اسکریابین، الکساندر (۱۸۷۲ـ۱۹۱۵): تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> (۱۹۰۳)، با استفاده از الگوهای گامی و هارمونی‌های غیرمعمول ساخته شده‌اند. اسکریابین در [[مسکو، شهر|مسکو]] به‌دنیا آمد و در کنسرواتوار همان شهر تعلیم دید، جایی‌که بعدها نواختن پیانو را آموزش می‌داد. بعد از ۱۹۰۳ خود را با آهنگ‌سازی و گشت‌های هنری به‌منظور اجرای آثاری برای پیانو مشغول کرد. اسکریابین عمیقاً از تئوسوفی<ref>theosophy </ref> تأثیر گرفته بود و آمیزه‌ای از همه هنرها را در خدمت دین در سر می‌پروراند. کوشید وجود رابطۀ بین صوت و رنگ را با ساختن کلاویه‌ای نورپرداز یا نورافشان به‌اثبات رساند، بدین‌ترتیب نورهایی که مدعی بود همتاهای اصوات موسیقی‌اند، بر صفحه‌ای رنگین می‌افکند. این وسیله هرگز ساخته نشد و تصنیف موسیقایی ''پرومتئوس: شعر آتش'' (۱۹۱۰) او با اسلایدهای رنگی ساده اجرا شد. اسکریابین هارمونی معمول را رها کرد و سیستم خود که مبتنی‌بر آکورد رمزی و برساخته از نت‌های پایه‌ای با فواصل چهارم: دو، فا دیز، سی‌بمل، می‌لا ر، بود را دنبال کرد. آثار او عبارت‌اند از ده سونات پیانو، سمفونی سوم ''شعر الهی'' (۱۹۰۳)، ''شعر خلسه''<ref>''The Poem of Ecstasy''</ref> (۱۹۰۸) برای ارکستر.