آزمون مارش: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
روشی برای آشکارسازی [[آرسنیک]]<ref>arsenic</ref>. به‌اندازه‌ای حساس است که می‌تواند مقادیر جزئی آرسنیک را در [[مواد غذایی]]، ناشی از سمپاشی میوه‌ها، یا در محتویات [[معده]]<ref>stomach</ref> تشخیص دهد. نمونه در بالنی محتوی فلز روی بدون آرسنیک و [[اسید سولفوریک]]<ref>sulphuric acid</ref> قرار می‌گیرد. گاز [[آرسین]]<ref>arsine</ref> و [[هیدروژن]]<ref>hydrogen</ref> تشکیل‌شده از طریق لولۀ خشک‌کن به یک لولۀ شیشه‌ای هدایت و در آن‌جا گرم می‌شود. آرسنیک به‌صورت «آینه» در پشت ناحیۀ گرم‌شده و روی هر سطح سردی که در مقابل گاز در حال احتراق خروجی از لوله قرار داده شود، می‌نشیند. نتیجۀ آزمون [[آنتیموان]]<ref>antimony</ref> هم مشابه همین است، با این تفاوت که رسوب آنتیموان در هیدروکلریت سدیم نامحلول است، اما آرسنیک در هیدروکلریت سدیم حل می‌شود. این آزمون را به نام مخترع آن، جیمز مارش، شیمی‌دان انگلیسی، نام‌گذاری کرده‌اند. | روشی برای آشکارسازی [[آرسنیک]]<ref>arsenic</ref>. به‌اندازه‌ای حساس است که می‌تواند مقادیر جزئی آرسنیک را در [[مواد غذایی]]، ناشی از سمپاشی میوه‌ها، یا در محتویات [[معده]]<ref>stomach</ref> تشخیص دهد. نمونه در بالنی محتوی فلز روی بدون آرسنیک و [[اسید سولفوریک]]<ref>sulphuric acid</ref> قرار می‌گیرد. گاز [[آرسین]]<ref>arsine</ref> و [[هیدروژن]]<ref>hydrogen</ref> تشکیل‌شده از طریق لولۀ خشک‌کن به یک لولۀ شیشه‌ای هدایت و در آن‌جا گرم می‌شود. آرسنیک به‌صورت «آینه» در پشت ناحیۀ گرم‌شده و روی هر سطح سردی که در مقابل گاز در حال احتراق خروجی از لوله قرار داده شود، می‌نشیند. نتیجۀ آزمون [[آنتیموان]]<ref>antimony</ref> هم مشابه همین است، با این تفاوت که رسوب آنتیموان در هیدروکلریت سدیم نامحلول است، اما آرسنیک در هیدروکلریت سدیم حل می‌شود. این آزمون را به نام مخترع آن، جیمز مارش، شیمی‌دان انگلیسی، نام‌گذاری کرده‌اند. | ||
---- | |||
[[رده:شیمی و بیوشیمی]] | [[رده:شیمی و بیوشیمی]] | ||
نسخهٔ ۱۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۲
آزمون مارش (Marsh test)
روشی برای آشکارسازی آرسنیک[۱]. به‌اندازه‌ای حساس است که می‌تواند مقادیر جزئی آرسنیک را در مواد غذایی، ناشی از سمپاشی میوه‌ها، یا در محتویات معده[۲] تشخیص دهد. نمونه در بالنی محتوی فلز روی بدون آرسنیک و اسید سولفوریک[۳] قرار می‌گیرد. گاز آرسین[۴] و هیدروژن[۵] تشکیل‌شده از طریق لولۀ خشک‌کن به یک لولۀ شیشه‌ای هدایت و در آن‌جا گرم می‌شود. آرسنیک به‌صورت «آینه» در پشت ناحیۀ گرم‌شده و روی هر سطح سردی که در مقابل گاز در حال احتراق خروجی از لوله قرار داده شود، می‌نشیند. نتیجۀ آزمون آنتیموان[۶] هم مشابه همین است، با این تفاوت که رسوب آنتیموان در هیدروکلریت سدیم نامحلول است، اما آرسنیک در هیدروکلریت سدیم حل می‌شود. این آزمون را به نام مخترع آن، جیمز مارش، شیمی‌دان انگلیسی، نام‌گذاری کرده‌اند.