیت شد، درنتیجه منافعی در قارۀ امریکا و هند به‌دست آوردند. این جنگ با پیمان اِکس ـ لا‌ـ شاپل<ref>Treaty of Aix-la-Chapelle</ref> پایان یافت (1748م). | نبرد 1740ـ1748م بین اتریش (با حمایت انگلستان و هلند) و پروس (با حمایت فرانسه و اسپانیا). شارل ششم، امپراتور مقدس روم در 1740م درگذشت و جانشینی دخترش ماری ترز<ref>Maria Theresa</ref> سبب اختلاف میان برخی از قدرت‌های اروپایی شد. فردریک کبیر<ref>Frederick the Great</ref>، امپراتور پروس<ref>Prussia</ref>، سیلزی<ref>Silesia</ref> را از تصرف اتریش خارج کرد. ارتشی متشکل از نیروهای بریتانیایی، اتریشی، و هانوور<ref>Hanover</ref>ی، به فرماندهی جورج دوم نیروهای فرانسوی را در دتینگن<ref>Dettingen</ref> شکست داد (1743م). در 1745م ارتش اتریش ـ انگلستان در فونتنوا<ref>Fontenoy</ref> شکست خورد، اما برتری نیروی دریایی بریتانیایی‌ها تثبیت شد، درنتیجه منافعی در قارۀ امریکا و هند به‌دست آوردند. این جنگ با پیمان اِکس ـ لا‌ـ شاپل<ref>Treaty of Aix-la-Chapelle</ref> پایان یافت (1748م). | ||
---- | |||
نسخهٔ ۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۸
جنگ جانشینی اتریش (War of the Austrian Succession)
نبرد 1740ـ1748م بین اتریش (با حمایت انگلستان و هلند) و پروس (با حمایت فرانسه و اسپانیا). شارل ششم، امپراتور مقدس روم در 1740م درگذشت و جانشینی دخترش ماری ترز[۱] سبب اختلاف میان برخی از قدرت‌های اروپایی شد. فردریک کبیر[۲]، امپراتور پروس[۳]، سیلزی[۴] را از تصرف اتریش خارج کرد. ارتشی متشکل از نیروهای بریتانیایی، اتریشی، و هانوور[۵]ی، به فرماندهی جورج دوم نیروهای فرانسوی را در دتینگن[۶] شکست داد (1743م). در 1745م ارتش اتریش ـ انگلستان در فونتنوا[۷] شکست خورد، اما برتری نیروی دریایی بریتانیایی‌ها تثبیت شد، درنتیجه منافعی در قارۀ امریکا و هند به‌دست آوردند. این جنگ با پیمان اِکس ـ لا‌ـ شاپل[۸] پایان یافت (1748م).