استیونسون، رابرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11286700.jpg|بندانگشتی|رابرت استیونسون]] | |||
اِستیوِنْسون، رابِرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹)(Stephenson, Robert)<br/> مهندس عمران، اهل انگلستان. مجری پل‌های راه‌آهن بود. ازجمله پل پایه بلند<ref>high-level bridge | اِستیوِنْسون، رابِرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹)(Stephenson, Robert)<br /> مهندس عمران، اهل [[انگلستان]]. مجری پل‌های راه‌آهن بود. ازجمله پل پایه بلند<ref>high-level bridge | ||
</ref> را در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین<ref>Newcastle-upon-Tyne </ref>، و پل‌های لوله‌ای<ref>tubular bridges </ref> مِنای<ref>Menai </ref> و کانوِی<ref>Conway </ref> را در ویلز<ref>Wales </ref> اجرا کرد. لکوموتیو بخار کارآمد راکت به راهنمایی و تحت مدیریت او در ۱۸۲۹ ساخته شد. این امر سرآغاز پیشرفت‌های بعدی در این زمینه بود. رابرت پسر جورج استیونسون<ref>George Stephenson </ref> بود و در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین زاده شد. در ۱۸۲۱، کارش را در مقام دستیاری پدرش در زمینۀ مساحی و نقشه‌برداری راه‌آهن دارلینگتون<ref>Darlington </ref> و استاکتون<ref>Stockton </ref> آغاز کرد. بعدها مدیر کارخانۀ لکوموتیوسازی پدرش شد که در نیوکاسل<ref>Newcastle </ref> تأسیس شده بود. در زمان مدیریتش، سه سال برای نظارت بر عملکرد معدن کاری طلا و نقره در کلمبیا به مرخصی رفت. در ۱۸۳۳، مهندس پروژۀ ساخت راه‌آهن بین بیرمنگام و لندن شد. ساخت این خط آهن در ۱۸۳۸ تکمیل شد و استیونسون از آن پس تا پایان عمر به فعالیت در زمینۀ راه‌آهن پرداخت. در ۱۸۴۴، عملیات ساخت خط راه‌آهن از چستر<ref>Chester </ref> تا هالی‌هد<ref>Holyhead </ref> تحت نظارت عالیۀ استیونسون آغاز شد. ساخت پل این خط آهن در تنگۀ مِنای<ref>Menai Straits </ref> آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که از آن پس او از طرح این پل برای ساخت و طراحی پل‌های مشابه استفاده کرد. در این پل همۀ قطعات راه‌آهن به‌صورت لوله‌های آهنی موازی بسته می‌شدند. نخستین پل مشابه از این نوع پل ویکتوریا<ref>Victoria Bridge </ref> بر روی رودخانۀ لورنس قدیس<ref>St Lawrence</ref> در مونترال کانادا بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۹ ساخته شد و مدت‌ها طویل‌ترین پل جهان بود. | </ref> را در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین<ref>Newcastle-upon-Tyne </ref>، و پل‌های لوله‌ای<ref>tubular bridges </ref> مِنای<ref>Menai </ref> و کانوِی<ref>Conway </ref> را در ویلز<ref>Wales </ref> اجرا کرد. لکوموتیو بخار کارآمد راکت به راهنمایی و تحت مدیریت او در ۱۸۲۹ ساخته شد. این امر سرآغاز پیشرفت‌های بعدی در این زمینه بود. رابرت پسر جورج استیونسون<ref>George Stephenson </ref> بود و در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین زاده شد. در ۱۸۲۱، کارش را در مقام دستیاری پدرش در زمینۀ مساحی و نقشه‌برداری راه‌آهن دارلینگتون<ref>Darlington </ref> و استاکتون<ref>Stockton </ref> آغاز کرد. بعدها مدیر کارخانۀ لکوموتیوسازی پدرش شد که در نیوکاسل<ref>Newcastle </ref> تأسیس شده بود. در زمان مدیریتش، سه سال برای نظارت بر عملکرد معدن کاری طلا و نقره در کلمبیا به مرخصی رفت. در ۱۸۳۳، مهندس پروژۀ ساخت راه‌آهن بین بیرمنگام و لندن شد. ساخت این خط آهن در ۱۸۳۸ تکمیل شد و استیونسون از آن پس تا پایان عمر به فعالیت در زمینۀ راه‌آهن پرداخت. در ۱۸۴۴، عملیات ساخت خط راه‌آهن از چستر<ref>Chester </ref> تا هالی‌هد<ref>Holyhead </ref> تحت نظارت عالیۀ استیونسون آغاز شد. ساخت پل این خط آهن در تنگۀ مِنای<ref>Menai Straits </ref> آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که از آن پس او از طرح این پل برای ساخت و طراحی پل‌های مشابه استفاده کرد. در این پل همۀ قطعات راه‌آهن به‌صورت لوله‌های آهنی موازی بسته می‌شدند. نخستین پل مشابه از این نوع پل ویکتوریا<ref>Victoria Bridge </ref> بر روی رودخانۀ لورنس قدیس<ref>St Lawrence</ref> در مونترال کانادا بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۹ ساخته شد و مدت‌ها طویل‌ترین پل جهان بود. | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:فناوری و صنایع]] [[Category:اشخاص و نهادها]] [[Category:حمل و نقل]] [[Category:زمینی]] | [[Category:فناوری و صنایع]] | ||
[[Category:اشخاص و نهادها]] | |||
[[Category:حمل و نقل]] | |||
[[Category:زمینی]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۰
اِستیوِنْسون، رابِرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹)(Stephenson, Robert)
مهندس عمران، اهل انگلستان. مجری پل‌های راه‌آهن بود. ازجمله پل پایه بلند[۱] را در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین[۲]، و پل‌های لوله‌ای[۳] مِنای[۴] و کانوِی[۵] را در ویلز[۶] اجرا کرد. لکوموتیو بخار کارآمد راکت به راهنمایی و تحت مدیریت او در ۱۸۲۹ ساخته شد. این امر سرآغاز پیشرفت‌های بعدی در این زمینه بود. رابرت پسر جورج استیونسون[۷] بود و در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین زاده شد. در ۱۸۲۱، کارش را در مقام دستیاری پدرش در زمینۀ مساحی و نقشه‌برداری راه‌آهن دارلینگتون[۸] و استاکتون[۹] آغاز کرد. بعدها مدیر کارخانۀ لکوموتیوسازی پدرش شد که در نیوکاسل[۱۰] تأسیس شده بود. در زمان مدیریتش، سه سال برای نظارت بر عملکرد معدن کاری طلا و نقره در کلمبیا به مرخصی رفت. در ۱۸۳۳، مهندس پروژۀ ساخت راه‌آهن بین بیرمنگام و لندن شد. ساخت این خط آهن در ۱۸۳۸ تکمیل شد و استیونسون از آن پس تا پایان عمر به فعالیت در زمینۀ راه‌آهن پرداخت. در ۱۸۴۴، عملیات ساخت خط راه‌آهن از چستر[۱۱] تا هالی‌هد[۱۲] تحت نظارت عالیۀ استیونسون آغاز شد. ساخت پل این خط آهن در تنگۀ مِنای[۱۳] آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که از آن پس او از طرح این پل برای ساخت و طراحی پل‌های مشابه استفاده کرد. در این پل همۀ قطعات راه‌آهن به‌صورت لوله‌های آهنی موازی بسته می‌شدند. نخستین پل مشابه از این نوع پل ویکتوریا[۱۴] بر روی رودخانۀ لورنس قدیس[۱۵] در مونترال کانادا بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۹ ساخته شد و مدت‌ها طویل‌ترین پل جهان بود.