التصفیة فی احوال المتصوفه: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ تصفیه فی احوال المتصوفه (التصفیه...) را به التصفیة فی احوال المتصوفه منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
التَصفیةُ فی اَحوالِالمُتَصَوِّفه <br> | |||
(یا: ''صوفینامه'') نوشتۀ ابوالمظفر منصور بن اردشیر العبّادی، کتابی در تصوف، در قرن ۵ق. کتاب به چهار رکن تقسیم شده است: ۱. مبدأ تصوف و طریقت؛ ۲. درخصوص اعمال که از کارهای مبتدیان سالک و اوساط و منتهیان بحث میشود؛ ۳. در احوال ظاهر و باطن سالک؛ ۴. در اصطلاحات و الفاظی مانند نفس و روح، قبض و بسط، عشق و نیز آداب و عادات صوفیان. نثر کتاب ساده و شیواست و در اندک مواردی موزون و مسجّع نگاشته شده و آیات و احادیث فراوان در آن بهکار رفته است. این کتاب با فهارس آیات و احادیث و تصحیح کامل توسط غلامحسین یوسفی در تهران بهچاپ رسید (۱۳۴۷ش). | (یا: ''صوفینامه'') نوشتۀ ابوالمظفر منصور بن اردشیر العبّادی، کتابی در تصوف، در قرن ۵ق. کتاب به چهار رکن تقسیم شده است: ۱. مبدأ تصوف و طریقت؛ ۲. درخصوص اعمال که از کارهای مبتدیان سالک و اوساط و منتهیان بحث میشود؛ ۳. در احوال ظاهر و باطن سالک؛ ۴. در اصطلاحات و الفاظی مانند نفس و روح، قبض و بسط، عشق و نیز آداب و عادات صوفیان. نثر کتاب ساده و شیواست و در اندک مواردی موزون و مسجّع نگاشته شده و آیات و احادیث فراوان در آن بهکار رفته است. این کتاب با فهارس آیات و احادیث و تصحیح کامل توسط غلامحسین یوسفی در تهران بهچاپ رسید (۱۳۴۷ش). | ||
<br><!--14165800--> | <br><!--14165800--> | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم و آثار]] | [[رده:اصطلاحات، مفاهیم و آثار]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۰
التَصفیةُ فی اَحوالِالمُتَصَوِّفه
(یا: صوفینامه) نوشتۀ ابوالمظفر منصور بن اردشیر العبّادی، کتابی در تصوف، در قرن ۵ق. کتاب به چهار رکن تقسیم شده است: ۱. مبدأ تصوف و طریقت؛ ۲. درخصوص اعمال که از کارهای مبتدیان سالک و اوساط و منتهیان بحث میشود؛ ۳. در احوال ظاهر و باطن سالک؛ ۴. در اصطلاحات و الفاظی مانند نفس و روح، قبض و بسط، عشق و نیز آداب و عادات صوفیان. نثر کتاب ساده و شیواست و در اندک مواردی موزون و مسجّع نگاشته شده و آیات و احادیث فراوان در آن بهکار رفته است. این کتاب با فهارس آیات و احادیث و تصحیح کامل توسط غلامحسین یوسفی در تهران بهچاپ رسید (۱۳۴۷ش).