آسیا، قاره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
'''تقسیمات سیاسی'''. قارۀ آسیا از ۴۷ کشور به شرح زیر تشکیل میشود: [[افغانستان]]، [[آذربایجان، جمهوری|آذربایجان]]، [[ارمنستان]]، [[اندونزی]]، [[ایران]]، [[اردن]]، [[رژیم اشغالگر قدس]]، [[امارات متحده عربی|امارات متحدۀ عربی]]، [[ازبکستان]]، [[بحرین]]، [[بنگلادش]]، [[بوتان (کشور)|بوتان]]، [[برونیی|برونئی]]، [[پاکستان]]، [[تاجیکستان]]، [[تایوان]]، [[تایلند]]، [[ترکیه]]، [[ترکمنستان]]، [[ژاپن]]، [[چین]]، [[سوریه]]، [[سنگاپور]]، [[سری لانکا|سریلانکا]]، [[عراق]]، [[عربستان سعودی]]، [[عمان (کشور)|عمان]]، [[فیلیپین]]، [[قبرس]]، [[قرقیزستان]]، [[قزاقستان]]، [[قطر]]، [[کامبوج]]، [[کره شمالی]]، [[کره جنوبی|کرۀ جنوبی]]، [[کویت]]، [[گرجستان]]، [[لایوس|لائوس]]، [[لبنان]]، [[مالزی]]، [[مالدیو]]، [[مغولستان]]، [[میانمار]] (برمه)، پنال، [[ویتنام]]، [[هند]] و [[یمن]] و علاوه بر آن بخش وسیعی از کشور [[روسیه]] ([[سیبری]]) و نیز بخشی از خاک [[مصر]] (صحرای سینا). | '''تقسیمات سیاسی'''. قارۀ آسیا از ۴۷ کشور به شرح زیر تشکیل میشود: [[افغانستان]]، [[آذربایجان، جمهوری|آذربایجان]]، [[ارمنستان]]، [[اندونزی]]، [[ایران]]، [[اردن]]، [[رژیم اشغالگر قدس]]، [[امارات متحده عربی|امارات متحدۀ عربی]]، [[ازبکستان]]، [[بحرین]]، [[بنگلادش]]، [[بوتان (کشور)|بوتان]]، [[برونیی|برونئی]]، [[پاکستان]]، [[تاجیکستان]]، [[تایوان]]، [[تایلند]]، [[ترکیه]]، [[ترکمنستان]]، [[ژاپن]]، [[چین]]، [[سوریه]]، [[سنگاپور]]، [[سری لانکا|سریلانکا]]، [[عراق]]، [[عربستان سعودی]]، [[عمان (کشور)|عمان]]، [[فیلیپین]]، [[قبرس]]، [[قرقیزستان]]، [[قزاقستان]]، [[قطر]]، [[کامبوج]]، [[کره شمالی]]، [[کره جنوبی|کرۀ جنوبی]]، [[کویت]]، [[گرجستان]]، [[لایوس|لائوس]]، [[لبنان]]، [[مالزی]]، [[مالدیو]]، [[مغولستان]]، [[میانمار]] (برمه)، پنال، [[ویتنام]]، [[هند]] و [[یمن]] و علاوه بر آن بخش وسیعی از کشور [[روسیه]] ([[سیبری]]) و نیز بخشی از خاک [[مصر]] (صحرای سینا). | ||
'''زمینشناسی'''. قارۀ آسیا متشکل از تعداد بسیاری واحدهای زمینشناسی جدا، با منشأ و سن متفاوت است. کمربند هیمالیا<ref>Himalayan belt</ref> تودۀ اصلی مرکزی و شمالی آسیا را از دو بلوک پایدار جنوبی یعنی شبهقارۀ هند و عربستان جدا میکند. این بلوکهای جنوبی در ابتدا بخشی از جنوب ابرقارۀ باستانی [[گندوانالند]]<ref>Gondwanaland</ref> بودند که در دوران [[فانروزوییک، ایون|فانروزوئیک]]<ref>Phanerozoic</ref> پسین، بعد از شکافتگی گندوانا، به آسیا پیوستند. بخش شمالی آسیا قسمتی از قارۀ باستانی [[لوراسیا]]<ref>Laurasia</ref> است و از کراتونهایی باستانی ساخته شده است که بر اثر فعالیت کمربندهای متحرک در دوران فانروزوئیک پیشین جدا شدهاند. کمربند هیمالیا بهصورت شرقیـغربی از مدیترانه در [[خاورمیانه]] تا هیمالیا کشیده شده است و سپس، در جهت جنوبی چرخیده، از برمه، مالزی و اندونزی میگذرد. این