پافلاگونیا: تفاوت میان نسخه‌ها

(یا: پافلاگونیه) ناحیه‌ای قدیمی در شمال آسیای صغیر، بر کرانۀ دریای سیاه<ref>Black Sea</ref>، در محل طرابوزان و سیواس، واقع در ترکیۀ کنونی. پافلاگونیا بخشی از پونتوس<ref>Pontus</ref> باستانی بود و به‌سبب الوار، اسب و استرهایش معروف بود. یونانیان در کرانه‌های آن مهاجرنشین‌هایی تأسیس کرده بودند. هخامنشیان و سپس مقدونیان بر آن‌جا مسلط شدند. مهرداد دوم پونتی کاپادوکیه و پافلاگونیا را تصرف کرد، اما با شکست مهرداد ششم از پومپیوس<ref>Pompey</ref>، سردار مشهور رومی، این منطقه جزیی از امپراتوری روم شد (۶۶م). در دوران امپراتوری روم سراسر پافلاگونیا با قسمت اعظم خاک پونتوس استان واحد پونتوس ـ بیتونیا<ref>Bithynia-Pontus</ref> را تشکیل می‌داد، اما امپراتور کنستانتین کبیر<ref>Constantine the Great</ref> آن را به دو ایالت تقسیم کرد. پافلاگونیا سرزمینی کوهستانی بود، ولی در شمال دشت‌های حاصل‌خیز و باغ‌های زیتون داشت.<br /><!--13038300-->

[[Category:(باستان شناسی جهان)شهرها و محوطه های باستانی معدوم شده]]

<references />