ابن عقیل، بهاءالدین عبدالله (قاهره ۶۹۸ ـ ۷۶۹ق): تفاوت میان نسخهها
ابن عقیل، بهاءالدین عبدالله (قاهره ۶۹۸ ـ ۷۶۹ق) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۶
، ۱۰ ماه پیشبدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
ابن عَقیل، بهاءالدین عبدالله (قاهره ۶۹۸ ـ ۷۶۹ق)<br> | ابن عَقیل، بهاءالدین عبدالله (قاهره ۶۹۸ ـ ۷۶۹ق)<br> | ||
<p>(نام کامل: ابومحمد بهاءالدين عبدالله بن عبدالرحمان) نحوی، فقیه و قاضی شافعی. نسب او به [[عقیل بن ابی طالب]] میرسد. ابن عقیل [[نحو]] را در [[قاهره]] نزد ابوحیان اندلسی و قرائتهای هفتگانه را در محضر تقیالدین صائغ آموخت. در بین اساتید خود به علاءالدین قونوی نزدیکتر بود و [[فقه]]، اصول، [[ادب]]، [[منطق]] و [[تفسیر]] را نزد وی گذراند. ابن عقیل از نزدیکان [[خطیب قزوینی، محمد (موصل ۶۶۶ـ دمشق ۷۳۹ق)|خطیب قزوینی]] قاضیالقضاة مصر بود و معلم فرزندان او شد. او | <p>(نام کامل: ابومحمد بهاءالدين عبدالله بن عبدالرحمان) نحوی، فقیه و قاضی شافعی. نسب او به [[عقیل بن ابی طالب]] میرسد. ابن عقیل [[نحو]] را در [[قاهره]] نزد ابوحیان اندلسی و قرائتهای هفتگانه را در محضر تقیالدین صائغ آموخت. در بین اساتید خود به علاءالدین قونوی نزدیکتر بود و [[فقه]]، اصول، [[ادب]]، [[منطق]] و [[تفسیر]] را نزد وی گذراند. ابن عقیل از نزدیکان [[خطیب قزوینی، محمد (موصل ۶۶۶ـ دمشق ۷۳۹ق)|خطیب قزوینی]] قاضیالقضاة مصر بود و معلم فرزندان او شد. او علاوه بر تدریس، به امر قضاوت نیز پرداخت، و نیابت خطیب قزوینی و سپس نیابت قاضیالقضاة عزالدین ابن جماعه را بهعهده داشت. در نحو به درجهای دست یافت که ابوحیان استاد وی او را داناترین نحویان دنیا خواند. </p> | ||
<p>از آثار اوست ''شرح الفیۀ ابن مالک''؛ ''الجامع النفیس فی مذهب الامام محمد بن ادریس''؛ ''الذخیرة''؛ ''ذیل بر الجامع النفیس''.</p> | |||
<br><!--11040400--> | <br><!--11040400--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] |