کمربند، کمربند متحرکی بسیار بزرگ و با عمری طولانی است که به تناوب از دوران فانروزوئیک فعال بوده و هنوز هم فعال است. لوراسیای آسیایی منطقۀ قارهای پهناوری از شمال رشتهکوههای هیمالیا است که اکنون گرانکوهی پایدار است و تعدادی از پهنههای سپری باستانی از دوران پرکامبرین<ref>Precambrian</ref> | '''زمینشناسی'''. قارۀ آسیا متشکل از تعداد بسیاری واحدهای زمینشناسی جدا، با منشأ و سن متفاوت است. کمربند هیمالیا<ref>Himalayan belt</ref> تودۀ اصلی مرکزی و شمالی آسیا را از دو بلوک پایدار جنوبی یعنی شبهقارۀ هند و عربستان جدا میکند. این بلوکهای جنوبی در ابتدا بخشی از جنوب ابرقارۀ باستانی [[گندوانالند]]<ref>Gondwanaland</ref> بودند که در دوران [[فانروزوییک، ایون|فانروزوئیک]]<ref>Phanerozoic</ref> پسین، بعد از شکافتگی گندوانا، به آسیا پیوستند. بخش شمالی آسیا قسمتی از قارۀ باستانی [[لوراسیا]]<ref>Laurasia</ref> است و از کراتونهایی باستانی ساخته شده است که بر اثر فعالیت کمربندهای متحرک در دوران فانروزوئیک پیشین جدا شدهاند. کمربند هیمالیا بهصورت شرقیـغربی از مدیترانه در [[خاورمیانه]] تا هیمالیا کشیده شده است و سپس، در جهت جنوبی چرخیده، از برمه، مالزی و اندونزی میگذرد. این کمربند، کمربند متحرکی بسیار بزرگ و با عمری طولانی است که به تناوب از دوران فانروزوئیک فعال بوده و هنوز هم فعال است. لوراسیای آسیایی منطقۀ قارهای پهناوری از شمال رشتهکوههای هیمالیا است که اکنون گرانکوهی پایدار است و تعدادی از پهنههای سپری باستانی از دوران پرکامبرین<ref>Precambrian</ref> را شامل میشود. سکوی سیبری<ref>Siberian Platform</ref> بزرگترین سپری است که بخش جنوبی قارۀ آسیا را پوشانده و متشکل از سنگهای پرکامبرین است که بهصورت گرانکوههایی از میان پوشش ضخیم رسوبات دوران اخیر بیرون آمدهاند. در گرانکوه آنابار<ref>Anabar</ref>، در بخش مرکزی سکو، سنگهایی دگرگونی با درجات بالا، متعلق به دوران پیشین تا اواسط دورۀ [[پرکامبرین]]، با توالیِ زمینهای هموارِ دورۀ پرکامبرین پسین احاطه شدهاند. گرانکوه اَلدان<ref>Aldan</ref> در جنوب شرقی سکوی سیبری شامل سنگهای بسیار پیر با دگرگونی درجات بالا، مربوط به دورۀ پرکامبرین پیشین، است که با رسوبات دگرگونشدۀ دورۀ پرکامبرین میانی و [[گرانیت|گرانیت]]<nowiki/>ها بههم پیوستهاند. [[طلا]] بهصورت رگه یا معدن آبرفتی در این سنگهای یافت میشود. در بخشهای شمال شرقی و شمال غربی سکّو، مناطق وسیعی از سنگهای دورۀ پرکامبرین پیشین وجود دارد و مبیّن آن است که کمربندهای متحرّک حدود ۱۶۰۰ تا ۸۰۰میلیون سال قبل فعال بودهاند. شبهجزیرۀ تایمیر در شمال سکوی سیبری قرار دارد و شامل گرانکوهی از سنگهای دگرگونی پرکامبرین است که وسیعاً در کمربند چین جوانتری از دورۀ پالئوزوئیک ادغام شده است. تعدادی بلوک پایدار نیز از دوران پرکامبرین در آسیای شرقی وجود دارد که در میان کمربندهای چین پالئوزوئیک پیشین، در شرق چین، منچوری و کره، محفوظ ماندهاند. سنگهای جوانتر لوراسیای آسیایی در بعضی