مانتنیا، آندرآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=آندرآ مانتنیا|نام=Andrea Mantegna|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ویچنتسا ح ۱۴۳۱م|تاریخ مرگ=۱۵۰۶م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش و حکاک باسمهکار|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوارنگارههای کلیسای ارمیتانی، سوگواری (بررا، میلان)، مریم پیروزی (لوور، پاریس)، پارناسوس و غلبه فضیلت بر رذیلت (لوور، پاریس)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده: 38082100.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده:38082100-3.jpg|بندانگشتی|مریم پیروزی اثر آندرآ مانتنیا]] | ||
مانتِنیا، آندرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶م)(Mantegna, Andrea)<br> | |||
نقاش و حکاک باسمهکار<ref>engraver</ref> ایتالیایی. مضامین دینی و اسطورهای میکشید، و آثارش بهسبب شیوۀ مشهورش با نام ''آلآنتیکا''<ref>''all’antica'' </ref>، که عناصری از معماری و مجسمهسازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی<ref>perspective </ref>، مشهور بودند. مانتنیا در [[ویچنتسا، شهر|ویچنتسا]]<ref>Vicenza</ref> بهدنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه<ref>Francesco Squarcione</ref> در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua </ref> بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال [[ایتالیا]]، از مجسمههای [[دوناتلو|دوناتلّو]]<ref>Donatello </ref> در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی<ref>Florentine </ref>، [[اوتچلو، پائولو|اوتچلّو]]<ref>Uccello</ref> و [[لیپی، فیلیپینو (ح ۱۴۵۷م ـ۱۵۰۴)|فیلیپّو لیپّی]]<ref>Filippo Lippi </ref>، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبکهای فلورانسی، شیوۀ ونیزی<ref>Venetian </ref> هم، بهویژه سبک یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini</ref> ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا<ref>Lodovisia</ref> ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی که در ۱۴۸۸م در [[واتیکان]] اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشیهای [[تمپرا]]<ref>tempera </ref>ی ''پیروزی سزار''<ref>''Triumph of Caesar'' </ref> (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ [[گونتساگا]]<ref>Gonzaga</ref> کشید، در همپتون کورت<ref>Hampton Court </ref> لندن باقی است. اولین نقاشیهایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگارههای کلیسای اِرِمیتانی<ref>Eremitani</ref> در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آنها بهجز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در [[جنگ جهانی دوم]] ازبین رفتند. برخی از نقاشیهای متأخرش عبارتاند از ''سوگواری''<ref>''Lamentation''</ref> (بررا<ref>Brera</ref>، [[میلان، شهر|میلان]]) با کوتاهنمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ ''مریم پیروزی''<ref>Madonna della Vittoria </ref> ([[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان<ref>Mantuan</ref> بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ ''پارناسوس''<ref>''Parnassus'' </ref> و ''غلبۀ فضیلت بر رذیلت''<ref>''Virtue Triumphant over Vice''</ref> (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه<ref>Isabella d’Este</ref> در [[مانتووا، شهر|مانتووا]] ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریفاند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوتاند. سبک کار و سایهزنی او با خطوط مستقیم بر لوحهای مسی بسیار بدیعاند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطورهای دارند.<!--38082100--> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۰
آندرآ مانتنیا Andrea Mantegna | |
---|---|
زادروز |
ویچنتسا ح ۱۴۳۱م |
درگذشت | ۱۵۰۶م |
ملیت | ایتالیایی |
شغل و تخصص اصلی | نقاش و حکاک باسمهکار |
آثار | دیوارنگارههای کلیسای ارمیتانی، سوگواری (بررا، میلان)، مریم پیروزی (لوور، پاریس)، پارناسوس و غلبه فضیلت بر رذیلت (لوور، پاریس) |
گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
مانتِنیا، آندرِآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶م)(Mantegna, Andrea)
نقاش و حکاک باسمهکار[۱] ایتالیایی. مضامین دینی و اسطورهای میکشید، و آثارش بهسبب شیوۀ مشهورش با نام آلآنتیکا[۲]، که عناصری از معماری و مجسمهسازی باستانی روم داشت، و نیز استفادۀ خلاقانه از ژرفانمایی[۳]، مشهور بودند. مانتنیا در ویچنتسا[۴] بهدنیا آمد. نزد فرانچسکو اسکوارچونه[۵] در پادوا[۶] بزرگ شد و تعلیم دید؛ هنوز یازده سال نداشت که استادش او را به عضویت صنف نقاشان درآورد. همچون اسکوارچونه و بیشتر هنرمندان شمال ایتالیا، از مجسمههای دوناتلّو[۷] در پادوئا تأثیر گرفت و بعدها از آثار نقاشان فلورانسی[۸]، اوتچلّو[۹] و فیلیپّو لیپّی[۱۰]، تأثیر پذیرفت. افزون بر سبکهای فلورانسی، شیوۀ ونیزی[۱۱] هم، بهویژه سبک یاکوپو بلّینی[۱۲] ـ که مانتنیا در ۱۴۵۳م با دخترش لودوویزیا[۱۳] ازدواج کرد ـ در او تأثیر گذاشت. دیوارنگاره[۱۴]هایی که در ۱۴۸۸م در واتیکان اجرا کرد بعدها ازبین رفت، ولی مجموعه نقاشیهای تمپرا[۱۵]ی پیروزی سزار[۱۶] (۱۴۹۰م)، که برای خانوادۀ گونتساگا[۱۷] کشید، در همپتون کورت[۱۸] لندن باقی است. اولین نقاشیهایی که موجب شهرتش شدند، دیوارنگارههای کلیسای اِرِمیتانی[۱۹] در پادوئا بودند (۱۴۴۹ـ۱۴۵۴م)، که تقریباً تمام آنها بهجز دو بخش که به ونیز منتقل شدند، در جنگ جهانی دوم ازبین رفتند. برخی از نقاشیهای متأخرش عبارتاند از سوگواری[۲۰] (بررا[۲۱]، میلان) با کوتاهنمایی نظرگیر پیکر مسیح؛ مریم پیروزی[۲۲] (لوور[۲۳]، پاریس)، در بزرگداشت پیروزی مانتوائیان[۲۴] بر فرانسویان؛ و دو نقاشیِ پارناسوس[۲۵] و غلبۀ فضیلت بر رذیلت[۲۶] (لوور، پاریس) که برای اتاق ایزابلّا دِ استه[۲۷] در مانتووا ساخته شدند و واجد تخیّلی ظریفاند که با خشکی حاکم بر دیگر آثار مانتنیا متفاوتاند. سبک کار و سایهزنی او با خطوط مستقیم بر لوحهای مسی بسیار بدیعاند؛ این زمره آثارش نیز مضامین دینی و اسطورهای دارند.
- ↑ engraver
- ↑ all’antica
- ↑ perspective
- ↑ Vicenza
- ↑ Francesco Squarcione
- ↑ Padua
- ↑ Donatello
- ↑ Florentine
- ↑ Uccello
- ↑ Filippo Lippi
- ↑ Venetian
- ↑ Jacopo Bellini
- ↑ Lodovisia
- ↑ fresco
- ↑ tempera
- ↑ Triumph of Caesar
- ↑ Gonzaga
- ↑ Hampton Court
- ↑ Eremitani
- ↑ Lamentation
- ↑ Brera
- ↑ Madonna della Vittoria
- ↑ Louvre
- ↑ Mantuan
- ↑ Parnassus
- ↑ Virtue Triumphant over Vice
- ↑ Isabella d’Este