شلی وینترز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شلی وینترز (میسوری ۱۸ اوت ۱۹۲۰ - کالیفرنیا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۰۶م) Shelley Winters | شلی وینترز (میسوری ۱۸ اوت ۱۹۲۰ - کالیفرنیا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۰۶م) Shelley Winters | ||
(نام زمان تولد: شرلی شریفت<ref>Shirley Schrift</ref>) بازیگر زن امریکایی، برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]]. از هنرآموختگان اکتورز استودیو<ref>Actors Studio</ref> بود. از دورۀ دبیرستان روی صحنه می‌رفت. برای تأمین هزینۀ تحصیل در رشتۀ هنرهای دراماتیک مدتی مدل بود و فروشندگی نیز می‌کرد. در سال ۱۹۴۱م وارد برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> شد. دو سال بعد به هالیوود رفت و به خدمت [[کلمبیا پیکچرز]] درآمد. با ''مرد دوچهره''<ref>''A Double Life''</ref> (1947م) مورد توجه قرار گرفت و با ایفای نقش دختری کارگر که توسط محبوبش اغوا و سپس غرق می‌شود در ''مکانی در آفتاب''<ref>''A Place in the Sun''</ref> (1951م) به شهرت رسید. برای این فیلم نامزد دریافت جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش | (نام زمان تولد: شرلی شریفت<ref>Shirley Schrift</ref>) بازیگر زن امریکایی، برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]]. از هنرآموختگان اکتورز استودیو<ref>Actors Studio</ref> بود. از دورۀ دبیرستان روی صحنه می‌رفت. برای تأمین هزینۀ تحصیل در رشتۀ هنرهای دراماتیک مدتی مدل بود و فروشندگی نیز می‌کرد. در سال ۱۹۴۱م وارد برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> شد. دو سال بعد به هالیوود رفت و به خدمت [[کلمبیا پیکچرز]] درآمد. با ''مرد دوچهره''<ref>''A Double Life''</ref> (1947م) مورد توجه قرار گرفت و با ایفای نقش دختری کارگر که توسط محبوبش اغوا و سپس غرق می‌شود در ''مکانی در آفتاب''<ref>''A Place in the Sun''</ref> (1951م) به شهرت رسید. برای این فیلم نامزد دریافت جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن هم شد؛ اما بلافاصله به نقش‌های مناسب دیگری دست پیدا نکرد. در این دوره به خاطر ویژگی متواضع بودن شخصیتش جلوه داشت. از ۱۹۵۵م، به مدت چهارسال به تئاتر پرداخت. در اواخر دهۀ ۱۹۵۰م که به جلوی دوربین بازگشت، دیگر در سینما ماندگار شد. حالا کمی چاق و با پختگی بیشتر نقش مادران و زنان پا به سن گذاشته و خیابانگردها را برعهده می‌گرفت و کاملاً جا افتاده می‌نمود. طی تمام این سال‌ها کار تئاتر را رها نکرد و حتی چند نمایشنامۀ نیمه‌خودسرگذشت‌نامه نوشت که تحسین منتقدان را برانگیخت. در تلویزیون نیز، از جمله در مجموعۀ ''روزان''<ref>''Roseanne''</ref> (بازی بین ۱۹91-۱۹۹6م)، فعالیت داشته است. | ||
همسران دوم و سوم وینترز، ویتوریو گاسمن<ref>Vittorio Gassman</ref> (۱۹۵۲ - ۱۹۵۴) و آنتونی فرنسیوسا<ref>Anthony Franciosa</ref> (۱۹۵۷ - ۱۹۶۰) بازیگر بودند. خاطراتش را در دو کتاب با نام‌های ''شلی موسوم به شرلی''<ref>''Shelley: Also known as Shirley''</ref> (۱۹۸0م) و ''شلی ۲: میانۀ قرن من''<ref>''Shelley II: The Middle of My Century''</ref> (۱۹۸۹م) نوشته است. برای ''ماجرای پوزیدون''<ref>''The Poseidon Adventure''</ref> (1972م) نیز نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش دوم بود و این جایزه را دو بار برای ایفای نقش مادر در فیلم‌های ''خاطرات آنه فرانک''<ref>''The Diary of Anne Frank''</ref> (1959م) و ''تکه‌ای آبی''<ref>''A Patch of Blue''</ref> (1965م) برنده شد. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۵
شلی وینترز (میسوری ۱۸ اوت ۱۹۲۰ - کالیفرنیا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۰۶م) Shelley Winters
(نام زمان تولد: شرلی شریفت[۱]) بازیگر زن امریکایی، برندۀ جایزۀ اسکار. از هنرآموختگان اکتورز استودیو[۲] بود. از دورۀ دبیرستان روی صحنه می‌رفت. برای تأمین هزینۀ تحصیل در رشتۀ هنرهای دراماتیک مدتی مدل بود و فروشندگی نیز می‌کرد. در سال ۱۹۴۱م وارد برادوی[۳] شد. دو سال بعد به هالیوود رفت و به خدمت کلمبیا پیکچرز درآمد. با مرد دوچهره[۴] (1947م) مورد توجه قرار گرفت و با ایفای نقش دختری کارگر که توسط محبوبش اغوا و سپس غرق می‌شود در مکانی در آفتاب[۵] (1951م) به شهرت رسید. برای این فیلم نامزد دریافت جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن هم شد؛ اما بلافاصله به نقش‌های مناسب دیگری دست پیدا نکرد. در این دوره به خاطر ویژگی متواضع بودن شخصیتش جلوه داشت. از ۱۹۵۵م، به مدت چهارسال به تئاتر پرداخت. در اواخر دهۀ ۱۹۵۰م که به جلوی دوربین بازگشت، دیگر در سینما ماندگار شد. حالا کمی چاق و با پختگی بیشتر نقش مادران و زنان پا به سن گذاشته و خیابانگردها را برعهده می‌گرفت و کاملاً جا افتاده می‌نمود. طی تمام این سال‌ها کار تئاتر را رها نکرد و حتی چند نمایشنامۀ نیمه‌خودسرگذشت‌نامه نوشت که تحسین منتقدان را برانگیخت. در تلویزیون نیز، از جمله در مجموعۀ روزان[۶] (بازی بین ۱۹91-۱۹۹6م)، فعالیت داشته است.
همسران دوم و سوم وینترز، ویتوریو گاسمن[۷] (۱۹۵۲ - ۱۹۵۴) و آنتونی فرنسیوسا[۸] (۱۹۵۷ - ۱۹۶۰) بازیگر بودند. خاطراتش را در دو کتاب با نام‌های شلی موسوم به شرلی[۹] (۱۹۸0م) و شلی ۲: میانۀ قرن من[۱۰] (۱۹۸۹م) نوشته است. برای ماجرای پوزیدون[۱۱] (1972م) نیز نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش دوم بود و این جایزه را دو بار برای ایفای نقش مادر در فیلم‌های خاطرات آنه فرانک[۱۲] (1959م) و تکه‌ای آبی[۱۳] (1965م) برنده شد.