مناطق که کاملاً از هم جدایند، یافت میشوند. در غرب سکّوی سیبری، توالی ضخیمی از رسوبات مزوزوئیک و ترشیری در زیر زمینهای پست غربی سیبری قرار گرفته است. این مناطق از غرب به کمربند متحرک پالئوزوئیک بالایی در کوههای اورال میرسند. در شمال غربی، سکوی سیبری با سامانۀ درۀ کافتی دریاچۀ بایکال قطع میشود. جنوب سکو منطقهای همتافته از کمربندهای متحرک پالئوزوئیک است. در شرق سکو، در چین، همتافتهای از کمربندهای چین مزوزوئیک قرار دارد. در حاشیۀ شرقی قارۀ آسیا، جزایر کمانی حاصل از کمربند متحرک و هنوز فعالِ دور اقیانوس آرام قرار دارند. سامانۀ درۀ کافتی بایکال سامانهای کافتی و کمانی از دوران ترشیری است. این سامانه تقریباً به طول ۲هزار کیلومتر در امتداد حاشیۀ جنوبی کراتون سیبری کشیده شده است و سریای از ناوههای گسلی، شامل تودههایی ضخیم از نهشتههای رسوبی و سنگهای آتشفشانی، است. دریاچۀ بایکال در بخش مرکزی کافت و حدود ۳ کیلومتر زیر بلوکها، در هر طرف درۀ کافتی، قرار گرفته است. | ||
'''آسیای مرکزی'''. کمربندهای متحرک پالئوزوئیک کوههای منطقۀ مغولستان و آسیای مرکزی را تا جنوب سکوی سیبری دربرگرفتهاند. این کمربندها، که شامل رسوبات دورانهای پرکامبرین پیشین تا پالئوزوئیکاند، و نیز تودۀ نفوذی گرانیت در فازهای فعالیت کمربند کوهزایی (← [[کوه_زایی|کوهزایی]]) در دوران پرکامبرین پیشین و ازمنۀ کالدونی و هرسینین نقش داشتهاند. نهشتههای مزوزوئیک و ترشیری از نوع قارهای، در داخل و به موازات کمربندهای چین یافت میشوند و عموماً ناآشفتهاند. همۀ مناطق مذکور برآمدگیهای تفریقی عظیمی دارند و جوشسنگهای ضخیمی از بلوکهای برآمدگی و نهشتههای تعدادی از حوضهها براثر سایش تشکیل شدهاند. | '''آسیای مرکزی'''. کمربندهای متحرک پالئوزوئیک کوههای منطقۀ مغولستان و آسیای مرکزی را تا جنوب سکوی سیبری دربرگرفتهاند. این کمربندها، که شامل رسوبات دورانهای پرکامبرین پیشین تا پالئوزوئیکاند، و نیز تودۀ نفوذی گرانیت در فازهای فعالیت کمربند کوهزایی (← [[کوه_زایی|کوهزایی]]) در دوران پرکامبرین پیشین و ازمنۀ کالدونی و هرسینین نقش داشتهاند. نهشتههای مزوزوئیک و ترشیری از نوع قارهای، در داخل و به موازات کمربندهای چین یافت میشوند و عموماً ناآشفتهاند. همۀ مناطق مذکور برآمدگیهای تفریقی عظیمی دارند و جوشسنگهای ضخیمی از بلوکهای برآمدگی و نهشتههای تعدادی از حوضهها براثر سایش تشکیل شدهاند. | ||
'''آسیای شمال شرقی'''. کمربندهای چین مزوزوئیک در شمال شرقی آسیا یافت میشوند و در کنار حاشیۀ شمال شرقی سکّوی سیبری قرار دارند. لایههای ضخیم نهشتههای آواری از دورانهای پرمین تا ژوراسیک در مجاورت سکویند و چینخوردگی و درگیری گرانیتهای دوران مزوزوئیک، که شامل کانسنگهای طلا، | '''آسیای شمال شرقی'''. کمربندهای چین مزوزوئیک در شمال شرقی آسیا یافت میشوند و در کنار حاشیۀ شمال شرقی سکّوی سیبری قرار دارند. لایههای ضخیم نهشتههای آواری از دورانهای [[پرمین]] تا [[ژوراسیک]] در مجاورت سکویند و چینخوردگی و درگیری گرانیتهای دوران