اشکلوفسکی، یوسیف (۱۹۱۶ـ۱۹۸۵): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اشکلوفسکی، یوسیف (۱۹۱۶ـ۱۹۸۵)(Shklovsky, Iosif)<br> | |||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}}<p> | }}<p> | ||
اخترشناس شوروی، مدیر گروه اخترشناسی رادیویی مؤسسۀ اخترشناسی اشترنبرگ | اخترشناس شوروی، مدیر گروه اخترشناسی رادیویی مؤسسۀ اخترشناسی اشترنبرگ مسکو<ref>Sternberg Astronomical Institute (Moscow)</ref>، و استاد اخترشناسی دانشگاه مسکو. در ۱۹۴۶، نشان داد که تابش‌های امواج رادیویی خورشید از لایه‌های یونیدۀ خرمن آن منشأ می‌گیرند. همچنین، روشی ریاضی برای تشخیص امواج رادیویی گرمایی از غیرگرمایی در کهکشان راه شیری عرضه کرد. به‌خصوص بر این نظر خود تأکید داشت که تابش گسیل‌شده از سحابی خرچنگ<ref>Crab Nebula </ref>، براثر تابش سنکروترون<ref>synchrotron radiation </ref> ایجاد می‌شود و در آن، الکترون‌هایی که به‌صورت غیرعادی پُرانرژی‌اند، با سرعتی نزدیک به سرعت نور در میدان‌های مغناطیسی پیچ و تاب می‌خورند. اشکلوفسکی این نظر را مطرح کرد که پرتوهای کیهانیِ ناشی از انفجار اَبرنواختر<ref>supernova</ref>هایی در محدودۀ ۳۰۰ سال نوری از خورشید، علت بعضی از نابودی‌های سراسری حیات در زمین بوده‌اند. ''فیزیک خرمن خورشید''<ref>''Physics of the Solar Corona''</ref> (۱۹۶۶)، ''حیات هوشمند در عالم''<ref>''Intelligent Life in the Universe'' </ref> (با همکاری کارل ساگان<ref>Carl Sagan </ref>، ۱۹۶۸) و ''اَبَرنواختران''<ref>''Supernovae''</ref> (۱۹۶۹) ازجمله آثار اوست.</p> | ||
<br><!--11364200--> | <br><!--11364200--> | ||
[[رده:اخترشناسی]] | [[رده:اخترشناسی]] | ||
[[رده:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | [[رده:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۲۷
اشکلوفسکی، یوسیف (۱۹۱۶ـ۱۹۸۵)(Shklovsky, Iosif)
| یوسیف اشکلوفسکی Iosif Shklovsky | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۶م |
| درگذشت | ۱۹۸۵م |
| ملیت | روسیه ای |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| آثار | فیزیک خرمن خورشید (۱۹۶۶)- حیات هوشمند در عالم (با همکاری کارل ساگان۷، ۱۹۶۸) |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس شوروی، مدیر گروه اخترشناسی رادیویی مؤسسۀ اخترشناسی اشترنبرگ مسکو[۱]، و استاد اخترشناسی دانشگاه مسکو. در ۱۹۴۶، نشان داد که تابش‌های امواج رادیویی خورشید از لایه‌های یونیدۀ خرمن آن منشأ می‌گیرند. همچنین، روشی ریاضی برای تشخیص امواج رادیویی گرمایی از غیرگرمایی در کهکشان راه شیری عرضه کرد. به‌خصوص بر این نظر خود تأکید داشت که تابش گسیل‌شده از سحابی خرچنگ[۲]، براثر تابش سنکروترون[۳] ایجاد می‌شود و در آن، الکترون‌هایی که به‌صورت غیرعادی پُرانرژی‌اند، با سرعتی نزدیک به سرعت نور در میدان‌های مغناطیسی پیچ و تاب می‌خورند. اشکلوفسکی این نظر را مطرح کرد که پرتوهای کیهانیِ ناشی از انفجار اَبرنواختر[۴]هایی در محدودۀ ۳۰۰ سال نوری از خورشید، علت بعضی از نابودی‌های سراسری حیات در زمین بوده‌اند. فیزیک خرمن خورشید[۵] (۱۹۶۶)، حیات هوشمند در عالم[۶] (با همکاری کارل ساگان[۷]، ۱۹۶۸) و اَبَرنواختران[۸] (۱۹۶۹) ازجمله آثار اوست.