رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جاشوا رینولدز|نام=Joshua Reynolds|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=سِر (۱۷۶۹م)|زادروز=۱۷۲۳م|تاریخ مرگ=۱۷۹۲م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۷۶۸م اولین رئیس آکادمی سلطنتی|جوایز و افتخارات=|آثار=تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی (۱۷۸۴م؛ سان مارینو، کالیفرنیا)، لُرد هیتفیلد (۱۷۸۷م؛ نگارخانه ملی لندن) و دریاسالار کِپِل (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزه نیروی دریایی لندن)، خودنگاری (ح ۱۷۷۳م؛ آکادمی سلطنتی، لندن) | |||
کتاب گفتارهایی درباره هنر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=رینولدز با دکتر جانسون باشگاه ادبی تأسیس کرد|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
[[پرونده:22224600-3.jpg|بندانگشتی|پرتره لرد هیتفیلد اثر جاشوا رینولدز]] | [[پرونده:22224600-3.jpg|بندانگشتی|پرتره لرد هیتفیلد اثر جاشوا رینولدز]] | ||
رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲م)(Reynolds, Joshua)<br /> | |||
نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸م بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر<ref>Grand Manner </ref>» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک<ref>classical </ref> و [[رنسانس]]<ref>Renaissance </ref> مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیک پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی ''بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی<ref>''Mrs Siddons as The Tragic Muse''</ref>''(۱۷۸۴م؛ [[سان مارینو، شهر|سان مارینو]]<ref>San Marino</ref>، [[کالیفرنیا]]<ref>California </ref>). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون [[استرن، لارنس (۱۷۱۳ـ۱۷۶۸)|لارنس اِسترن]]<ref>Laurence Sterne </ref> و دکتر جانسون<ref>Dr Johnson</ref>، هر دو نویسنده، و [[گریک، دیوید (۱۷۱۷ـ۱۷۷۹)|دیوید گریک]]<ref>David Garrick</ref> بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲م در [[لندن (انگلستان)|لندن]] کار کرد، و در ۱۷۶۸م اولین رئیس آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref> شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹م عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیک یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله [[میکلانژ]]، رافائل<ref>Raphael </ref>، [[تیسین]]<ref>Titian </ref>، و [[داوینچی، لیوناردو (۱۴۵۲م ـ۱۵۱۹)|لئوناردو داوینچی]]<ref>Leonardo da Vinci</ref> متأثر بود. در کتاب ''گفتارهایی دربارۀ هنر<ref> ''Discourses on Art''</ref>'' که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱م بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون ''لُرد هیتفیلد<ref> ''Lord Heathfield'' </ref>'' (۱۷۸۷م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>) و ''دریاسالار کِپِل<ref> ''Admiral Keppel'' </ref>'' (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزۀ نیروی دریایی لندن<ref>National Maritime Museum, London</ref>). بعضی از آثارش همچون ''خودنگاری<ref> ''Self-Portrait''</ref>'' (ح ۱۷۷۳م؛ [[آکادمی سلطنتی هنر|آکادمی سلطنتی]]، لندن) به هنر [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt</ref> نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی<ref> Literary Club</ref> را تأسیس کرد. | نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸م بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر<ref>Grand Manner </ref>» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک<ref>classical </ref> و [[رنسانس]]<ref>Renaissance </ref> مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیک پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی ''بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی<ref>''Mrs Siddons as The Tragic Muse''</ref>''(۱۷۸۴م؛ [[سان مارینو، شهر|سان مارینو]]<ref>San Marino</ref>، [[کالیفرنیا]]<ref>California </ref>). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون [[استرن، لارنس (۱۷۱۳ـ۱۷۶۸)|لارنس اِسترن]]<ref>Laurence Sterne </ref> و دکتر جانسون<ref>Dr Johnson</ref>، هر دو نویسنده، و [[گریک، دیوید (۱۷۱۷ـ۱۷۷۹)|دیوید گریک]]<ref>David Garrick</ref> بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲م در [[لندن (انگلستان)|لندن]] کار کرد، و در ۱۷۶۸م اولین رئیس آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref> شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹م عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیک یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله [[میکلانژ]]، رافائل<ref>Raphael </ref>، [[تیسین]]<ref>Titian </ref>، و [[داوینچی، لیوناردو (۱۴۵۲م ـ۱۵۱۹)|لئوناردو داوینچی]]<ref>Leonardo da Vinci</ref> متأثر بود. در کتاب ''گفتارهایی دربارۀ هنر<ref> ''Discourses on Art''</ref>'' که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱م بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون ''لُرد هیتفیلد<ref> ''Lord Heathfield'' </ref>'' (۱۷۸۷م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>) و ''دریاسالار کِپِل<ref> ''Admiral Keppel'' </ref>'' (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزۀ نیروی دریایی لندن<ref>National Maritime Museum, London</ref>). بعضی از آثارش همچون ''خودنگاری<ref> ''Self-Portrait''</ref>'' (ح ۱۷۷۳م؛ [[آکادمی سلطنتی هنر|آکادمی سلطنتی]]، لندن) به هنر [[رامبرانت، هارمنس وان راین (۱۶۰۶ـ۱۶۶۹)|رامبرانت]]<ref>Rembrandt</ref> نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی<ref> Literary Club</ref> را تأسیس کرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۴
| جاشوا رینولدز Joshua Reynolds | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۲۳م |
| درگذشت | ۱۷۹۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| لقب | سِر (۱۷۶۹م) |
| آثار |
تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی (۱۷۸۴م؛ سان مارینو، کالیفرنیا)، لُرد هیتفیلد (۱۷۸۷م؛ نگارخانه ملی لندن) و دریاسالار کِپِل (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزه نیروی دریایی لندن)، خودنگاری (ح ۱۷۷۳م؛ آکادمی سلطنتی، لندن) کتاب گفتارهایی درباره هنر |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲م)(Reynolds, Joshua)
نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸م بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر[۱]» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک[۲] و رنسانس[۳] مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیک پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی[۴](۱۷۸۴م؛ سان مارینو[۵]، کالیفرنیا[۶]). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون لارنس اِسترن[۷] و دکتر جانسون[۸]، هر دو نویسنده، و دیوید گریک[۹] بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲م در لندن کار کرد، و در ۱۷۶۸م اولین رئیس آکادمی سلطنتی[۱۰] شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹م عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیک یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله میکلانژ، رافائل[۱۱]، تیسین[۱۲]، و لئوناردو داوینچی[۱۳] متأثر بود. در کتاب گفتارهایی دربارۀ هنر[۱۴] که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱م بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون لُرد هیتفیلد[۱۵] (۱۷۸۷م؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۶]) و دریاسالار کِپِل[۱۷] (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴م؛ موزۀ نیروی دریایی لندن[۱۸]). بعضی از آثارش همچون خودنگاری[۱۹] (ح ۱۷۷۳م؛ آکادمی سلطنتی، لندن) به هنر رامبرانت[۲۰] نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی[۲۱] را تأسیس کرد.
- ↑ Grand Manner
- ↑ classical
- ↑ Renaissance
- ↑ Mrs Siddons as The Tragic Muse
- ↑ San Marino
- ↑ California
- ↑ Laurence Sterne
- ↑ Dr Johnson
- ↑ David Garrick
- ↑ Royal Academy
- ↑ Raphael
- ↑ Titian
- ↑ Leonardo da Vinci
- ↑ Discourses on Art
- ↑ Lord Heathfield
- ↑ National Gallery, London
- ↑ Admiral Keppel
- ↑ National Maritime Museum, London
- ↑ Self-Portrait
- ↑ Rembrandt
- ↑ Literary Club