مزوزوئیک، که شامل کانسنگهای طلا، [[قلع]]، و [[تنگستن|تنگستن]]<nowiki/>اند، نیز در این منطقه یافت میشود. در شرقِ دور، به طرف جایی که اکنون حاشیۀ قارهای است، کمربند متحرکی وجود دارد که از دوران فانروزوئیک پسینی فعال است. بیشترین فعالیت کوهزایی این کمربند در دوران آلپی بوده است. گرانیتهای ترشیری و [[آندزیت]]، داسیت، و [[بازالت|بازالتِ]] گدازههای آتشفشانیِ دورانهای ترشیری و کواترنری نیز در کمربند مذکور فراواناند. این کمربند در شرق، در حاشیۀ جزایر کمانی فعال فعلی در حاشیۀ اقیانوسی، در کامچاتکا، کوریلز، ژاپن و فیلیپین قرار دارد. سکوی سیبری پرکامبرین وسیعاً با نهشتههای آب کمعمق دریای فلات قاره، حاصل از تبخیر و نهشتههای غیردریایی، پوشیده شده و در محدودهای زمانی از دوران [[کامبرین، دوره|کامبرین]] تا [[کرتاسه]]، از زغالهای تعدادی از لایهها تشکیل شده است. گدازههای آتشفشانی ضخیم فلات با پیوند آذرین لایهها و دایکهای بازی در دورانهای پرمین و [[تریاسی، دوره|تریاسی]] بهوجود آمدهاند و به نفتگیرهای سیبری معروفاند. تنورههای کیمبرلیتی حاوی [[الماس]] در دوران تریاسی در داخل و در نزدیکی منطقۀ بازالتی فلات ایجاد شدهاند. کراتون هند، بخش مثلثیشکل جنوبی هندوستان و سریلانکا، از نظر زمینشناسی بخشی از کمربند متحرک هیمالیا در شمال است و بخش جنوبی در اصل، چونان قسمتی از ابرقارۀ گندوانا، به افریقا متصل بوده و به طرف شمال رانش کرده و در دوران زمینشناسی اخیر به قارۀ آسیا پیوسته است. کراتون هند از پیسنگ بلورین پرکامبرین قدیمی، شامل سنگهای شکلگرفته در دورههای متعدد تحرک پرکامبرین، ایجاد شده است. قدیمیترین سنگهای پرکامبرین مربوط به دورانهای پسین تا میانۀ پرکامبریناند و در کمربند داروار در جنوب غربی هندوستان دیده میشوند، یعنی در منطقۀ [[آراوالی]]، بین مامبیا (بمبئی فعلی) و دهلی، و کمربند کانسنگ آهن در منطقۀ سینگبوم. کمربند داروار از تجمع گنیسیها، میگماتیتها، و گرانیتها ساخته شده است و شامل کمربندهای خطی گرینستون، حاصل از سنگهای رسوبی و آذرین دگرگونشده در درجات بالاتر یا پایینتری است که حفظ شدهاند. بعضی از نهشتهها حاوی کانسنگهای هماتیت و منگنزند. طلا نیز، در پیوند با سنگهای آذرین بازی یا تودههای نفوذی، در کمربندهای گرینستون وجود دارد. همۀ کمربند داروار براثر تجمع دایکهای بازی حاصل شده و پس از پایان مرحلۀ اصلی دگرگونی، ۲۶۰۰ تا ۲۳۰۰میلیون سال قبل، ایجاد شده است. در منطقۀ آرادالی، باریکه گنیسی از همین دوران عموماً در لایۀ زیرین سنگهای پوششی متأخرتر یافت میشود. کمربند کانسنگ آهن منطقۀ سینگبوم دارای مجموعهای قدیمی از سنگهای دگرگونی است که در پایان فعالیت چرخۀ پرکامبرین پسین، حدود ۳۲۰۰میلیون سال قبل، شکل گرفتهاند. در بالای این سنگهای دگرگونی قدیمیتر، مجموعۀ کانسنگهای آهن وجود دارد که چینخوردهاند، اما لایههایی غیردگرگونی از شیلها، ماسهسنگها، گدازههای آتشفشانی، و نوارهای هماتیتـجاسپر وجود دارد که ارزش اقتصادی بسیاری برای هندوستان دارد، زیرا منبع اصلی کانسنگ آهن است. این چرخۀ رسوبگذاری با نفوذ گرانیت سینگبوم در حدود ۲۷۰۰میلیون سال قبل پایان یافت. چرخۀ بعدی فعالیت درنتیجۀ فعالیت مجدد بخشی از این کمربند پدید آمد. همۀ این گرانکوههای اولیه با کمربندهای متحرّک دوران پرکامبرین پسین بریده شدهاند که کمربند گذرگاههای کوهستانی شرقی و در طول ساحل شرقی است. کمربند آراوالیـدهلی از جنوب غرب، از دهلی، امتداد یافته است و کمربند ساتپورا در داخل خشکی از کلکته گسترده شده است. کمربند گذرگاههای کوهستانی شرقی کمربندی است از سنگهای دگرگونی با درجات بالا، گنیسیها، و چارنوکیتها که حدود ۲۰۰۰ تا ۱۲۰۰میلیون سال قبل شکل گرفتهاند. در غرب این کمربند، نهشتههای زمینساختیِ متأخر و آذرینهای چرخۀ گذرگاههای کوهستانی شرقی حوضۀ کوداپا در شمال غربی چنای (مدرس فعلی) را دربرگرفتهاند. کمربند آراوالیـدهلی از شمال به شمال شرقی و در حدود ۸۰۰ کیلومتر، از راجستان به دهلی، کشیده شده است. سامانه آراوالی مجموعهای از دگردیسی با درجۀ بالا و گرانیتهاست که از سنگهای پیسنگ پرکامبرین قدیمتر تشکیل شده است. بالای آن از انباشتهای ضخیم رسوبی، که طی دورههای قدیمتر فعالیت کوهزایی دگرگون شدهاند، و گرانیتهای پساکوهزایی، در حدود ۱۶۵۰ تا ۱۱۰۰میلیون سال قبل، ایجاد شده است. کمربند ساتپورا از غرب به جنوب غربی کشیده شده است و در حدود ۸۰۰ کیلومتر از دلتای گنگ تا جایی ادامه دارد که در زیر سنگهای جوانتر ناپدید میشود. در بخش غربی کمربند، دو سازند بهوجود آمده است: سری ساکولی که نهشتههایی دگرگونشده از یک درجۀ نسبتاً پایین است و گروه ساوسار، شامل سنگهای میگماتیز و دگرگونشدهای که حدود ۱۰۰۰میلیون سال قبل تشکیل شدهاند. نهشتههای دگرگونیشده شامل نهشتههای غنی از کانسنگهای منگنزند. در بخش شرقی، کمربند ساتپورا فعالیت چرخۀ سینگبوم را درپی داشته است و نیز شامل سنگهای قدیمتر کمربند کانسنگ آهن است. حاشیۀ بخش قدیمتر کمربند کانسنگ آهن منطقۀ رانش کمربند مس، و حاوی نهشتههای باارزش مس و اورانیوم است. درخلال این چرخه، نهشتههای ضخیم و آذرینها در کمربند متحرک نفوذ کردهاند و تا حدود شمالی کمربند مس پیشرفتهاند. این نهشتهها بعدها دگرگونشده و چینخوردهاند. بین کمربندهای آراوالیـدهلی و ساتپورا، به طرف جنوب غربی، منطقۀ وسیعی است که از سنگهای سازند ویندین، کوارتزهای آبهای کمعمق و شیلهای زیرین، تشکیل شده است. این منطقه بعد از پایدارشدن کراتون اصلی هند، حدود ۹۰۰میلیون سال قبل، در دورانهای متفاوت و روی سکّویی پایدار ایجاد شده است. کمربند متحرک از دوران پرکامبرین پسین تا دوران پالئوزوئیک پیشین، کمربند اقیانوس هند، دماغۀ شمال شرقی هند را قطع کرده است که تا سریلانکا ادامه دارد و به ساحل شرقی تا چنای میرسد. در سریلانکا، مجموعه سریهایی از سنگهای دگرگونی با درجۀ بالا درخلال دورههایی از دگردیسی شکل گرفتهاند که آخرین آنها متعلق به ۵۰۰ تا ۶۰۰میلیون سال قبل بوده است. در دوران پالئوزوئیک پسین، هند هنوز بخشی از ابرقارۀ گندوانا بود که بهصورت منطقهای سپری شکل گرفته و از شمال با کمربند متحرک هیمالیا محدود شده بود. بر روی سکو، در مجاورت کمربند متحرک، نهشتههای دوران کامبرین تا دوران مزوزوئیک قرار گرفتهاند. | ||
