آغوزبن (بابل): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
آغوزبن (بابل) (Babol) Aghuzbon | آغوزبن (بابل) (Babol) Aghuzbon | ||
روستایی در دهستان فیضیه، در بخش مرکزیِ [[بابل، شهرستان|شهرستان بابل]]، استان [[مازندران]]. متصل به محلات شمال شرقی [[بابل، شهر|شهر بابل]]، در 28 کیلومتری غرب [[ساری، شهر|شهر ساری]]، 15 کیلومتری جنوب [[خزر، دریای|دریای خزر]]، 135 کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع ۶متری پایینتر از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. از طریق دو جاده به مرکز شهر بابل و جادۀ شمالی مشهد - تهران و شبکۀ اصلی راههای کشور متصل است. رودخانۀ کوچک آقارود در غرب اراضی آغوزبن، و در میانۀ روستای بندارکلای آغوزبن با خط سیر جنوبی - شمالی در جریان است و بخشی از اراضی شمال غربی روستا را آببندانی<ref>گونهای آبگیر دستساز برای ذخیرۀ آبِ مورد نیاز کشاورزی</ref> با 40 هکتار وسعت تشکیل میدهد. این روستا که در منطقهای پست و جلگهای واقع شده، در جنوب به شهر بابل، در شرق به روستای رمنت، در شمال شرقی به روستای بالابیشهسر، و در غرب به روستای بندارکلای آغوزبن محدود شده است. آغوزبن خانۀ بهداشت و زیارتگاهی به نام امامزاده طاهر دارد. «آغوز» در زبان طبری به معنای گردو و پسوند «بن» در نام آبادیهای آن به معنای جا یا جایگاه و تلویحاً آبادی است و در مجموع آغوزبن را آبادی گردو (به معنای روستایی که گردو زیاد دارد) میتوان معنا کرد؛ اگرچه در حال حاضر این آبادیها درخت گردو نداشته باشند. | روستایی در دهستان فیضیه، در بخش مرکزیِ [[بابل، شهرستان|شهرستان بابل]]، استان [[مازندران]]. متصل به محلات شمال شرقی [[بابل، شهر|شهر بابل]]، در 28 کیلومتری غرب [[ساری، شهر|شهر ساری]]، 15 کیلومتری جنوب [[خزر، دریای|دریای خزر]]، 135 کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع ۶متری پایینتر از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. از طریق دو جاده به مرکز شهر بابل و جادۀ شمالی مشهد - تهران و شبکۀ اصلی راههای کشور متصل است. رودخانۀ کوچک آقارود در غرب اراضی آغوزبن، و در میانۀ روستای بندارکلای آغوزبن با خط سیر جنوبی - شمالی در جریان است و بخشی از اراضی شمال غربی روستا را آببندانی<ref>گونهای آبگیر دستساز برای ذخیرۀ آبِ مورد نیاز کشاورزی.</ref> با 40 هکتار وسعت تشکیل میدهد. این روستا که در منطقهای پست و جلگهای واقع شده، در جنوب به شهر بابل، در شرق به روستای رمنت، در شمال شرقی به روستای بالابیشهسر، و در غرب به روستای بندارکلای آغوزبن محدود شده است. آغوزبن خانۀ بهداشت و زیارتگاهی به نام امامزاده طاهر دارد. «آغوز» در زبان طبری به معنای گردو و پسوند «بن» در نام آبادیهای آن به معنای جا یا جایگاه و تلویحاً آبادی است و در مجموع آغوزبن را آبادی گردو (به معنای روستایی که گردو زیاد دارد) میتوان معنا کرد؛ اگرچه در حال حاضر این آبادیها درخت گردو نداشته باشند. | ||
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت آغوزبن 1,442نفر بوده است. شغل مردم این روستا [[کشاورزی]] و باغداری و [[دامداری]] است. محصولات مهم روستا شامل [[برنج]]، انواع [[مرکبات]]، صیفیجات و تولیدات دامی میشود. مردم آغوزبن به زبان [[طبری]] (گویش بابلی) سخن میگویند. | در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت آغوزبن 1,442نفر بوده است. شغل مردم این روستا [[کشاورزی]] و باغداری و [[دامداری]] است. محصولات مهم روستا شامل [[برنج]]، انواع [[مرکبات]]، صیفیجات و تولیدات دامی میشود. مردم آغوزبن به زبان [[طبری]] (گویش بابلی) سخن میگویند. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:مازندران]] | [[رده:مازندران]] | ||
<references /> | |||