گیومن، ژان باپتیست آرمان (۱۸۴۱ـ۱۹۲۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
گیومَن، ژان باپتیسْت آرْمان (۱۸۴۱ـ۱۹۲۷)(Guillaumin, Jean Baptiste Armand) | گیومَن، ژان باپتیسْت آرْمان (۱۸۴۱ـ۱۹۲۷)(Guillaumin, Jean Baptiste Armand) | ||
نقاش امپرسیونیستِ<ref>Impressionist</ref> فرانسوی. بیشتر منظره‌پرداز بود، و اغلب با سزان<ref>Cézanne | نقاش [[امپرسیونیسم|امپرسیونیستِ]]<ref>Impressionist</ref> فرانسوی. بیشتر منظره‌پرداز بود، و اغلب با [[سزان، پل (۱۸۳۹ـ۱۹۰۶)|سزان]]<ref>Cézanne | ||
</ref> و [[پیسارو، کامی (۱۸۳۰ـ۱۹۰۳)|پیسارو]]<ref> Pissaro </ref> کار می‌کرد. تحت تعلیم پیسارو سبکی پدید آورد که آمیزه‌ای بود از جلوه‌های بافت‌ها و رنگ‌های تابناک. در ۱۸۷۴ در نخستین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها شرکت جست، و در ۱۸۸۴ تنها فردی از آن‌ها بود که آثارش را با نئوامپرسیونیست<ref>neo-Impressionist </ref>ها در سالن نقاشان مستقل<ref>Salon des Indépendants</ref> ـ که تازه تأسیس شده بود ـ به‌نمایش گذاشت. در دهۀ ۱۸۸۰ با تأثیر از [[ون گوگ، ونسان (۱۸۵۳ـ۱۸۹۰)|ون‌گوگ]]<ref> Van Gogh </ref>، [[سورا، ژرژ (۱۸۵۹ـ۱۸۹۱)|سورا]]<ref>Seurat </ref>، و [[سینیاک، پل (۱۸۶۳ـ۱۹۳۵)|سینیاک]]<ref>Signac</ref>، به رنگ‌هایی غلیظ و براق روی آورد. | |||
</ref> و پیسارو<ref> Pissaro </ref> کار می‌کرد. تحت تعلیم پیسارو سبکی پدید آورد که آمیزه‌ای بود از جلوه‌های بافت‌ها و رنگ‌های تابناک. در ۱۸۷۴ در نخستین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها شرکت جست، و در ۱۸۸۴ تنها فردی از آن‌ها بود که آثارش را با نئوامپرسیونیست<ref>neo-Impressionist </ref>ها در سالن نقاشان مستقل<ref>Salon des Indépendants</ref> ـ که تازه تأسیس شده بود ـ به‌نمایش گذاشت. در دهۀ ۱۸۸۰ با تأثیر از ون‌گوگ<ref> Van Gogh </ref>، سورا<ref>Seurat </ref>، و سینیاک<ref>Signac</ref>، به رنگ‌هایی غلیظ و براق | |||
| | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[Category:قرن 20 - اشخاص]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۴
گیومَن، ژان باپتیسْت آرْمان (۱۸۴۱ـ۱۹۲۷)(Guillaumin, Jean Baptiste Armand)
نقاش امپرسیونیستِ[۱] فرانسوی. بیشتر منظره‌پرداز بود، و اغلب با سزان[۲] و پیسارو[۳] کار می‌کرد. تحت تعلیم پیسارو سبکی پدید آورد که آمیزه‌ای بود از جلوه‌های بافت‌ها و رنگ‌های تابناک. در ۱۸۷۴ در نخستین نمایشگاه امپرسیونیست‌ها شرکت جست، و در ۱۸۸۴ تنها فردی از آن‌ها بود که آثارش را با نئوامپرسیونیست[۴]ها در سالن نقاشان مستقل[۵] ـ که تازه تأسیس شده بود ـ به‌نمایش گذاشت. در دهۀ ۱۸۸۰ با تأثیر از ون‌گوگ[۶]، سورا[۷]، و سینیاک[۸]، به رنگ‌هایی غلیظ و براق روی آورد.