'''یخسارش'''. در پایان دوران پالئوزوئیک، یخسارشی گسترده در ابرقارۀ گندوانا اتفاق افتاد و نهشتههای یخچالی ضخیمی انباشته شد. در هند، سامانۀ گندوانا در شمال شرقی شبهجزیره را دربرگرفت که با تیلیتهای یخچالی آغاز شد و با رهاسازی زغالسنگ، ماسهسنگها، و شیلها پایان یافت. محدودۀ زغالسنگ شامل درزهای پهناوری است که بیشتر زغالسنگ هند را تأمین میکند. قسمت بالاییِ لایههای متوالی گندوانا شامل ماسهسنگها و شیلهای قارهای مربوط به دوران تریاسه پیشین تا میانۀ دوران کرتاسه است. در دوران ژوراسیک پسین تا دوران کرتاسه، نفوذ نهشتههای دریایی در حوضههای جدید بر روی حاشیههای شرقی و غربی کراتون آغاز شد. در دوران کرتاسۀ پیشینی تا دوران ترشیری پسین، گدازههای آتشفشانی فلاتی ضخیمی در نفتگیر دکان بر روی بسیاری از بخشهای شمال شبهجزیرۀ هند فوران کرد. این فورانها بیش از دو کیلومتر ضخامت داشت و با ایجاد شکافی در ابرقاره گندوانا مرتبط بود که در دوران کرتاسه آغاز شد. از این دوران به بعد هند به سمت شمال و بر روی صفحهای پوستهای حرکت کرد و در دوران ترشیری پیشین و دوران کواترنری، با قاره برخورد کرد و گرانکوه باستانی لوراسیا شکل گرفت. سپس، خیزش رشتهکوههای هیمالیای جدید روی محل کمربند متحرک در حاشیۀ قاره قدیم گسترش پیدا کرد. نهشتههای ضخیم دورانهای ترشیری و پساترشیری ناشی از فرسایش رشتهکوهها در حین خیزش، و حاصل رسوبات روی جلگههای شمال هندند. | '''یخسارش'''. در پایان دوران پالئوزوئیک، یخسارشی گسترده در ابرقارۀ گندوانا اتفاق افتاد و نهشتههای یخچالی ضخیمی انباشته شد. در هند، سامانۀ گندوانا در شمال شرقی شبهجزیره را دربرگرفت که با تیلیتهای یخچالی آغاز شد و با رهاسازی زغالسنگ، ماسهسنگها، و شیلها پایان یافت. محدودۀ زغالسنگ شامل درزهای پهناوری است که بیشتر زغالسنگ هند را تأمین میکند. قسمت بالاییِ لایههای متوالی گندوانا شامل ماسهسنگها و شیلهای قارهای مربوط به دوران تریاسه پیشین تا میانۀ دوران کرتاسه است. در دوران ژوراسیک پسین تا دوران کرتاسه، نفوذ نهشتههای دریایی در حوضههای جدید بر روی حاشیههای شرقی و غربی کراتون آغاز شد. در دوران کرتاسۀ پیشینی تا دوران ترشیری پسین، گدازههای آتشفشانی فلاتی ضخیمی در نفتگیر دکان بر روی بسیاری از بخشهای شمال شبهجزیرۀ هند فوران کرد. این فورانها بیش از دو کیلومتر ضخامت داشت و با ایجاد شکافی در ابرقاره گندوانا مرتبط بود که در دوران کرتاسه آغاز شد. از این دوران به بعد هند به سمت شمال و بر روی صفحهای پوستهای حرکت کرد و در دوران ترشیری پیشین و دوران کواترنری، با قاره برخورد کرد و گرانکوه باستانی لوراسیا شکل گرفت. سپس، خیزش رشتهکوههای هیمالیای جدید روی محل کمربند متحرک در حاشیۀ قاره قدیم گسترش پیدا کرد. نهشتههای ضخیم دورانهای ترشیری و پساترشیری ناشی از فرسایش رشتهکوهها در حین خیزش، و حاصل رسوبات روی جلگههای شمال هندند. |