جورج سی. اسکات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جورج سی. اسکات (ویرجینیا ۱۸ اکتبر ۱۹۲۷ - کالیفرنیا ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۹م) George C. Scott | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جورج سی. اسکات|نام=George C. Scott|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ویرجینیا ۱۸ اکتبر ۱۹۲۷م|تاریخ مرگ=کالیفرنیا ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۹م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه میزوری- روزنامه‌نگاری|شغل و تخصص اصلی=بازیگر و کارگردان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (1970م)|آثار=تشریح یک قتل (1959)؛ بیلیاردباز (۱۹۶۱)؛ فهرست آدریان مسنجر (۱۹۶۳)؛ دکتر استرنج‌لاو (1964)؛ کتاب آفرینش (۱۹۶۶)؛ پاتن (1970)؛ بیمارستان (۱۹۷۱)؛ فیلم فیلم (۱۹۷۸)؛ شیپور خاموشی (1981)؛ آتش‌افروز (1984)؛ گلوریا (۱۹۹۹)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=سینما|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}جورج سی. اسکات (ویرجینیا ۱۸ اکتبر ۱۹۲۷ - کالیفرنیا ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۹م) George C. Scott | ||
[[پرونده:209020706020.jpg|بندانگشتی|جورج سی. اسکات]] | [[پرونده:209020706020.jpg|بندانگشتی|جورج سی. اسکات]] | ||
[[پرونده:2042172262.jpg|بندانگشتی|اسکات در نقش ژنرال پاتن در فیلم پاتن]] | [[پرونده:2042172262.jpg|بندانگشتی|اسکات در نقش ژنرال پاتن در فیلم پاتن]] | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
اسکات را بیشتر به دلیل روحیۀ ستیزه‌جویش بازیگری مشکل می‌دانستند. او حتی پیش از آنکه برندۀ اسکار شود با ابراز نفرت نسبت به این مراسم از قبول آن سر باز زده بود؛ اما برخلاف دست‌اندرکاران صنعت سینما مطبوعاتی‌ها او را بسیار تحسین می‌کردند و می‌گفتند شخصیت قوی، باهوش غریزی و نیرومند او بر پرده، هم در نقش‌های اول و هم در نقش‌های دوم امکان هر نوع ایرادگیری را از مخاطب سلب می‌کند. با اینکه با کارگردانان بزرگ کار کرد، اما هرگز نگذاشت در تیپی کلیشه شود. او همواره روحیۀ مستقل خود را حفظ کرد و در نهایتِ حرفه‌ای بودن اجراهایی اصیل به دست داد. در نقش شخصیت‌های منحصربه‌فرد و بی‌نظیر، قدرتمند و عصبی (که می‌توان او را به دلیل همین بروز ناگهانی خشم، مرد عصبانی نامید)، حیرت‌انگیز بود که یکی از بهترین نمونه‌های آن نقش «ژنرال پاتن» در فیلم ''پاتن'' است. در عین حال قادر بود لطافت و ملایمتی باشکوه و عمیق از خود نشان دهد (''روز دولفین''<ref>''The Day of the Dolphin''</ref>/ 1967م). همچنین در نقش کمدی ژنرال دیوانۀ ''دکتر استرنج‌لاو''<ref>''Dr. Strangelove''</ref> (1964م) درخشان و به‌یادماندنی بود. بازی او در نقش راچستر<ref>Rochester</ref> خشن با قلبی مهربان در ''جین ایر''<ref>''Jane Eyre''</ref> (1970م) نیز با بازی [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون ولز]] در همین نقش در نسخۀ رابرت استیونسون<ref>Robert Stevenson</ref> (۱۹۴۴م) نه تنها قابل مقایسه که شاید از برخی جهات برتر است. فیلم و نمایش‌هایی که او کارگردانی کرده است نیز اغلب از سوی منتقدان با تحسین روبه‌رو شده‌اند. او از دهۀ ۱۹۸۰م به بعد عملاً نقش مهمی در سینما ایفا نکرد و بیشتر در تلویزیون موفق بود. چهار همسرش، کارولین هیوز<ref>Carolyn Hughes</ref> (از ۱۹۵۱ - ۱۹۵5م)، پاتریشا رید<ref>Patricia Reed</ref> (از ۱۹۵5 - ۱۹۶۰)، کالین دوهرست<ref>Colleen Dewhurst</ref> (از ۱۹۶۰ - ۱۹۶۵ و ۱۹۶۷ - ۱۹۷۲) و تریش ون دیویر<ref>Trish Van Devere</ref> (از ۱۹۷۲ تا زمان مرگ اسکات در ۱۹۹۹)، و دو پسرش دوون