آق سو، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها

واقع در استان [[سین کیانگ اویغور|سین‌کیانگ]]<ref>Xinjiang </ref>، در غرب جمهوری خلق [[چین]]<ref>Republic of China</ref>. در ۱۰۰کیلومتری مرزهای شرقی [[قرقیزستان]]<ref>Kyrgyzstan</ref> و در دامنۀ جنوبی کوه‌های [[تین شان|تیان‌شان]]<ref>Tian Shan</ref> (تنگری تاغ<ref>Tengri Tagh</ref>) و ۳۸۵کیلومتری شمال شرق [[کاشغر]]<ref>Kashgar</ref> قرار دارد. نام آن ظاهراً از [[آق سو، رود|رودخانۀ آق‌سو]] گرفته شده است. مردم آن از ترکان مسلمان اهل سنت‌اند. نساجی، فرشبافی، [[صنایع دستی|صنایع‌دستی]] و فلزی، کنده‌کاری روی سنگ [[زبرجد]]<ref>Peridot</ref>، و ساخت زین و [[یراق]] و زینت‌آلات از صنایع و هنرهای مردم آق‌سو به‌شمار می‌آید. این شهر درگذشته بر مسیر جادۀ ابریشم<ref>Silk Road</ref> و از مراکز اتصال خطوط بازرگانی شرق و غرب و شمال و جنوب بوده و اهمیت نظامی داشته است. بازرگانان از نقاط مختلفی همچون [[سیبری]]<ref>Siberia</ref>، ترکستان<ref>Turkestan</ref>، کشمیر<ref>Kashmir</ref>، هندوستان<ref>India</ref>، فرارود ([[ماوراءالنهر|ماوراء‌النهر]]<ref>Transoxiana</ref>) و [[ایران]] به این شهر می‌رفتند. مردم آق‌سو تا پیش از گرویدن به دین اسلام، بودایی بودند. شهر آق‌سو مرکز قدرت خوانین دوغلات (دوقلات) بود. احمد سلطان دوغلات، معروف به آلاچه خان، حاکم ناحیۀ کاشغر، در این شهر سکونت داشت. آق‌سو در ۹۰۹ق/۱۵۰۴م به تصرف میرزا ابوبکر، رقیب احمد سلطان، درآمد و تخریب شد. ایمن خواجه سلطان در ۹۲۳ق/۱۵۱۷م این شهر را بازسازی کرد. آق‌سو پس از نابودی قدرت دوغلات‌ها، در اختیار [[خوجه|خوجه‌]]<nowiki/>ها قرار گرفت. در ۱۱۳۰ق/۱۷۱۸م براثر زلزله ویران شد و از ۱۲۸۳ـ۱۲۸۴ق/۱۸۶۶م تا ۱۲۹۴ق/۱۸۷۷م بخشی از قلمرو [[یعقوب بیگ ترکمان (ح ۸۶۷ ـ ۸۹۶ق)|یعقوب بیگ]]، پادشاه کاشغر، بود. در ۱۲۸۴ق به‌مدت چند ماه حکیم‌خان توره به حکومت آق‌سو رسید و در همین سال چینی‌ها بر آن مسلط شدند.