میرزا ابوالحسن طباطبایی زوارهای نایینی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(نیز با نام: سید ابوالحسن طباطبایی، معروف به میرزا ابوالحسن جلوه) از حکما و علمای شیعه در قرن ۱۳ قمری و از سادات مون اردستان، پسر میرزا سید محمد طباطبایی، متخلص و معروف به مظهر. پدرش از پزشکان و ادیبان اوایل دورۀ قاجار بود. | (نیز با نام: سید ابوالحسن طباطبایی، معروف به میرزا ابوالحسن جلوه) از حکما و علمای شیعه در قرن ۱۳ قمری و از سادات مون اردستان، پسر میرزا سید محمد طباطبایی، متخلص و معروف به مظهر. پدرش از پزشکان و ادیبان اوایل دورۀ قاجار بود. | ||
<br /> | نسب میرزا ابوالحسن با سی واسطه به امام حسن (ع) می رسد. | ||
او پس از مرگ پدرش، راهی اصفهان شد و در مدرسۀ کاسه گران اقامت گزید. پس از فراگیری مقدمات، به تحصیل علوم عقلی، الهی، طبیعی و ریاضی پرداخت. در 1273ق، به علت فراهم نبودن شرایط تحصیل و تدریس در اصفهان، به تهران رفت و در مدرسۀ دارالشفاء سکنی گزید. | |||
روبروی جلوخان مسجد شاه دو حجرۀ تو در تو داشت و آن جا سکونت کرده بود. | |||
او 41 سال آن جا به تدریس پرداخت. | |||
زندگی اش از عایدات املاک وقفی اجدادی اش می گذشت. | |||
دیوان اشعاری به فارسی شده است. | |||
تا آخر عمرش ازدواج نکرد. | |||
ارتباط کمی با مردم داشت و کم مراوده می کرد. با عزت نفس و استغنای طبع بود. | |||
در سال های آخر عمرش نابینا شد و در بستر بیماری افتاد | |||
سرانجام در ……. قمری مطابق با …… شمسی درگذشت. | |||
در تهران درگذشت و در گورستان ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد. <br /> | |||