اراستوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


اراسْتوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳)(Erastus, Thomas)<br/> (نام اصلی: توماس لیبلر<ref>Thomas Liebler</ref>، لیبر<ref>Lieber
اراسْتوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳)(Erastus, Thomas)<br /> (نام اصلی: توماس لیبلر<ref>Thomas Liebler</ref>، لیبر<ref>Lieber
</ref>، یا لوبر<ref> Luber</ref>) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاس‌های هایدلبرگ (۱۵۶۰) و مالبرون<ref> Maulbronn
</ref>، یا لوبر<ref> Luber</ref>) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاس‌های هایدلبرگ (۱۵۶۰) و مالبرون<ref> Maulbronn
</ref> (۱۵۶۴) از این اعتقاد تسوینگلی<ref> zwinglian doctrine</ref> در مورد نمادین‌بودن عشای ربانی<ref> Lord's supper</ref> دفاع کرد و با فشار کالوَنی‌ها<ref> calvinists </ref> به اتهام سوکینیانیسم<ref>Socinianism </ref> تکفیر شد. او صاحب رسالاتی در مورد نظریه‌های پاراسلسوس<ref>paracelsus </ref>، علم احکام نجوم<ref>astrology </ref>، کیمیاگری<ref>alchemy </ref>، و طب است؛ ولی مهم‌ترین اثر او که در ۱۵۶۸ تألیف شد و در ۱۵۸۹ پس از مرگش انتشار یافت، در دفاع از حق دولت در مجازات روحانیان مجرم بود. از این‌رو اراستوس‌گرایی<ref>Erastianism </ref> عبارت از اعتقاد به تفوّق دولت در امور مذهبی است؛ گرچه مدافع آن‌ نه اراستوس، بلکه هوگو گروتیوس<ref>Hugo Grotius </ref> بود. اراستوس مدعی بود که کلیسا حق مجازات‌های مدنی و تأدیب ندارد. اراستوس در بادن<ref>Baden </ref>، سوئیس، به‌‌دنیا آمد. در ۱۵۴۰ در بال بازل<ref>Basel</ref>، سوئیس، الهیات<ref> theology </ref> و سپس در پادوا<ref>Padua </ref>، ایتالیا، فلسفه و طب خواند. در ۱۵۵۸ استاد طب در دانشگاه هایدلبرگ<ref>Heidelberg University</ref> (در آلمان کنونی) و طبیب خصوصی امیر محلی شد. در ۱۵۵۹ به مستشاری امارت و عضویت شورای کلیسا<ref> church consistory</ref> انتخاب شد و سال آخر عمرش استاد اخلاق در بازل بود.
</ref> (۱۵۶۴) از این اعتقاد تسوینگلی<ref> zwinglian doctrine</ref> در مورد نمادین‌بودن عشای ربانی<ref> Lord's supper</ref> دفاع کرد و با فشار کالوَنی‌ها<ref> calvinists </ref> به اتهام سوکینیانیسم<ref>Socinianism </ref> تکفیر شد. او صاحب رسالاتی در مورد نظریه‌های پاراسلسوس<ref>paracelsus </ref>، علم [[احکام نجوم]]<ref>astrology </ref>، [[کیمیاگری]]<ref>alchemy </ref>، و طب است؛ ولی مهم‌ترین اثر او که در ۱۵۶۸م تألیف شد و در ۱۵۸۹م پس از مرگش انتشار یافت، در دفاع از حق دولت در مجازات روحانیان مجرم بود. از این‌رو اراستوس‌گرایی<ref>Erastianism </ref> عبارت از اعتقاد به تفوّق دولت در امور مذهبی است؛ گرچه مدافع آن‌ نه اراستوس، بلکه هوگو گروتیوس<ref>Hugo Grotius </ref> بود. اراستوس مدعی بود که کلیسا حق مجازات‌های مدنی و تأدیب ندارد. اراستوس در [[بادن]]<ref>Baden </ref>، [[سوییس|سوئیس]]، به‌ دنیا آمد. در ۱۵۴۰ در بال بازل<ref>Basel</ref>، سوئیس، الهیات<ref> theology </ref> و سپس در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua </ref>، [[ایتالیا]]، [[فلسفه]] و طب خواند. در ۱۵۵۸ استاد طب در [[دانشگاه هایدلبرگ]]<ref>Heidelberg University</ref> (در [[آلمان]] کنونی) و طبیب خصوصی امیر محلی شد. در ۱۵۵۹ به مستشاری امارت و عضویت شورای کلیسا<ref> church consistory</ref> انتخاب شد و سال آخر عمرش استاد اخلاق در بازل بود.


&nbsp;
<br />


----
----


[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]]
[[Category:پزشکی]]  
[[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]  
[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]]  
[[Category:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]]
<references />

نسخهٔ ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۶

اراسْتوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳)(Erastus, Thomas)
(نام اصلی: توماس لیبلر[۱]، لیبر[۲]، یا لوبر[۳]) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاس‌های هایدلبرگ (۱۵۶۰) و مالبرون[۴] (۱۵۶۴) از این اعتقاد تسوینگلی[۵] در مورد نمادین‌بودن عشای ربانی[۶] دفاع کرد و با فشار کالوَنی‌ها[۷] به اتهام سوکینیانیسم[۸] تکفیر شد. او صاحب رسالاتی در مورد نظریه‌های پاراسلسوس[۹]، علم احکام نجوم[۱۰]، کیمیاگری[۱۱]، و طب است؛ ولی مهم‌ترین اثر او که در ۱۵۶۸م تألیف شد و در ۱۵۸۹م پس از مرگش انتشار یافت، در دفاع از حق دولت در مجازات روحانیان مجرم بود. از این‌رو اراستوس‌گرایی[۱۲] عبارت از اعتقاد به تفوّق دولت در امور مذهبی است؛ گرچه مدافع آن‌ نه اراستوس، بلکه هوگو گروتیوس[۱۳] بود. اراستوس مدعی بود که کلیسا حق مجازات‌های مدنی و تأدیب ندارد. اراستوس در بادن[۱۴]، سوئیس، به‌ دنیا آمد. در ۱۵۴۰ در بال بازل[۱۵]، سوئیس، الهیات[۱۶] و سپس در پادوا[۱۷]، ایتالیا، فلسفه و طب خواند. در ۱۵۵۸ استاد طب در دانشگاه هایدلبرگ[۱۸] (در آلمان کنونی) و طبیب خصوصی امیر محلی شد. در ۱۵۵۹ به مستشاری امارت و عضویت شورای کلیسا[۱۹] انتخاب شد و سال آخر عمرش استاد اخلاق در بازل بود.



  1. Thomas Liebler
  2. Lieber
  3. Luber
  4. Maulbronn
  5. zwinglian doctrine
  6. Lord's supper
  7. calvinists
  8. Socinianism
  9. paracelsus
  10. astrology
  11. alchemy
  12. Erastianism
  13. Hugo Grotius
  14. Baden
  15. Basel
  16. theology
  17. Padua
  18. Heidelberg University
  19. church consistory