وویچخ پشونیاک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
هرچند پشونیاک در اوایل دهۀ ۱۹۷۰ به سینما راه یافت، لیکن شهرتش را مدیون بازی در تئأتر بود. نخستین نقش با اهمیت او در سینما، حضور در ''پیلاته و دیگران''<ref>''Pilatus und andere''</ref> (1972) بود، اما برجسته‌ترین نقشش، روبسپیر در ''دانتون'' است. هر دو فیلم ساختۀ وایدا بودند و پشونیاک در دومی نقش مردی مصمم و بااراده را مقابل ژرار دوپاردیو (در نقش دانتون) به تصویر کشید. او اصولاً سعی می‌کرد شخصیت‌های مبهم و پیچیده‌ای که اسیر سرنوشت هستند، و نیز قهرمانان رها شده و اغلب ضعیفی را که در شعلۀ خشم و غضب گرفتار شده‌اند بر روی پرده به نمایش بگذارد. فیلم‌های وایدا بهترین فرصت‌ها را برای پشونیاک به همراه آوردند، اما او با بازی در ''پروندۀ گورگونیووا''<ref>''Sprawa Gorgonowej'' </ref> و ''طبل حلبی''<ref>''The Tin Drum''</ref>، نیز به موفقیت‌هایی دست یافت. تلاش پی‌گیر و استعدادش، شهرت گسترده‌ای را برایش رقم زدند و او را در صف بهترین بازیگران هم‌نسل خودش قرار دادند. | هرچند پشونیاک در اوایل دهۀ ۱۹۷۰ به سینما راه یافت، لیکن شهرتش را مدیون بازی در تئأتر بود. نخستین نقش با اهمیت او در سینما، حضور در ''پیلاته و دیگران''<ref>''Pilatus und andere''</ref> (1972) بود، اما برجسته‌ترین نقشش، روبسپیر در ''دانتون'' است. هر دو فیلم ساختۀ وایدا بودند و پشونیاک در دومی نقش مردی مصمم و بااراده را مقابل ژرار دوپاردیو (در نقش دانتون) به تصویر کشید. او اصولاً سعی می‌کرد شخصیت‌های مبهم و پیچیده‌ای که اسیر سرنوشت هستند، و نیز قهرمانان رها شده و اغلب ضعیفی را که در شعلۀ خشم و غضب گرفتار شده‌اند بر روی پرده به نمایش بگذارد. فیلم‌های وایدا بهترین فرصت‌ها را برای پشونیاک به همراه آوردند، اما او با بازی در ''پروندۀ گورگونیووا''<ref>''Sprawa Gorgonowej'' </ref> و ''طبل حلبی''<ref>''The Tin Drum''</ref>، نیز به موفقیت‌هایی دست یافت. تلاش پی‌گیر و استعدادش، شهرت گسترده‌ای را برایش رقم زدند و او را در صف بهترین بازیگران هم‌نسل خودش قرار دادند. | ||
گزیدۀ فیلم‌ها | گزیدۀ فیلم‌ها | ||
نسخهٔ ۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۵
وویچخ پشونیاک (لووف 2 مه 1942م- ورشو 19 اکتبر 2020م) (Wojciech Pszoniak)
(نام کامل: وویچخ زیگمونت پشونیاک[۱]) بازیگر لهستانی سینما و تئاتر. ابتدا به تحصیل موسیقی و بازیگری پرداخت. سپس در مدرسۀ عالی دولتی تئاتر در کراکوف تحصیل بازیگری را ادامه داد. در دوران دانشجویی به بازیگری روی آورد و از سال ۱۹۶۸ (زمان فارغ‌التحصیلی) به طور حرفه‌ای، روی صحنه رفت و با رؤیای شب نیمه تابستان به شهرت رسید. نخستین بار در ۱۹۷۰ جلوی دوربین رفت و دو سال بعد، بازی در فیلم‌های آندری وایدا را آغاز کرد. در ۱۹۷۵ در اجرای تئاتری دانتون (سرگذشت روزهای واپسین زندگی ژرژ دانتون)، به کارگردانی وایدا، روی صحنه رفت و در ۱۹۸۲ در نسخۀ سینمایی آن، باز هم به کارگردانی وایدا، نقش روبسپیر را تکرار کرد. برای این نقش در جشنوارۀ مونترآل[۲] (مشترک با ژرار دوپاردیو) برندۀ جایزه شد.
هرچند پشونیاک در اوایل دهۀ ۱۹۷۰ به سینما راه یافت، لیکن شهرتش را مدیون بازی در تئأتر بود. نخستین نقش با اهمیت او در سینما، حضور در پیلاته و دیگران[۳] (1972) بود، اما برجسته‌ترین نقشش، روبسپیر در دانتون است. هر دو فیلم ساختۀ وایدا بودند و پشونیاک در دومی نقش مردی مصمم و بااراده را مقابل ژرار دوپاردیو (در نقش دانتون) به تصویر کشید. او اصولاً سعی می‌کرد شخصیت‌های مبهم و پیچیده‌ای که اسیر سرنوشت هستند، و نیز قهرمانان رها شده و اغلب ضعیفی را که در شعلۀ خشم و غضب گرفتار شده‌اند بر روی پرده به نمایش بگذارد. فیلم‌های وایدا بهترین فرصت‌ها را برای پشونیاک به همراه آوردند، اما او با بازی در پروندۀ گورگونیووا[۴] و طبل حلبی[۵]، نیز به موفقیت‌هایی دست یافت. تلاش پی‌گیر و استعدادش، شهرت گسترده‌ای را برایش رقم زدند و او را در صف بهترین بازیگران هم‌نسل خودش قرار دادند.
گزیدۀ فیلم‌ها
- عروسی ( وایدا ) ؛ ۱۹۷۶ – خـط سـایه ( وایـدا ) ؛ ۱۹۷۷ - پرونده گورگونیووا ( مایفسکی ) ؛ ۱۹۷۹ - طـبـل حـلبي ( شلوندورف ) ؛ ۱۹۸۲ – استریا ( کاوالروویچ ) ، دانتون ( وایدا ) ؛ ۱۹۸۴ – حرکتهای خطرناک ( دمبو ) ؛ ۱۹۸۶ - از بازیگران متنفرم ( کـرافـچیک ) ؛ ۱۹۸۸ - کشتن یک کشیش ( هـولاند ) ، شیطان ( زولافسکی ) ؛ ۱۹۸۹ - دو ( زیدی ) ؛ ۱۹۹۰ – کورچاک ( وایـدا ) ؛ ۱۹۹۳ - بـاد شـرق ( انریکو ) ؛ ۱۹۹۵ – هفته مقدس ( وایـدا ) ؛ ۱۹۹۷ - بـرادر الهی ما ( زانوسی ) ؛ ۲۰۰۰ - زندگی ثانوی ( برائوره ) . .