بائیف، ژان ـ آنتوان دو: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ باییف، ژان ـ آنتوان دو (۱۵۳۲ـ۱۵۸۹) را به بائیف، ژان ـ آنتوان دو منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بائیف، ژان‌ـ آنتوان دو ( | بائیف، ژان‌ـ آنتوان دو (۱۵۳۲ـ۱۵۸۹م)(Baif, Jean-Antoine de) | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۵۳۲م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۵۸۹م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=فرانسوی | |ملیت=فرانسوی | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =عشق‌های مِلین ( | |آثار =عشق‌های مِلین (1552م)؛ عشق فرانْسین (1555م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}یکی از هفت شاعر فرانسوی متعلّق به گروه مشهور پلئیادها و دانشمندترین آنان. در رشتۀ ادبیات یونان و روم باستان تحصیل کرد و در | }}یکی از هفت شاعر فرانسوی متعلّق به گروه مشهور پلئیادها و دانشمندترین آنان. در رشتۀ ادبیات یونان و روم باستان تحصیل کرد و در ۱۵۴۷م با پیِر دو رونسار<ref>Pierre de Ronsard</ref> به کولژ دو کوکِرِه<ref>Collège de Coqueret</ref> در پاریس رفت تا زیر نظر ژان دورا<ref>Jeam Dorat </ref> تحصیل کند، و در همین‌‌جا با ژوآشم دو بله<ref>Joaquim du Bellay</ref> بر آن شدند تا با سرمشق‌گیری از پیشینیان و ایتالیایی‌ها شعر فرانسه را به‌کلّی دگرگون سازند. از این نظر، بائیف در تهیه دو مجموعه غزل‌های پترارکی<ref>Petrarchan</ref> و اشعار غنایی اپیکوری<ref>Epicurean</ref> همکاری کرد که عبارت بودند از ''عشق‌های مِلین''<ref>''Les Amours de Méline''</ref> (۱۵۵۲م) و ''عشق فرانْسین''<ref>''L’Amour de Francine''</ref> (۱۵۵۵م). در ۱۵۶۷م ''شجاع یا درازدست''<ref>''Le Brave, ou Taillebras''</ref>، برداشت شاد بائیف از نمایش‌نامۀ ''سرباز لاف‌زن''<ref>''Miles Gloriosus''</ref>، اثر پلاوتوس<ref>Plautus</ref>، در دربار به اجرا درآمد و انتشار یافت. بائیف، که فرزند نامشروع لازار دو بائیف<ref>Lazare de Baïf</ref> انسان‌گرا و دیپلمات بود، از لطف دربار برخوردار شد و از شارل نهم و هانری سوم مقرّری دریافت می‌کرد. اثرش به نام ''آثار منظوم''<ref>''Oevres en rime''</ref> آشنایی عمیقش را با یونانی، لاتینی، لاتینی جدید، و الگوهای ایتالیایی نشان می‌دهد. از ترجمه‌های منظومش ''خواجه''<ref>Eunuchus</ref> و ''آنتیگونه''<ref>Antigone</ref>، به‌ترتیب از تِرِنس<ref>Terence</ref> و سوفوکلس<ref>Sophocles</ref> است. بائیف شاعری جامع‌الاطراف، نوآور، و آزمایش‌گر بود. از نوآوری‌هایش در وزن، اشعار پانزده هجایی اوست که در دفتر ''شعر بائیف''<ref>Vers Baïfin</ref> منتشر شده است. نظریات وی در ''استعدادهای شعر فرانسه در وزن کمّی''<ref>''Etrènes de Poézie Fransoézeen Vers Mézurés''</ref> (۱۵۷۴م) و ''ترانه‌های کوتاه موزون''<ref>''Chansonnettes Mesurées''</ref> (۱۵۸۶م) آشکار می‌شود. اصیل‌ترین اثرش نیز ''پانتومیم‌ها، درس‌ها و مثل‌ها''<ref>''Mimes, Enseignements et Proverbes''</ref> (۱۵۷۶م) محسوب می‌شود. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۱
بائیف، ژان‌ـ آنتوان دو (۱۵۳۲ـ۱۵۸۹م)(Baif, Jean-Antoine de)
| ژان آنتوان دو - بائیف Jean-Antoine de Baif | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۳۲م |
| درگذشت | ۱۵۸۹م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشتۀ ادبیات یونان و روم باستان |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| آثار | عشق‌های مِلین (1552م)؛ عشق فرانْسین (1555م) |
یکی از هفت شاعر فرانسوی متعلّق به گروه مشهور پلئیادها و دانشمندترین آنان. در رشتۀ ادبیات یونان و روم باستان تحصیل کرد و در ۱۵۴۷م با پیِر دو رونسار[۱] به کولژ دو کوکِرِه[۲] در پاریس رفت تا زیر نظر ژان دورا[۳] تحصیل کند، و در همین‌‌جا با ژوآشم دو بله[۴] بر آن شدند تا با سرمشق‌گیری از پیشینیان و ایتالیایی‌ها شعر فرانسه را به‌کلّی دگرگون سازند. از این نظر، بائیف در تهیه دو مجموعه غزل‌های پترارکی[۵] و اشعار غنایی اپیکوری[۶] همکاری کرد که عبارت بودند از عشق‌های مِلین[۷] (۱۵۵۲م) و عشق فرانْسین[۸] (۱۵۵۵م). در ۱۵۶۷م شجاع یا درازدست[۹]، برداشت شاد بائیف از نمایش‌نامۀ سرباز لاف‌زن[۱۰]، اثر پلاوتوس[۱۱]، در دربار به اجرا درآمد و انتشار یافت. بائیف، که فرزند نامشروع لازار دو بائیف[۱۲] انسان‌گرا و دیپلمات بود، از لطف دربار برخوردار شد و از شارل نهم و هانری سوم مقرّری دریافت می‌کرد. اثرش به نام آثار منظوم[۱۳] آشنایی عمیقش را با یونانی، لاتینی، لاتینی جدید، و الگوهای ایتالیایی نشان می‌دهد. از ترجمه‌های منظومش خواجه[۱۴] و آنتیگونه[۱۵]، به‌ترتیب از تِرِنس[۱۶] و سوفوکلس[۱۷] است. بائیف شاعری جامع‌الاطراف، نوآور، و آزمایش‌گر بود. از نوآوری‌هایش در وزن، اشعار پانزده هجایی اوست که در دفتر شعر بائیف[۱۸] منتشر شده است. نظریات وی در استعدادهای شعر فرانسه در وزن کمّی[۱۹] (۱۵۷۴م) و ترانه‌های کوتاه موزون[۲۰] (۱۵۸۶م) آشکار می‌شود. اصیل‌ترین اثرش نیز پانتومیم‌ها، درس‌ها و مثل‌ها[۲۱] (۱۵۷۶م) محسوب می‌شود.
- ↑ Pierre de Ronsard
- ↑ Collège de Coqueret
- ↑ Jeam Dorat
- ↑ Joaquim du Bellay
- ↑ Petrarchan
- ↑ Epicurean
- ↑ Les Amours de Méline
- ↑ L’Amour de Francine
- ↑ Le Brave, ou Taillebras
- ↑ Miles Gloriosus
- ↑ Plautus
- ↑ Lazare de Baïf
- ↑ Oevres en rime
- ↑ Eunuchus
- ↑ Antigone
- ↑ Terence
- ↑ Sophocles
- ↑ Vers Baïfin
- ↑ Etrènes de Poézie Fransoézeen Vers Mézurés
- ↑ Chansonnettes Mesurées
- ↑ Mimes, Enseignements et Proverbes