استارلینگ، ارنست هنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=۱۸۶۶م | |زادروز=لندن ۱۸۶۶م | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۲۷م | |تاریخ مرگ=۱۹۲۷م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج لندن (از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس<ref>William Bayliss </ref> اِسکرتین<ref>secretin </ref> را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ هورمون<ref>hormone </ref> را وضع کرد. قانون استارلینگ<ref>Starling's Law </ref> را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز<ref>endocrinology </ref> می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی<ref>peristaltic waves </ref> روده را کشف کردند. استارلینگ در لندن زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج<ref>University College </ref> لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ<ref>Starling equilibrium </ref> را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی<ref>hydrostatic pressure </ref> که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی<ref>osmotic pressure</ref> که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد. | }}فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس<ref>William Bayliss </ref> اِسکرتین<ref>secretin </ref> را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ [[هورمون]]<ref>hormone </ref> را وضع کرد. قانون استارلینگ<ref>Starling's Law </ref> را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز<ref>endocrinology </ref> می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی<ref>peristaltic waves </ref> روده را کشف کردند. استارلینگ در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج<ref>University College </ref> لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ<ref>Starling equilibrium </ref> را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی<ref>hydrostatic pressure </ref> که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی<ref>osmotic pressure</ref> که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد. | ||
| | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
---- | ---- | ||
<!--11242000-->[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | <!--11242000-->[[Category:پزشکی]] | ||
[[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۶
اِستارْلینگ، اِرنست هِنری (۱۸۶۶ـ۱۹۲۷)(Starling, Ernest Henry)
| ارنست هنری استارلینگ Ernest Henry Starling | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۸۶۶م |
| درگذشت | ۱۹۲۷م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیولوژیست |
| گروه مقاله | پزشکی |
فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، او و ویلیام بیلیس[۱] اِسکرتین[۲] را کشف کردند. اِسکرتین اولین ترکیب شیمیایی کشف‌شده‌ای است که باعث تحریک عضوی در محلی غیر از محل ترشح خود می‌شود. استارلینگ در ۱۹۰۵، واژۀ هورمون[۳] را وضع کرد. قانون استارلینگ[۴] را نیز پیش نهاد که براساس آن، قدرت انقباض قلب تابعی از طول رشته‌های ماهیچه‌ای است. او را یکی از بنیادگذاران تخصص غدد درون‌ریز[۵] می‌دانند. استارلینگ و بیلیس سازوکارهای عصبی تنظیم‌‌کنندۀ فعالیت‌های اعضای درون قفسۀ سینه و شکم را بررسی، و حرکات دودی[۶] روده را کشف کردند. استارلینگ در لندن زاده شد و در آن‌جا درس خواند. از ۱۸۹۹ تا ۱۹۲۳، استاد فیزیولوژی یونیورسیتی کالج[۷] لندن بود. او شرایطی را بررسی می‌کرد که باعث خروج مایعات از رگ‌های خونی و ورود آن‌ها به بافت‌ها می‌شود. در ۱۸۹۶، معادلۀ استارلینگ[۸] را ثابت کرد. براساس این معادله، بین فشار هیدروستاتیکی[۹] که باعث خروج مایعات از مویرگ‌ها می‌شود، و فشار اسمزی[۱۰] که باعث حرکت مایعات از بافت‌ها به درون مویرگ‌ها می‌شود، رابطۀ مستقیم وجود دارد.