اردشیر هخامنشی اول ( ـ۴۲۵پ م): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>شاهنشاه ایران (۴۶۵ـ۴۲۵پ‌م)، ملقب به اَردَشیر دِرازدست، پسر و جانشین خِشایارشای اول از ملکه آمِستِریس. در توطئۀ قتل پدرش خشایارشا و برادرش داریوش دست داشت. از ۴۶۰پ‌م تا ۴۵۴پ‌م با ایناباروس در مصر جنگید. در ۴۹۹پ‌م با یونانیان پیمان صلح کیمون را بست؛ و به یونانیان آسیای صغیر خودمختاری کامل داد. اردشیر در مقابل این ناکامی سیاسی، از جنگ داخلی یونان (جنگ‌های پْلوپونزی) و درگیری میان آتِن و اِسپارت حمایت کرد. تِمیستوکِلِس در این زمان به دربار هخامنشی پناهنده شد. او در ۴۴۴پ‌م ساقی یهودی خود نَحمیا را به فرمانداری اورشَلیم برگزید. گمان می‌رود که عَزرای کاتب را نیز اردشیر در ۴۵۸پ‌م به اورشلیم فرستاده بود. روایات اِستَر و مُردخای در تورات به دوران اردشیر منسوب است.</p> | }}<p>شاهنشاه ایران (۴۶۵ـ۴۲۵پ‌م)، ملقب به اَردَشیر دِرازدست، پسر و جانشین خِشایارشای اول از ملکه [[آمستریس (دختر اُتانِس)|آمِستِریس]]. در توطئۀ قتل پدرش خشایارشا و برادرش داریوش دست داشت. از ۴۶۰پ‌م تا ۴۵۴پ‌م با ایناباروس در مصر جنگید. در ۴۹۹پ‌م با یونانیان پیمان صلح کیمون را بست؛ و به یونانیان [[آسیای صغیر]] خودمختاری کامل داد. اردشیر در مقابل این ناکامی سیاسی، از جنگ داخلی یونان (جنگ‌های پْلوپونزی) و درگیری میان [[آتن|آتِن]] و [[اسپارت|اِسپارت]] حمایت کرد. [[تمیستوکلس|تِمیستوکِلِس]] در این زمان به دربار هخامنشی پناهنده شد. او در ۴۴۴پ‌م ساقی یهودی خود [[نحمیا|نَحمیا]] را به فرمانداری [[اورشلیم|اورشَلیم]] برگزید. گمان می‌رود که عَزرای کاتب را نیز اردشیر در ۴۵۸پ‌م به اورشلیم فرستاده بود. روایات اِستَر و [[مردخای|مُردخای]] در [[تورات]] به دوران اردشیر منسوب است.</p> | ||
<br><!--11184600--> | <br><!--11184600--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران باستان تا ورود اسلام]] | [[رده:ایران باستان تا ورود اسلام]] | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۶
اَردشیر هخامنشی اول ( ـ۴۲۵پ‌م)
| اردشیر هخامنشی اول | |
|---|---|
| درگذشت | ۴۲۵پ م |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| لقب | اردشیر درازدست |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| خویشاوندان سرشناس | خشایارشا (پدر) |
شاهنشاه ایران (۴۶۵ـ۴۲۵پ‌م)، ملقب به اَردَشیر دِرازدست، پسر و جانشین خِشایارشای اول از ملکه آمِستِریس. در توطئۀ قتل پدرش خشایارشا و برادرش داریوش دست داشت. از ۴۶۰پ‌م تا ۴۵۴پ‌م با ایناباروس در مصر جنگید. در ۴۹۹پ‌م با یونانیان پیمان صلح کیمون را بست؛ و به یونانیان آسیای صغیر خودمختاری کامل داد. اردشیر در مقابل این ناکامی سیاسی، از جنگ داخلی یونان (جنگ‌های پْلوپونزی) و درگیری میان آتِن و اِسپارت حمایت کرد. تِمیستوکِلِس در این زمان به دربار هخامنشی پناهنده شد. او در ۴۴۴پ‌م ساقی یهودی خود نَحمیا را به فرمانداری اورشَلیم برگزید. گمان می‌رود که عَزرای کاتب را نیز اردشیر در ۴۵۸پ‌م به اورشلیم فرستاده بود. روایات اِستَر و مُردخای در تورات به دوران اردشیر منسوب است.