تل حکوان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:14205800.jpg|بندانگشتی|بخشی از محوطۀ تل حکوان و اثار معدود برجا مانده از کاخ هخامنشی]] | [[پرونده:14205800.jpg|بندانگشتی|بخشی از محوطۀ تل حکوان و اثار معدود برجا مانده از کاخ هخامنشی]] | ||
تلِّ حکوان <br> | تلِّ حکوان <br>(یا: تل هکوان) | ||
تپه‌ای در بخش مرکزی شهرستان کوار، دهستان فرمشکان، جنوب شرقی روستای | تپه‌ای در بخش مرکزی شهرستان کوار، دهستان فرمشکان، جنوب شرقی روستای علی‌آباد. روی آن بقایای یک کاخ از دورۀ [[هخامنشیان|هخامنشی]] بر پایه‌ای از سنگ سفید با حدود ۲۴متر طول و ۱۰متر عرض قرار دارد که از نظر تاریخ معماری و حجاری آن دوره حائز اهمیت است. در ۱۳۲۸ش کشف شده و نقش‌برجستۀ سربازان جاویدان با لباس مردم شوش و نیزه‌های بلند و طرح‌های کنگره‌دار شبیه به تاج در آن مشهود است. نقش‌های کاخ تل حکوان شباهت زیادی به طرح‌های [[تخت جمشید]] دارند. این کاخ به احتمال قوی دومین منزلگاه برای استراحت و شکار شاهان هخامنشی در راه تخت جمشید شوش بوده است. این بنا شامل چهار فضای معماری چهارگوش و یک ایوان بوده است. استفاده از مصالح مرغوب، شیوۀ سنگ‌تراشیِ شبیه بناهای پاسارگاد و وجود شواهدی مبنی بر استفادۀ ترکیبی از سنگ‌های سیاه و سفید، نشان از جایگاه این بنا در دوره هخامنشی دارد. در حال حاضر از این بنا تنها پی و سنگ‌هایی به صورت پراکنده در اطراف باقی مانده است. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۲
تلِّ حکوان
(یا: تل هکوان)
تپه‌ای در بخش مرکزی شهرستان کوار، دهستان فرمشکان، جنوب شرقی روستای علی‌آباد. روی آن بقایای یک کاخ از دورۀ هخامنشی بر پایه‌ای از سنگ سفید با حدود ۲۴متر طول و ۱۰متر عرض قرار دارد که از نظر تاریخ معماری و حجاری آن دوره حائز اهمیت است. در ۱۳۲۸ش کشف شده و نقش‌برجستۀ سربازان جاویدان با لباس مردم شوش و نیزه‌های بلند و طرح‌های کنگره‌دار شبیه به تاج در آن مشهود است. نقش‌های کاخ تل حکوان شباهت زیادی به طرح‌های تخت جمشید دارند. این کاخ به احتمال قوی دومین منزلگاه برای استراحت و شکار شاهان هخامنشی در راه تخت جمشید شوش بوده است. این بنا شامل چهار فضای معماری چهارگوش و یک ایوان بوده است. استفاده از مصالح مرغوب، شیوۀ سنگ‌تراشیِ شبیه بناهای پاسارگاد و وجود شواهدی مبنی بر استفادۀ ترکیبی از سنگ‌های سیاه و سفید، نشان از جایگاه این بنا در دوره هخامنشی دارد. در حال حاضر از این بنا تنها پی و سنگ‌هایی به صورت پراکنده در اطراف باقی مانده است.