اویسی، فتحعلی (قم ۱۳۲۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


فتحعلی اوِیسی (قم ۱۳۲۴ش- تهران ۱۳ مهر ۱۴۰۰ش)<br>
فتحعلی اویسی (قم ۱۳۲۴ش- تهران ۱۳ مهر ۱۴۰۰ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = فتحعلی اویسی
|عنوان = فتحعلی اویسی
خط ۳۰: خط ۳۰:
}}
}}
[[پرونده:11655100- 2.jpg|جایگزین=فتحعلی اویسی|بندانگشتی|فتحعلی اویسی]]
[[پرونده:11655100- 2.jpg|جایگزین=فتحعلی اویسی|بندانگشتی|فتحعلی اویسی]]
<p>بازیگر سینما و تلویزیون ایران. برای ایفای نقش‌های طنزآمیز و فی‌البداهه و تسلّطش بر زبان محاوره و اصطلاحات زبان فارسی، به‌شهرت رسید. فارغ'''‌'''التحصیل رشتۀ کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس، امریکا (در ۱۳۵۳)، است. در تلویزیون ایفاگر نقش'''‌'''هایی در مجموعه'''‌'''های ''سربداران''، ''کوچک جنگلی''‌، ''تنهاترین سردار''، ''آرایشگاه زیبا''، ''فروشگاه''، ''خانوادۀ رضایت''، و ''بدون شرح'' بود. فعالیتش در سینما را در۱۳۵۷ با بازی در فیلم ''قدغن'' به'''‌'''کارگردانی علی'''‌'''رضا داودنژاد آغاز کرد. از سایر فیلم'''‌'''های اوست: ''ناخدا خورشید'' (ناصر تقوایی'''‌'''، ۱۳۶۵)، ''پرندۀ کوچک خوشبختی'' (پوران درخشنده'''‌'''، ۱۳۶۶)، ''سرب'' (مسعود کیمیایی'''‌'''، ۱۳۶۶)، ''هامون'' (داریوش مهرجویی'''‌'''، ۱۳۶۸)، ''دلشدگان'' (علی حاتمی'''‌'''، ۱۳۷۰)، ''می''‌''خواهم زنده بمانم'' (ایرج قادری'''‌'''، ۱۳۷۳)، و ''دوشیزه'' (محمد دُرمنش'''‌'''، ۱۳۸۱). اویسی چند تجربۀ کارگردانی هم داشته است، همچون ''مادر'' (۱۳۶۳) و ''مریم و می''‌''تیل'' (۱۳۷۱).</p>
<p>بازیگر سینما و تلویزیون ایران. برای ایفای نقش‌های طنزآمیز و فی‌البداهه و تسلّطش بر زبان محاوره و اصطلاحات زبان فارسی، به‌شهرت رسید. فارغ'''‌'''التحصیل رشتۀ کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس، [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] (در ۱۳۵۳)، است. در تلویزیون ایفاگر نقش'''‌'''هایی در مجموعه'''‌'''های ''سربداران''، ''کوچک جنگلی''‌، ''تنهاترین سردار''، ''[[آرایشگاه زیبا]]''، ''فروشگاه''، ''خانوادۀ رضایت''، و ''بدون شرح'' بود. فعالیتش در سینما را در۱۳۵۷ با بازی در فیلم ''[[قدغن (فیلم)|قدغن]]'' به'''‌'''کارگردانی [[داودنژاد، علیرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|علی'''‌'''رضا داودنژاد]] آغاز کرد. از سایر فیلم'''‌'''های اوست: ''[[ناخدا خورشید]]'' ([[تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش)|ناصر تقوایی]]'''‌'''، ۱۳۶۵)، ''پرندۀ کوچک خوشبختی'' ([[درخشنده، پوران (کرمانشاه ۱۳۲۸ ش)|پوران درخشنده]]'''‌'''، ۱۳۶۶)، ''سرب'' ([[کیمیایی ، مسعود (تهران ۱۳۲۰ش)|مسعود کیمیایی]]'''‌'''، ۱۳۶۶)، ''هامون'' ([[مهرجویی، داریوش (تهران ۱۳۱8ش)|داریوش مهرجویی]]'''‌'''، ۱۳۶۸)، ''[[دلشدگان (فیلم)|دلشدگان]]'' ([[حاتمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]]'''‌'''، ۱۳۷۰)، ''می''‌''خواهم زنده بمانم'' ([[قادری، ایرج (تهران ۱۳۱۳ ـ۱۳۹۱ش)|ایرج قادری]]'''‌'''، ۱۳۷۳)، و ''دوشیزه'' (محمد دُرمنش'''‌'''، ۱۳۸۱). اویسی چند تجربۀ کارگردانی هم داشته است، همچون ''مادر'' (۱۳۶۳) و ''مریم و می''‌''تیل'' (۱۳۷۱).</p>
<p>فتحعلی اویسی یک‌هفته پس از سکتۀ مغزی، در بیمارستان لالۀ تهران درگذشت.</p>
<p>فتحعلی اویسی یک‌هفته پس از سکتۀ مغزی، در بیمارستان لالۀ تهران درگذشت.</p>
----
----

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴

فتحعلی اویسی (قم ۱۳۲۴ش- تهران ۱۳ مهر ۱۴۰۰ش)

فتحعلی اویسی
زادروز قم ۱۳۲۴ش
درگذشت تهران ۱۳ مهر ۱۴۰۰ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل فارغ التحصیل رشته کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس، امریکا (در ۱۳۵۳)
شغل و تخصص اصلی بازیگر سینما و تلویزیون
شغل و تخصص های دیگر کارگردان
آثار مجموعه های سربداران؛ تنهاترین سردار؛ بدون شرح؛ فیلم ها: قدغن؛ ناخدا خورشید؛ پرنده کوچک خوشبختی؛ سرب؛ هامون؛ دلشدگان؛ می خواهم زنده بمانم
گروه مقاله سینما
فتحعلی اویسی
فتحعلی اویسی

بازیگر سینما و تلویزیون ایران. برای ایفای نقش‌های طنزآمیز و فی‌البداهه و تسلّطش بر زبان محاوره و اصطلاحات زبان فارسی، به‌شهرت رسید. فارغالتحصیل رشتۀ کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس، امریکا (در ۱۳۵۳)، است. در تلویزیون ایفاگر نقشهایی در مجموعههای سربداران، کوچک جنگلی‌، تنهاترین سردار، آرایشگاه زیبا، فروشگاه، خانوادۀ رضایت، و بدون شرح بود. فعالیتش در سینما را در۱۳۵۷ با بازی در فیلم قدغن بهکارگردانی علیرضا داودنژاد آغاز کرد. از سایر فیلمهای اوست: ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)، پرندۀ کوچک خوشبختی (پوران درخشنده، ۱۳۶۶)، سرب (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۶)، هامون (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۸)، دلشدگان (علی حاتمی، ۱۳۷۰)، میخواهم زنده بمانم (ایرج قادری، ۱۳۷۳)، و دوشیزه (محمد دُرمنش، ۱۳۸۱). اویسی چند تجربۀ کارگردانی هم داشته است، همچون مادر (۱۳۶۳) و مریم و میتیل (۱۳۷۱).

فتحعلی اویسی یک‌هفته پس از سکتۀ مغزی، در بیمارستان لالۀ تهران درگذشت.