آدونیس (سوریه ۱۹۳۰): تفاوت میان نسخه‌ها

آدونیس (سوریه ۱۹۳۰م -  ) Adunis<br/> [[File:10062400.jpg|thumb|آدونيس]](شهرت و تخلّص علی احمد سعید إسبر<ref>Ali Ahmad Said Esber</ref>) شاعر، نظریه‌پرداز، منتقد ادبی و روزنامه‌نگار عرب. از دانشگاه سن‌ژوزف بیروت دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵ به‌سبب فعالیت‌های سیاسی و عضویت در حزب ناسیونال سوسیالیست سوریه شش ماه زندانی شد. سال بعد، به لبنان رفت و به تابعیت این کشور درآمد. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ استاد ادبیات عربی دانشگاه لبنان بود و از ۱۹۸۵ به بعد در پاریس اقامت کرد. از کسانی چون آنتون سَعاده و جبران خلیل جبران تأثیر پذیرفت و ادبیات کلاسیک سنتی، فرهنگ قدیم عربی و معارف اسلامی را از پدرش آموخت. شعر او تا ۱۹۵۰ کوششی بود در امتزاج این منابع و نیز بیان باورهای سیاسی او. مرحلۀ نوین شعر وی شورش علیه اوزان و قالب‌های سنتی بود که در تکوین شعر آزاد عربی نقشی قاطع داشت. دفتر شعر ''نغمه‌های مِهیار دمشقی'' (۱۹۶۱) نقطۀ عطفی در شعر آدونیس و جهان عرب بود. بغرنج‌ترین اثر او کتاب ''مفرد به صیغۀ جمع'' است. در مقام شاعر و نظریه‌پرداز بر معاصران و نسل جوان‌تر از خویش تأثیر عمیق گذاشته و نامش با مدرنیسم مترادف شده است. کتاب نقد وی، ''زمان شعر'' (۱۹۷۲)، آغازی نو در نقد ادبی دنیای عرب است. آدونیس از پایه‌گذاران مجلۀ پیشرو ''شعر'' (۱۹۵۷) و ''مواقف'' (۱۹۶۸) بود. شعر او در آنِ واحد انقلابی و سامان‌گریز و گاه عارفانه، و با این‌همه هماهنگ است. بوطیقای آدونیس وی را به سمبولیست‌ها و سوررئالیست‌های اروپایی نزدیک می‌کند. در همۀ آثارش مهارت شگرفی در زبان و ساختار دارد. ''الکتاب'' (۱۹۹۵) از آخرین آثار اوست که در آن جنبه‌های مختلف تاریخ عرب با لحن‌ها و صداهای گوناگون بازگفته شده است. نیز کتابی با عنوان ''متن قرآنی و آفاق نگارش'' دارد که در آن از راز جاودانگی قرآن بحث می‌کند. این کتاب اخیراً (۱۳۸۸‌ش) به فارسی ترجمه شده است. او اشعاری نیز علیه اشغالگران صهیونیست سروده است.<br/>