کلودت کولبر

کولبر و جوئل مک‌کری در نمایی از فیلم داستان پام بیچ

کلودت کولبر (فرانسه ۱۳ س‍پتامبر ۱۹۰۳ - باربادوس ۳۰ ژوئیه ۱۹۹۶م) Claudette Colbert

(نام اصلی: امیلی شوشون) بازیگر زن فرانسوی‌تبار، برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. سه‌ساله بود که با خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد. تحصیلاتش را در دبیرستان واشینگتن اروینگ به پایان برد. سپس در «آرت استیودنتز لیگ» طراحی مد خواند. در سال ۱۹۲۳م آشنایی با آن موریسونِ نمایشنامه‌نویس سبب شد تا نقش کوچکی را در یک تئاتر به دست آورد. پس از این نامش را به کولبر تغییر داد. در فاصلۀ سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۹م در برادوی در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. در ۱۹۲۷م نخستین و آخرین فیلم صامت خود را بازی کرد (برای عشق مایک - ساختۀ فرانک کاپرا). دوران کاری‌اش به طور جدی پس از ظهور سینمای ناطق آغاز شد. با در یک شب اتفاق افتاد (1934م) درخشید و برندۀ جایزۀ اسکار شد. در نیمۀ دههٔ ۱۹۵۰ متناوباً بر صحنۀ تئاترها و پردۀ سینماهای آمریکا ظاهر شد. در همین دهه در انگلستان دو فیلم و یک فیلم در فرانسه بازی کرد. در سال 1962م اعلام بازنشستگی کرد و پس از آن جز یک اجرای موفق صحنه‌ای در سال 1963م و حضور در یک مجموعۀ تلویزیونی در سال 1987م که در آن نیز مورد توجه قرار گرفت، فعالیت هنری نداشت. وی طی نزدیک به 35سال فعالیت در سینما، در حدود 60 فیلم بازی کرد. همسر نخستش نورمن فاستر (از ۱۹۲۸ - ۱۹۳۵م) بازیگر‌-کارگردان سینما بود.

«من به آن شکوه و زرق و برقی که هالیوود به کسانی که فاقد شخصیتند می‌دهد نیازی ندارم.» در اینجا حق با کولبر بود؛ او شکوهی خاص و طبیعی داشت که ناشی از استعداد و هوشش بود. برخلاف بسیاری از بازیگران، صدا در سینما به کمک او آمد. لحن دلنشین صدایش سبب شد تا به خدمت پارامونت درآید. در آغاز نقش‌های مختلفی را از کمدی‌های سبک تا ملودرام‌های غم‌انگیز ایفا کرد که در همۀ آنها نیز موفق بود. اما استعداد درخشان کمدی او با در یک شب اتفاق افتاد کشف شد و از آن پس بیشتر در نقش‌های پیچیدۀ کمدی ظاهر شد؛ در نقش زنان خوش‌پوش و متجددی که از پس هر شرایطی می‌توانند برآیند. برخی کارگردانان مثل سیسیل ب. دومیل او را در نقش زنان شهرآشوب (مثل فیلم‌های کلئوپاترا و علامت صلیب) ترجیح می‌دادند، اما بهترین نقش غیرکمدی‌اش را در ملودرام از وقتی تو رفتی (1944م) در نقش زنی که طی جنگ جهانی دوم همراه با خانواده‌اش مصایب و فجایع بسیاری را از سر می‌گذراند، ایفا کرد. در همین سال قراردادش با پارامونت به پایان رسید و پس از جنگ جهانی دوم اعتبار قبلی خود را به دست نیاورد. چرا که قدرت بازیگری کمدی او نادیده انگاشته شد. کولبر از آن گروه بازیگرانی است که زمان نمی‌تواند کیفیات خاص و فوق‌العاده‌شان را از آنان بگیرد. زیرکی، قدرت و بالاتر از همه هوشی که از نگاهش منعکس می‌شد ویژگی‌هایی هستند که بالا رفتن سن بر آنها هیچ تأثیر منفی بر جا نگذاشت.

کولبر علاوه بر جایزۀ هفتمین دورۀ مراسم اسکار، در سال‌های 1936 و 1945م نیز برای فیلم‌های دنیاهای خصوصی و از وقتی تو رفتی نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد.

گزیدۀ آثار سینمایی

• قتل شبه‌عمد (جورج ابوت - ۱۹۳۰)
• لبخند ستوان (ارنست لوبیچ - ۱۹۳۱)
• علامت صلیب (سیسیل ب. دمیل - 1932)
• در یک شب اتفاق افتاد (فرانک کاپرا - ۱۹۳۴)
• کلئوپاترا (سیسیل ب. دمیل - ۱۹۳۴)
• دنیاهای خصوصی (گرگوری لا کاوا - ۱۹۳۵)
• نیمه‌شب (میچل لایزن - ۱۹۳۹)
• طبل‌ها با چرخش پا (جان فورد - ۱۹۳۹)
• داستان پام بیچ (پرستون استرجس - ۱۹۴۲)
• از وقتی تو رفتی (جان کرامول - ۱۹۴۴)
• فردا همیشگی است (اروینگ پیکل - ۱۹۴۶)
• عصبانیت پنهان (مل فرر - 1950)
• بانوی تگزاس (تیم ولان - 1955)

---