سنگ بنا (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[پرونده:2042164393- 2.jpg|جایگزین=زوئه اولدنبورگ|بندانگشتی|زوئه اولدنبورگ]] | [[پرونده:2042164393- 2.jpg|جایگزین=زوئه اولدنبورگ|بندانگشتی|زوئه اولدنبورگ]] | ||
(به فرانسوی: ''La Pierre Angulaire'') رمانی از زوئه اولدنبورگ<ref>Zoé Oldenbourg</ref>، نویسندۀ روسی‌تبار فرانسوی، به زبان فرانسوی''.'' کتاب نخستین بار در سال 1953م منتشر و در همان سال برندۀ جایزۀ فمینا<ref>Prix Femina</ref> شده است. زمان ماجراهای داستان، فرانسۀ قرن سیزده میلادی‌ست. فرانسۀ متشنج از نزاع‌های دینی که گروه زایران و گدایان عمدۀ قربانیان این جنگ‌ها هستند. مکان رخداد ماجراها حوالی شهر تروا است. رمان هنوز به فارسی برگردانده نشده است. | (به فرانسوی: ''La Pierre Angulaire'') رمانی از زوئه اولدنبورگ<ref>Zoé Oldenbourg</ref>، نویسندۀ روسی‌تبار فرانسوی، به زبان فرانسوی''.'' کتاب نخستین بار در سال 1953م منتشر و در همان سال برندۀ جایزۀ فمینا<ref>Prix Femina</ref> شده است. زمان ماجراهای داستان، فرانسۀ قرن سیزده میلادی‌ست. فرانسۀ متشنج از نزاع‌های دینی که گروه زایران و گدایان عمدۀ قربانیان این جنگ‌ها هستند. مکان رخداد ماجراها حوالی شهر تروا است. رمان هنوز به فارسی برگردانده نشده است. | ||
زوئه در بسیاری از فصل‌های رمان آرمان‌های عاشقانه‌ای را روایت می‌کند که شهسوار جوان باید در آن‌ها پیروز شود. سراسر اثر در حال و هوایی ناخوش‌فرجام غوطه‌ور است. گویی که نفرین فرود آمده بر خانوادۀ لینیر، همان «سنگ بنا»یی که سرنوشت اعضای آن را بسته نگه می‌دارد، در هیچ لحظه‌ای از بین نمی‌رود. | زوئه در بسیاری از فصل‌های رمان آرمان‌های عاشقانه‌ای را روایت می‌کند که شهسوار جوان باید در آن‌ها پیروز شود. سراسر اثر در حال و هوایی ناخوش‌فرجام غوطه‌ور است. گویی که نفرین فرود آمده بر خانوادۀ لینیر، همان «سنگ بنا»یی که سرنوشت اعضای آن را بسته نگه می‌دارد، در هیچ لحظه‌ای از بین نمی‌رود. | ||
| خط ۷: | خط ۸: | ||
پیرنگ | پیرنگ | ||
<br /> | زوئه اولدنبورگ در این رمان سرنوشت خانواده‌ای از خرده‌ملاکان را به نام لینیر روایت می‌کند. داستان این خانواده در طول سه نسل نمایش داده می‌شود. نیای خانواده، آنسیو دو لینیر، ملقب به پیرمرد، که از خاطرۀ مردن پسرش در بیت‌المقدس وهم‌زده است، تصمیم می‌گیرد که اقامتگاه خودر را ترک کند و همراه زایرانی شود که عازم ارض مقدسند. او که بیمار و نابیناست، می‌خواد به این سفر برود تا برای گناهانش دعا کند. به نظر می‌رسد که تقدیری پنهان بر او فرود آمده و محکومش کرده که املاکش را رها کند. سفرهای طولانی پیرمرد، پیش از رسیدن به بیت‌المقدس، فرصتی برای نویسنده فراهم کرده تا تصویری برجسته از فرانسۀ درمانده از فقر و ویران‌شده از جنگ‌های طولانی‌مدت به دست بدهد. هربر دو لینیر، پسر پیرمرد، «گنده» لقب دارد. او شخصیتی خارق‌العاده است؛ گنده‌خوار و گنده‌نوش است و هرگز بدون زن‌ها، حرامزاده‌ها، نوکران، شاهین‌ها و سگ‌هایش جایی نمی‌رود. او برای به دست آوردن زمین‌های تازه، از انجام هرگونه اخاذی خودداری نمی‌کند.<br /> | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۶
(به فرانسوی: La Pierre Angulaire) رمانی از زوئه اولدنبورگ[۱]، نویسندۀ روسی‌تبار فرانسوی، به زبان فرانسوی. کتاب نخستین بار در سال 1953م منتشر و در همان سال برندۀ جایزۀ فمینا[۲] شده است. زمان ماجراهای داستان، فرانسۀ قرن سیزده میلادی‌ست. فرانسۀ متشنج از نزاع‌های دینی که گروه زایران و گدایان عمدۀ قربانیان این جنگ‌ها هستند. مکان رخداد ماجراها حوالی شهر تروا است. رمان هنوز به فارسی برگردانده نشده است.
زوئه در بسیاری از فصل‌های رمان آرمان‌های عاشقانه‌ای را روایت می‌کند که شهسوار جوان باید در آن‌ها پیروز شود. سراسر اثر در حال و هوایی ناخوش‌فرجام غوطه‌ور است. گویی که نفرین فرود آمده بر خانوادۀ لینیر، همان «سنگ بنا»یی که سرنوشت اعضای آن را بسته نگه می‌دارد، در هیچ لحظه‌ای از بین نمی‌رود.
پیرنگ
زوئه اولدنبورگ در این رمان سرنوشت خانواده‌ای از خرده‌ملاکان را به نام لینیر روایت می‌کند. داستان این خانواده در طول سه نسل نمایش داده می‌شود. نیای خانواده، آنسیو دو لینیر، ملقب به پیرمرد، که از خاطرۀ مردن پسرش در بیت‌المقدس وهم‌زده است، تصمیم می‌گیرد که اقامتگاه خودر را ترک کند و همراه زایرانی شود که عازم ارض مقدسند. او که بیمار و نابیناست، می‌خواد به این سفر برود تا برای گناهانش دعا کند. به نظر می‌رسد که تقدیری پنهان بر او فرود آمده و محکومش کرده که املاکش را رها کند. سفرهای طولانی پیرمرد، پیش از رسیدن به بیت‌المقدس، فرصتی برای نویسنده فراهم کرده تا تصویری برجسته از فرانسۀ درمانده از فقر و ویران‌شده از جنگ‌های طولانی‌مدت به دست بدهد. هربر دو لینیر، پسر پیرمرد، «گنده» لقب دارد. او شخصیتی خارق‌العاده است؛ گنده‌خوار و گنده‌نوش است و هرگز بدون زن‌ها، حرامزاده‌ها، نوکران، شاهین‌ها و سگ‌هایش جایی نمی‌رود. او برای به دست آوردن زمین‌های تازه، از انجام هرگونه اخاذی خودداری نمی‌کند.