سنگلاخ، محمدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سَنگْلاخ، محمّدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق)<br> | سَنگْلاخ، محمّدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق)<br> | ||
[[پرونده: 25246400-1.jpg | بندانگشتی|سَنگْلاخ، محمّدعلي]][[پرونده: 25246400-2.jpg | بندانگشتی|سَنگْلاخ، محمّدعلي]][[پرونده: 25246400.jpg | بندانگشتی|سَنگْلاخ، محمّدعلي]](نام اصلی: محمدعلی قوچانی) خطاط، تذکره‌نویس و شاعر ایرانی. اصلش از خراسان بود. سال‌ها در ممالک عثمانی و مصر سفر کرد و بزرگان استانبول را مدح گفت. دربارۀ خود بسیار غلو می‌کرد. نستعلیق و شکسته را نیکو می‌نوشت و معروف‌ترین اثر وی در خطاطی، قطعه سنگ مرمر بزرگی است که سطح آن پوشیده از عبارات مختلف است. این سنگ را با هزار زحمت تراشید، اما شاه عثمانی آن را نخرید و سنگلاخ آن را به تبریز برد و چون درگذشت، بر مزارش نهادند و به سنگِ بسم‌الله معروف است. از آثارش: ''امتحان‌الفضلا'' معروف به ''تذکرة‌الخطاطین''؛ ''سیاحت‌نامه''؛ ''مجمع‌الاوصاف''؛ ''درج جواهر''. | [[پرونده: 25246400-1.jpg | بندانگشتی|سَنگْلاخ، محمّدعلي]][[پرونده: 25246400-2.jpg | بندانگشتی|سَنگْلاخ، محمّدعلي]][[پرونده: 25246400.jpg | بندانگشتی|سَنگْلاخ، محمّدعلي]](نام اصلی: محمدعلی قوچانی) خطاط، تذکره‌نویس و شاعر ایرانی. اصلش از خراسان بود. سال‌ها در ممالک عثمانی و مصر سفر کرد و بزرگان استانبول را مدح گفت. دربارۀ خود بسیار غلو می‌کرد. [[نستعلیق، خط|نستعلیق]] و [[شکسته نستعلیق، خط|شکسته]] را نیکو می‌نوشت و معروف‌ترین اثر وی در خطاطی، قطعه سنگ مرمر بزرگی است که سطح آن پوشیده از عبارات مختلف است. این سنگ را با هزار زحمت تراشید، اما شاه عثمانی آن را نخرید و سنگلاخ آن را به تبریز برد و چون درگذشت، بر مزارش نهادند و به سنگِ بسم‌الله معروف است. از آثارش: ''امتحان‌الفضلا'' معروف به ''تذکرة‌الخطاطین''؛ ''سیاحت‌نامه''؛ ''مجمع‌الاوصاف''؛ ''درج جواهر''. | ||
<br><!--25246400--> | <br><!--25246400--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۲۸
سَنگْلاخ، محمّدعلی (۱۱۸۴ـ تبریز ۱۲۹۴ق)
(نام اصلی: محمدعلی قوچانی) خطاط، تذکره‌نویس و شاعر ایرانی. اصلش از خراسان بود. سال‌ها در ممالک عثمانی و مصر سفر کرد و بزرگان استانبول را مدح گفت. دربارۀ خود بسیار غلو می‌کرد. نستعلیق و شکسته را نیکو می‌نوشت و معروف‌ترین اثر وی در خطاطی، قطعه سنگ مرمر بزرگی است که سطح آن پوشیده از عبارات مختلف است. این سنگ را با هزار زحمت تراشید، اما شاه عثمانی آن را نخرید و سنگلاخ آن را به تبریز برد و چون درگذشت، بر مزارش نهادند و به سنگِ بسم‌الله معروف است. از آثارش: امتحان‌الفضلا معروف به تذکرة‌الخطاطین؛ سیاحت‌نامه؛ مجمع‌الاوصاف؛ درج جواهر.