راه بی‌سرانجام (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

راه بی‌سرانجام (کتاب) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۹

۲ بایت اضافه‌شده ، ۲ سال پیش

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Reza rouzbahani

moderation، Moderators، سرویراستار، ویراستار

۵۱٬۸۲۴

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 کتاب مجموعه‌ای از 6 متن است به نام‌های منشأ اثر هنری (نوشته شده در حدود 1935- 1936)، عصر «جهان‌بینی‌ها» (یا: عصر تصویر جهان/ 1938)، هگل و مفهوم تجربۀ او (1942- 1943)، سخن نیچه: «خدا مرده است» (1943)، چرا شاعران (1946) و گفتار آناکسیماندروس (1946). از این 6 متن، متن نخست در سال 1961 توسط هایدگر بازبینی و تکمیل شده است. این 6 متن اگرچه در نگاه اول، پراکنده به نظر می‌رسند، اما جمله پیرامون یک موضوع واحد می‌چرخند: فلسفه، یعنی فلسفۀ مابعدالطبیعه، و تاریخ آن. در واقع، در نظر هایدگر بیهوده است که بخواهیم دربارۀ مسأله‌ای از «مسائل کنونی» موضع‌گیری کنیم، بی‌آن‌که قبلاً دربارۀ تلویحی که هر «امر کنونی‌»ای در بر دارد تفحص کنیم. زیرا این تلویح دقیقاً تاریخ مابعدالطبیعۀ غربی در تمامیت آن است. به این معنی، ترتیب این متون خود گویاست: از متهورانه‌ترین متن، یعنی متن اول که می‌کوشد تا از تفکر مابعدالطبیعی خلاص شود، به استوارترین متن (یعنی آخرین متن) می‌رسیم که به آخرین سرچشمه‌های اندیشه بازمی‌گردد؛ با طی طریقی دوگانه که ثمرۀ آن مساحی قلمرو تاریخ مابعدالطبیعه، چه در گستره و چه ژرفای آن است.
-«منشأ اثر هنری» نشان‌دهندۀ موضوع کوشش هایدگر برای «اندیشیدن» هنر، یعنی برای درک این حالت رفیع تجلی هستی، بیرون از کلیۀ مقولاتی است که سنت مابعدالطبیعی و زیبایی‌شناسی آن ساخته و پرداخته است. «عصر تصویر جهان» می‌کوشد تا عصر ما (عصر جدید) را با ابتدا کردن به تلویحی که مابعدالطبیعۀ غربی آن را می‌سازد مشخص کند. این کمال، به نوبۀ خود، در متن سوم ([[هگل، گیورگ ویلهلم فریدریش (۱۷۷۰ـ۱۸۳۱)|هگل]] و مفهوم تجربۀ او) به مناسبت بررسی عمیق مقدمه بر ''پدیدارشناسی روح''<ref>''Phänomenologie des Geistes''</ref>، به طور مستقیم و آشکار در نظر گرفته شده است. تأمل دربارۀ سخن [[نیچه، فریدریش ویلهلم (۱۸۴۴ـ۱۹۰۰)|نیچه]] که می‌گوید «خدا مرده است» و به نوعی مهر پایان بر مابعدالطبیعه می‌زند، اجازه می‌دهد که در پرتو تبیین آخرین نظام فلسفی غرب، به مفهوم نیچه‌ای [[هیچ انگاری|نهیلیسم]] بازگردد و وضع ما را در لحظۀ کنونی تاریخ ارزش‌یابی کند. متن بعدی که عنوانش از شعری از [[هولدرلین، فریدریش (۱۷۷۰ـ۱۸۴۳)|هولدرلین]] (با عنوان ''نان و شراب'') اخذ شده، در 29 دسامبر 1946 (بیستمین سالگرد [[راینر ماریا ریلکه]]) به یاد ریلکه ایراد شده است. آخرین متن که بلندترین متن کتاب هم هست، به تأمل دربارۀ نخستین متن فلسفی، یعنی گفتار [[آناکسیماندروس|آناکسیماندروس ملطی]]، می‌پردازد.
+«منشأ اثر هنری» نشان‌دهندۀ موضوع کوشش هایدگر برای «اندیشیدن» هنر، یعنی برای درک این حالت رفیع تجلی هستی، بیرون از کلیۀ مقولاتی است که سنت مابعدالطبیعی و زیبایی‌شناسی آن ساخته و پرداخته است. «عصر تصویر جهان» می‌کوشد تا عصر ما (عصر جدید) را با ابتدا کردن به تلویحی که مابعدالطبیعۀ غربی آن را می‌سازد مشخص کند. این کمال، به نوبۀ خود، در متن سوم ([[هگل، گیورگ ویلهلم فریدریش (۱۷۷۰ـ۱۸۳۱)|هگل]] و مفهوم تجربۀ او) به مناسبت بررسی عمیق مقدمه بر ''پدیدارشناسی روح''<ref>''Phänomenologie des Geistes''</ref>، به طور مستقیم و آشکار در نظر گرفته شده است. تأمل دربارۀ سخن [[نیچه، فریدریش ویلهلم (۱۸۴۴ـ۱۹۰۰)|نیچه]] که می‌گوید «خدا مرده است» و به نوعی مهر پایان بر مابعدالطبیعه می‌زند، اجازه می‌دهد که در پرتو تبیین آخرین نظام فلسفی غرب، به مفهوم نیچه‌ای [[هیچ انگاری|نیهیلیسم]] بازگردد و وضع ما را در لحظۀ کنونی تاریخ ارزش‌یابی کند. متن بعدی که عنوانش از شعری از [[هولدرلین، فریدریش (۱۷۷۰ـ۱۸۴۳)|هولدرلین]] (با عنوان ''نان و شراب'') اخذ شده، در 29 دسامبر 1946 (بیستمین سالگرد [[راینر ماریا ریلکه]]) به یاد ریلکه ایراد شده است. آخرین متن که بلندترین متن کتاب هم هست، به تأمل دربارۀ نخستین متن فلسفی، یعنی گفتار [[آناکسیماندروس|آناکسیماندروس ملطی]]، می‌پردازد.
 ----