ساندرا بولاک: تفاوت میان نسخه‌ها

مادرش خواننده آلمانی [[اپرا]] و پدرش استاد آمریکایی تعلیم آواز بود. از کودکی به عنوان سیاهی‌لشکر در اپراهای مادرش روی صحنه می‌رفت. تحصیلاتش را در دانشکدۀ هنرهای نمایشی دانشگاه [[کارولینای شمالی]] برای ادامۀ فعالیت نمایشی رها کرد. سپس به یک گروه تئاتری در نیویورک پیوست. در ادامه بخت آن را یافت تا در چند نمایش بیرون از برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> نقش‌هایی کوتاه ایفا کند و سپس در نقشی فرعی در فیلم تلویزیونیِ ''مقابلۀ نهایی بایانیک: مرد شش میلیون دلاری و زن بایانیک''<ref>''Bionic Showdown: The Six Million Dollar Man and the Bionic Woman''</ref> (1989م) ظاهر شد که این حضور تلویزیونی با ایفای نقش در فیلم تلویزیونی جنایی ''قتلِ دورۀ آمادگی''<ref>''The Preppie Murder''</ref> (1989م) تداوم پیدا کرد و سرانجام به حضور او در نقش اصلی مجموعۀ 12قسمتی ''دختر کارمند''<ref>''Working Girl''</ref> (۱۹۹۰م) انجامید. در اینجا او جایگزین [[گریفیث، ملانی (۱۹۵۷)|ملانی گریفیث]] (در نسخۀ سینمایی اثر) شده بود. این مجموعه راه‌گشای ورود او به دنیای سینما شد. در فیلم ویدئوییِ ''چه کسی به پاتاکانگو شکیل کرد؟''<ref>''Who Shot Patakango?''</ref> (1989م) در نقش یکی از اعضای گروه دانش‌آموزان سال آخر یک دبیرستان در [[بروکلین]] بازی می‌کرد که ضمن از سر گذراندن تنش‌های عاطفی باید با معضلات تبعیض نژادی هم دست‌وپنجه نرم می‌کردند؛ که همین، ایفای نقش اصلی در کمدی ''عاشقانۀ شمارۀ ۹<ref>''Love Potion No. 9''</ref>'' (1992م) را برای او به دنبال داشت. بولاک در این فیلم به عنوان یک روانشناس حیوانات کنار تیت داناوان<ref>Tate Donovan</ref> در قالب یک متخصص شیمی زیستی نقش دو دلدادۀ خجالتی را داشتند که برای غلبه بر این مشکل نوعی معجون را روی خودشان آزمایش می‌کردند. سال بعد در ''وقتی که مهمانی تمام شد''<ref><bdi>''When the Party's Over''</bdi></ref> در تصویری از زندگی غیرمتعارف گروهی هنرمندِ هم‌خانه (سه زن و مرد همجنس‌دوست) در لس آنجلس، نقش یک نقاشِ زن-آزادخواهِ بدبین و تلخ‌اندیش را به عهده گرفت. سال 1993م نقطۀ عطفی در اوائل کارنامۀ حرفه‌ای بولاک به‌شمار می‌آید. در فیلم علمی-تخیلی و طنزآمیز ''مرد ویرانگر''<ref>''Demolition Man''</ref> در نقش یک مأمور پلیس بخت حضور در کنار ستارگانی چون [[استالونه، سیلوستر (۱۹۴۶)|سیلوستر استالونه]] و وسلی اسنایپس<ref>Wesley Snipes</ref> را یافت. ''در چیزی به نام عشق''<ref>''The Thing Called Love''</ref>، فیلم ناموفقِ [[باگدانوویچ، پیتر (۱۹۳۹)|پیتر باگدانوویچ،]] نقش خواننده‌ای را داشت که سودای رسیدن به مقام یک ستارۀ موسیقی کانتری<ref>country music</ref> را در سر می‌پروراند. بولاک که به‌واسطۀ پس‌زمینۀ حرفه‌ای والدینش، از دوران کودکی تجربیاتی در عرصۀ موسیقی و آواز داشت، آوازهایش را در این فیلم شخصاً ارائه کرد. اما حضورش مقابل [[ریوز، کیانو (۱۹۶۴)|کیانو ریوز]] در [[تریلر|تریلرِ]] پرفروشِ ''سرعت''<ref>''Speed''</ref> (1994م) بود که او را به شهرت رساند. در این فیلم در نقش «آنی<ref>Annie</ref>» دختر پرجنب‌وجوشی بود که به‌ناچار و از روی بی‌میلی رانندگی اتوبوسی بمب‌گذاری شده را در شرایطی حساس می‌پذیرد و همراهی مناسب برای ریوز در نقش یک خنثی‌کنندۀ بی‌باک بمب است. در این فیلم با ارائۀ ترکیبی متعادل از هوشمندی سرعت انتقال و شوخ‌طبعی، نقش‌آفرینی‌اش را به سطحی ورای حضور معمول بازیگران زن در این قبیل آثار ارتقا داد. شهرت دارد که پس از پایان فیلمبرداری ''سرعت،'' در بازدیدی خاطره‌انگیز از استودیوی محل فیلم‌برداری، در حال راندن یک اتوبوس ویژۀ شهر نیویورک وارد آنجا شد. در دنبالۀ ''سرعت'' (۱۹۹۷م) پس از امتناع ریوز از حضور مجدد، بولاک این بار در کنار جیسون پاتریک<ref>Jason Patric</ref> قرار گرفت. پس از آن در حضوری کاملاً متفاوت، اما همچنان پول‌ساز، نقش اصلی یک کمدی عاشقانه را به عهده گرفت. در ''هنگامی که خواب بودی''<ref>''While You Were Sleeping''</ref> (1995م) در نقشی که در اصل برای [[مور، دمی (۱۹۶۲)|دمی مور]] در نظر گرفته شده بود (که به دلیل عدم توافق بر سر میزان دستمزد آن را نپذیرفت)، همراه بیل پولمن<ref>Bill Pullman</ref> و پیتر گلگر<ref>Peter Gallagher</ref> رئوس مثلث عشقی غریبی را تشکیل دادند. دیگر فیلم او در ۱۹۹۵م، ''شبکه''<ref>''The Net''</ref>، یک موفقیت تجاری دیگر (اگرچه در سطحی متفاوت) بود. بولاک در این فیلم، در نقش تیپیک [[رابرتس، جولیا (۱۹۶۷)|جولیا رابرتس]] در آن سال‌ها (به‌طور آشکار تقلیدی از بازی رابرتس در ''پروندۀ پلیکان''<ref>''The Pelican Brief''</ref>/ 1993م)، ایفاگر نقش یک اپراتور سادۀ کامپیوتر بود که پایش به یک توطئۀ پیچیدۀ سیاسی-اقتصادی کشیده می‌شد.