آنتوان سوریوگین (عکاس): تفاوت میان نسخه‌ها

<p>در سال‌های حدود ۱۲۸۷ش، به‌‌سبب انفجار بمبی در جوار عکاس‌خانۀ سوریوگین، از حدود ۷هزار [[نگاتیو]] شیشه‌ای او، فقط ۲هزار قطعه سالم ماند. با تغییر رژیم از سلسلۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] به [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]، آ‌ن‌ها هم توقیف شد، تا آن‌که دخترش ماری که عکاس‌خانه را اداره می‌کرد ۶۹۶ قطعه از نگاتیوهای باقی‌مانده را از توقیف درآورد. شماری از عکس‌های سوریوگین بعدها در اختیار کلیسای پروتستان امریکایی تهران قرار گرفت و در ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۲م به مؤسسۀ اسمیت‌سونیان [[واشینگتن (امریکا)|واشینگتن]]<ref>Washington</ref> منتقل شد که هم‌اکنون در [[فریر، نگارخانه|گالری هنر فریر]]<ref>Freer Gallery of Art</ref> است. نمایشگاهی از عکس‌های او در ۱۳۶۲ش در آن‌جا برگزار و ۱۶۸ قطعه نیز به موزۀ نژادشناسی شهر [[لیدن]]<ref>Leyden</ref> اهدا شده است. عکس‌های او در نمایشگاه [[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref> (۱۹۰۰م) و نمایشگاه [[بروکسل]]<ref>Brussels</ref> (۱۹۸۷م) موفق به دریافت مدال شد و خود او نیز دارای نشان شیروخورشید الماس‌نشان از دولت ایران بود. بهترین نمونۀ عکس‌های او را در کتاب از ''خراسان تا بختیاری‌'' هانری رنه می‌توان دید. وی همچنین سهم مهمی در تهیۀ عکس‌های ''کتاب بررسی هنر ایران'' نوشتۀ [[پوپ، آرتور اپام (فینیکس ۱۸۸۱ـ شیراز ۱۹۶۹)|آرتور پوپ]]<ref>Arthur Pope</ref> داشته است.</p>

<p>آندره سوریوگین، نقاش مینیاتوریست، فرزند او بوده است.</p>

[[رده:عکاسی]]

[[رده:(عکاسی)اشخاص و آثار]]