استراو، جک (1946): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= 1946م | |زادروز= اسکس 1946م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[File:42208300.jpg|thumb|جك استراو|جایگزین=جك استراو]]استراو، جك (۱۹۴۶ـ ) (Straw, Jack) | [[File:42208300.jpg|thumb|جك استراو|جایگزین=جك استراو]]استراو، جك (۱۹۴۶ـ ) (Straw, Jack) | ||
سیاستمدار و حقوقدان عضو حزب کارگر انگلستان، که از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ تا وزیر کشور بود و از آن زمان تا سال ۲۰۰۶ به وزارت خارجه تعیین شد. پس از آنکه در رشتۀ حقوق فارغالتحصیل شد، در ۱۹۷۲ بهعنوان وکیل مدافع به کار پرداخت. در سالهای ۱۹۷۴-۱۹۷۶ به سمت رایزن ویژۀ باربارا کاسل<ref>Barbra Castle</ref>، وزیر خدمات اجتماعی وقت، تعیین شد و سپس در سالهای ۱۹۷۶-۱۹۷۷ مشاور ویژۀ پیتر شور<ref>.Peter Shore</ref> وزیر محیط زیست وقت گردید. پس از مدت کوتاهی همکاری با تلویزیون گرانادا<ref>Granada</ref> به عنوان نمایندۀ حوزۀ انتخابیۀ بلک برن<ref>Black burn</ref>، که پیشتر بارابارا کاسل کرسی آن را در اختیار داشت وارد مجلس عوام شد. پیش از آن در شورای شهر ایزلینگتون<ref>Islington </ref> و سازمان آموزش و پرورش مرکز لندن به خدمت پرداخته بود. در ۱۹۸۰ به جرگه نمایندگان صدرنشین حزب کارگر پیوست و سپس در سالهای ۱۹۸۷-۱۹۹۲ وزیر آموزش و پرورش در کابینۀ سایۀ حزب کارگر، در سالهای ۱۹۹۲-۱۹۹۴ وزیر محیط زیست و در فاصلۀ ۱۹۹۴ - ۱۹۹۷ نیز وزیر کشور این کابینه بود. جک استراو در باکهرست هیل<ref>Buckhurst Hill </ref> واقع در اسکس<ref>Essesx</ref> متولد شد، در دانشگاه لیدز<ref>Leeds </ref> تحصیل کرد، و نخستینبار به عنوان رئیس «اتحادیۀ ملی دانشجویان<ref>National Union of Students</ref>» در انظار مطرح شد. | سیاستمدار و حقوقدان عضو حزب کارگر انگلستان، که از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ تا وزیر کشور بود و از آن زمان تا سال ۲۰۰۶ به وزارت خارجه تعیین شد. پس از آنکه در رشتۀ حقوق فارغالتحصیل شد، در ۱۹۷۲ بهعنوان وکیل مدافع به کار پرداخت. در سالهای ۱۹۷۴-۱۹۷۶ به سمت رایزن ویژۀ باربارا کاسل<ref>Barbra Castle</ref>، وزیر خدمات اجتماعی وقت، تعیین شد و سپس در سالهای ۱۹۷۶-۱۹۷۷ مشاور ویژۀ پیتر شور<ref>.Peter Shore</ref> وزیر محیط زیست وقت گردید. پس از مدت کوتاهی همکاری با تلویزیون گرانادا<ref>Granada</ref> به عنوان نمایندۀ حوزۀ انتخابیۀ بلک برن<ref>Black burn</ref>، که پیشتر بارابارا کاسل کرسی آن را در اختیار داشت وارد مجلس عوام شد. پیش از آن در شورای شهر [[ایزلینگتون]]<ref>Islington </ref> و سازمان آموزش و پرورش مرکز لندن به خدمت پرداخته بود. در ۱۹۸۰ به جرگه نمایندگان صدرنشین حزب کارگر پیوست و سپس در سالهای ۱۹۸۷-۱۹۹۲ وزیر آموزش و پرورش در کابینۀ سایۀ حزب کارگر، در سالهای ۱۹۹۲-۱۹۹۴ وزیر محیط زیست و در فاصلۀ ۱۹۹۴ - ۱۹۹۷ نیز وزیر کشور این کابینه بود. جک استراو در باکهرست هیل<ref>Buckhurst Hill </ref> واقع در [[اسکس]]<ref>Essesx</ref> متولد شد، در دانشگاه لیدز<ref>Leeds </ref> تحصیل کرد، و نخستینبار به عنوان رئیس «اتحادیۀ ملی دانشجویان<ref>National Union of Students</ref>» در انظار مطرح شد. | ||
<br /> | |||
---- | ---- |
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۷
جك استراو Jack Straw | |
---|---|
زادروز |
اسکس 1946م |
ملیت | انگلیسی |
تحصیلات و محل تحصیل | رشتۀ حقوق در دانشگاه لیدز |
شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار و حقوقدان |
شغل و تخصص های دیگر | عضو حزب کارگر انگلستان، وزیر کشور |
گروه مقاله | تاریخ جهان |
استراو، جك (۱۹۴۶ـ ) (Straw, Jack)
سیاستمدار و حقوقدان عضو حزب کارگر انگلستان، که از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ تا وزیر کشور بود و از آن زمان تا سال ۲۰۰۶ به وزارت خارجه تعیین شد. پس از آنکه در رشتۀ حقوق فارغالتحصیل شد، در ۱۹۷۲ بهعنوان وکیل مدافع به کار پرداخت. در سالهای ۱۹۷۴-۱۹۷۶ به سمت رایزن ویژۀ باربارا کاسل[۱]، وزیر خدمات اجتماعی وقت، تعیین شد و سپس در سالهای ۱۹۷۶-۱۹۷۷ مشاور ویژۀ پیتر شور[۲] وزیر محیط زیست وقت گردید. پس از مدت کوتاهی همکاری با تلویزیون گرانادا[۳] به عنوان نمایندۀ حوزۀ انتخابیۀ بلک برن[۴]، که پیشتر بارابارا کاسل کرسی آن را در اختیار داشت وارد مجلس عوام شد. پیش از آن در شورای شهر ایزلینگتون[۵] و سازمان آموزش و پرورش مرکز لندن به خدمت پرداخته بود. در ۱۹۸۰ به جرگه نمایندگان صدرنشین حزب کارگر پیوست و سپس در سالهای ۱۹۸۷-۱۹۹۲ وزیر آموزش و پرورش در کابینۀ سایۀ حزب کارگر، در سالهای ۱۹۹۲-۱۹۹۴ وزیر محیط زیست و در فاصلۀ ۱۹۹۴ - ۱۹۹۷ نیز وزیر کشور این کابینه بود. جک استراو در باکهرست هیل[۶] واقع در اسکس[۷] متولد شد، در دانشگاه لیدز[۸] تحصیل کرد، و نخستینبار به عنوان رئیس «اتحادیۀ ملی دانشجویان[۹]» در انظار مطرح شد.