اسکات<ref>Devon Scott</ref> و کمبل اسکات<ref>Campbell Scott</ref> نیز بازیگر بوده‌اند. اسکات در دورۀ سی‌وچهارم مراسم اسکار نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و در دوره‌های چهل‌وسوم و چهل‌وچهارم اسکار نیز نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر نقش اصلی مرد بود. | اسکات را بیشتر به دلیل روحیۀ ستیزه‌جویش بازیگری مشکل می‌دانستند. او حتی پیش از آنکه برندۀ اسکار شود با ابراز نفرت نسبت به این مراسم از قبول آن سر باز زده بود؛ اما برخلاف دست‌اندرکاران صنعت سینما مطبوعاتی‌ها او را بسیار تحسین می‌کردند و می‌گفتند شخصیت قوی، باهوش غریزی و نیرومند او بر پرده، هم در نقش‌های اول و هم در نقش‌های دوم امکان هر نوع ایرادگیری را از مخاطب سلب می‌کند. با اینکه با کارگردانان بزرگ کار کرد، اما هرگز نگذاشت در تیپی کلیشه شود. او همواره روحیۀ مستقل خود را حفظ کرد و در نهایتِ حرفه‌ای بودن اجراهایی اصیل به دست داد. در نقش شخصیت‌های منحصربه‌فرد و بی‌نظیر، قدرتمند و عصبی (که می‌توان او را به دلیل همین بروز ناگهانی خشم، مرد عصبانی نامید)، حیرت‌انگیز بود که یکی از بهترین نمونه‌های آن نقش «ژنرال پاتن» در فیلم ''پاتن'' است. در عین حال قادر بود لطافت و ملایمتی باشکوه و عمیق از خود نشان دهد (''روز دولفین''<ref>''The Day of the Dolphin''</ref>/ 1967م). همچنین در نقش کمدی ژنرال دیوانۀ ''دکتر استرنج‌لاو''<ref>''Dr. Strangelove''</ref> (1964م) درخشان و به‌یادماندنی بود. بازی او در نقش راچستر<ref>Rochester</ref> خشن با قلبی مهربان در ''جین ایر''<ref>''Jane Eyre''</ref> (1970م) نیز با بازی [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون ولز]] در همین نقش در نسخۀ رابرت استیونسون<ref>Robert Stevenson</ref> (۱۹۴۴م) نه تنها قابل مقایسه که شاید از برخی جهات برتر است. فیلم و نمایش‌هایی که او کارگردانی کرده است نیز اغلب از سوی منتقدان با تحسین روبه‌رو شده‌اند. او از دهۀ ۱۹۸۰م به بعد عملاً نقش مهمی در سینما ایفا نکرد و بیشتر در تلویزیون موفق بود. چهار همسرش، کارولین هیوز<ref>Carolyn Hughes</ref> (از ۱۹۵۱ - ۱۹۵5م)، پاتریشا رید<ref>Patricia Reed</ref> (از ۱۹۵5 - ۱۹۶۰)، کالین دوهرست<ref>Colleen Dewhurst</ref> (از ۱۹۶۰ - ۱۹۶۵ و ۱۹۶۷ - ۱۹۷۲) و تریش ون دیویر<ref>Trish Van Devere</ref> (از ۱۹۷۲ تا زمان مرگ اسکات در ۱۹۹۹)، و دو پسرش دوون اسکات<ref>Devon Scott</ref> و کمبل اسکات<ref>Campbell Scott</ref> نیز بازیگر بوده‌اند. اسکات در دورۀ سی‌وچهارم مراسم اسکار نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و در دوره‌های چهل‌وسوم و چهل‌وچهارم اسکار نیز نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر نقش اصلی مرد بود. | ||
کارگردانی: ''باغ دکتر کوک''<ref>''Dr. Cook's Garden''</ref> (فیلم - 1971م)؛ ''همۀ فرزندان خداوند بال دارند''<ref>''All God's Chillun Got Wings''</ref> (نمایشنامه نوشتۀ [[اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)|یوجین اونیل]]- 1975م)؛ ''خندۀ آماده''<ref>''Present Laughter''</ref> (نمایش - 1982م)؛ ''طراحی برای زندگی''<ref>''Design for Living''</ref> (نمایش - 1984م). | '''کارگردانی''': ''باغ دکتر کوک''<ref>''Dr. Cook's Garden''</ref> (فیلم - 1971م)؛ ''همۀ فرزندان خداوند بال دارند''<ref>''All God's Chillun Got Wings''</ref> (نمایشنامه نوشتۀ [[اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)|یوجین اونیل]]- 1975م)؛ ''خندۀ آماده''<ref>''Present Laughter''</ref> (نمایش - 1982م)؛ ''طراحی برای زندگی''<ref>''Design for Living''</ref> (نمایش - 1984م). | ||