توسکان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: 14259800.jpg | بندانگشتی|توسْکان]](به ایتالیایی: توسکانا<ref>Toscana</ref>؛ به رومی باستان: اتروریا<ref>Etruria </ref>) ناحیه‌ای در شمال مرکزی ایتالیا، بر ساحل غربی، شامل استان‌های ماسا اِ کارارا<ref>Massa e Carrara </ref>، آرتسو<ref>Arezzo </ref>، فلورانس<ref>Florence </ref>، گروستو<ref>Grosseto </ref>، لیوورنو<ref>Livorno </ref>، لوکا<ref>Lucca </ref>، پیزا<ref>Pisa </ref>، پیستویا<ref>Pistoia </ref>، و سینا<ref>Siena</ref>. ۲۳هزار کیلومتر مربع مساحت و 3,722,729 نفر جمعیت دارد (2019). مرکز آن فلورانس است. شهرهای بزرگ آن عبارت‌اند از پیزا، لیوورنو، و سینا. این ناحیۀ عمدتاً کشاورزی، تولیدکنندۀ غلات، شراب، زیتون، و توتون و مرکز استخراج لیگنیت، آهن، و مرمر است. لهجۀ توسکان، معیار زبان ایتالیایی است. توسکان از حدود ۵۰۰پ‌م مسکن اتروسک‌ها<ref>Etruscans</ref> بود. در قرون وسطا به کشورهای کوچکی تقسیم شده بود که در قرون ۱۵ تا ۱۶ تحت حکومت فلورانس متحد شدند و در ۱۸۶۱ بخشی از ایتالیای متحد را تشکیل دادند. این ناحیه در شمال کوه‌های آپنن<ref>Apennines</ref> واقع شده است، اما جلگۀ کم‌ارتفاع‌تر آرنو<ref>Arno</ref> و مانداب<ref>marshland </ref> احیاشدۀ مارما<ref>Maremma </ref> را نیز دربر می‌گیرد. رودهای اصلی آن عبارت‌اند از آرنو در شمال و اومبرونه<ref>Ombrone</ref> در جنوب. صنایع این شهر بیشتر در امتداد ساحل واقع در پیومبینو<ref>Piombino </ref>، لیوورنو، و ماسا<ref>Massa </ref> و در جلگۀ آرنو واقع در فلورانس، پراتو<ref>Prato </ref>، پیستویا، لوکا، و پیزا متمرکز شده‌اند و فعالیت صنعتی در جنوب بسیار ناچیز است. توسکان دربرگیرندۀ بعضی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری ایتالیا، نظیر فلورانس، پیزا، سینا و ویاردجو<ref>Viareggio</ref> است. از زمان اقتدار خاندان مدیچی<ref>Medici </ref> در فلورانس، توسکان تحت نفوذ این شهر درآمد. با انقراض خاندان مدیچی در ۱۷۳۷، به خاندان هابسبورگ<ref>House of Habsburg </ref> تعلق یافت. بر طبق پیمان لونویل<ref>Peace of Luneville </ref> (۱۸۰۱)، به اسپانیا واگذار شد، اما در ۱۸۰۷ ناپلئون اول بر آن حاکم شد. با سقوط ناپلئون (۱۸۱۴)، ‌دوک بزرگ فردیناند سوم<ref>Grand Duke Ferdinand III </ref> بازگشت و در زمان پسرش لئوپولد دوم<ref>Leopold II </ref>، قانون اساسی پذیرفته شد (۱۸۴۸)، اما انقلاب آغاز شد و لئوپولد با کمک سربازان اتریشی در موضع قدرت باقی ماند. در ۱۸۵۹ فلورانسی‌ها لئوپولد را خلع کردند. توسکان با کسب آرای موافق، به ساردنی<ref>Sardinia</ref> منضم و بخشی از ایتالیای متحد شد (۱۸۶۱).<!--14259800-->