کانون فیلم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:35123800.jpg|جایگزین=فرخ غفاری|بندانگشتی|فرخ غفاری]] | [[پرونده:35123800.jpg|جایگزین=فرخ غفاری|بندانگشتی|فرخ غفاری]] | ||
[[پرونده:35123800- | [[پرونده:35123800- 4.jpg|بندانگشتی|عباس بهارلو]] | ||
کانون فیلم <br> | کانون فیلم <br> | ||
<p>مهم''''''ترین مرکز بایگانی فیلم ایران. [[فرخ غفاری]]''''''، دبیرکل'''''' کانون'''''' ملی'''''' فیلم'''''' ایران، در آذر ۱۳۲۸ش نخستین'''''' جلسۀ'''''' نمایش'''''' کانون'''''' ملی'''''' فیلم را برگزار کرد، و در اندک زمانی۱۵۰ علاقه''''''مند سینما عضو آن شدند. پس از ۱۳۳۰، که او به [[فرانسه]] رفت، جلسه''''''های نمایش کانون فیلم تعطیل شد، و با بازگشت او در ۱۳۳۶، با حمایت انجمن هنرهای جوان، دوباره احیا شد. این جلسات تا آخرین روزهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار می''''''شد، و فیلم''''''های مهمی برای اعضاء نمایش داده شد، همچون'' شب'''' و مه'' ([[رنه، آلن (۱۹۲۲)|آلن'''''' رنه]]'''''')'' همشهری'''' کین'''''''' ([[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون'''''' ولز]]) ''مهر هفتم'' ([[برگمان، اینگمار (۱۹۱۸ـ۲۰۰۷)|اینگمار برگمان]]'''''')، ''هفت'''' سامورایی'''''''' ([[کوروساوا، آکیرا (۱۹۱۰ـ۱۹۹۸)|آکیرا کوروساوا]]) ''مرد سوم'''''''' (کارل'''''' رید) ''رومئو و ژولیت'' (رناتو کاستلانی'''''') ''بادکنک'''' قرمز'' (آلبر لا موریس'''''' ''(بچه''''های'''' بهشت'''''''' ([[کارنه، مارسل (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل'''''' کارنه'''''']]) و ''سزار و کلئوپاترا'' (گابریل'''''' پاسکال.'''''') پس از انقلاب دورۀ ''''''جدید کانون'''''' فیلم'''''' ایران از شهریور ۱۳۵۸، با نمایش'''''' فیلم'''''' مستند برای'''''' آزادی (حسین'''''' ترابی'''''') آغاز شد، و به''''''شکل'''''' روزانه ''''''با نمایش'''''' فیلم''''''های'''''' ''بازگشت'''' من'' (میکلوش'''''' یانچو) ''بردۀ'''' عشق'' (نیکیتا میخالکوف'''''') ''در غربت'''''''' (سهراب'''''' شهیدثالث'''''') و مانند این''''''ها ادامه'''''' یافت.'''''' نمایش'''''' هر فیلم'''''' در هفتۀ'''''' بعد نیز تکرار می''''''شد. جلسه''''''های نمایش'''''' کانون'''''' فیلم'''''' تهران'''''' تا اوایل'''''' ۱۳۶۲ ادامه'''''' ''''''یافت و پس'''''' از آن'''''' متوقف شد. با تعطیلی'''''' این'''''' جلسات،'''''' کانون'''''' فیلم'''''' تهران دچار یک'''''' دوره'''''' وقفۀ ''''''طولانی'''''' شد، تا این''''''که'''''' دور دیگری از فعالیت''''''های کانون (وابسته به فیلم''''''خانه ملی ایران) در بهار۱۳۷۰، به''''''سرپرستی محمدحسن خوشنویس، مدیر [[فیلم خانه ملی ایران|فیلم''''''خانه ملی ایران]]، و برنامه''''''ریزی غلام حیدری (عباس بهارلو) با عنوان'''''' سینما و ادبیات'''''' با نمایش'''''' فیلم''''''هایی'''''' از ۳۱ اردیبهشت آغاز شد. این جلسه''''''ها تا دهۀ ۱۳۸۰ نیز ادامه یافته'''''' است. ازجمله فیلم''''''های که در این جلسات نمایش داده شد عبارت''''''اند از ''شاه'''' لیر'' (گریگوری کوزینتسف) ''جولیوس'''' سزار'' (جوزف ال منکیه''''''ویتس'''''') ''هنری'''' پنجم'''''''' (لارنس اولیویر'''''') ''بینوایان'' (ریچارد بولسلاوسکی'''''') و ''گوژپشت'''' نتردام'''''''' (والاس وورسلی)'''.'''</p> | <p>مهم''''''ترین مرکز بایگانی فیلم ایران. [[فرخ غفاری]]''''''، دبیرکل'''''' کانون'''''' ملی'''''' فیلم'''''' ایران، در آذر ۱۳۲۸ش نخستین'''''' جلسۀ'''''' نمایش'''''' کانون'''''' ملی'''''' فیلم را برگزار کرد، و در اندک زمانی۱۵۰ علاقه''''''مند سینما عضو آن شدند. پس از ۱۳۳۰، که او به [[فرانسه]] رفت، جلسه''''''های نمایش کانون فیلم تعطیل شد، و با بازگشت او در ۱۳۳۶، با حمایت انجمن هنرهای جوان، دوباره احیا شد. این جلسات تا آخرین روزهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار می''''''شد، و فیلم''''''های مهمی برای اعضاء نمایش داده شد، همچون'' شب'''' و مه'' ([[رنه، آلن (۱۹۲۲)|آلن'''''' رنه]]'''''')'' همشهری'''' کین'''''''' ([[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون'''''' ولز]]) ''مهر هفتم'' ([[برگمان، اینگمار (۱۹۱۸ـ۲۰۰۷)|اینگمار برگمان]]'''''')، ''هفت'''' سامورایی'''''''' ([[کوروساوا، آکیرا (۱۹۱۰ـ۱۹۹۸)|آکیرا کوروساوا]]) ''مرد سوم'''''''' (کارل'''''' رید) ''رومئو و ژولیت'' (رناتو کاستلانی'''''') ''بادکنک'''' قرمز'' (آلبر لا موریس'''''' ''(بچه''''های'''' بهشت'''''''' ([[کارنه، مارسل (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل'''''' کارنه'''''']]) و ''سزار و کلئوپاترا'' (گابریل'''''' پاسکال.'''''') پس از انقلاب دورۀ ''''''جدید کانون'''''' فیلم'''''' ایران از شهریور ۱۳۵۸، با نمایش'''''' فیلم'''''' مستند برای'''''' آزادی (حسین'''''' ترابی'''''') آغاز شد، و به''''''شکل'''''' روزانه ''''''با نمایش'''''' فیلم''''''های'''''' ''بازگشت'''' من'' (میکلوش'''''' یانچو) ''بردۀ'''' عشق'' (نیکیتا میخالکوف'''''') ''در غربت'''''''' (سهراب'''''' شهیدثالث'''''') و مانند این''''''ها ادامه'''''' یافت.'''''' نمایش'''''' هر فیلم'''''' در هفتۀ'''''' بعد نیز تکرار می''''''شد. جلسه''''''های نمایش'''''' کانون'''''' فیلم'''''' تهران'''''' تا اوایل'''''' ۱۳۶۲ ادامه'''''' ''''''یافت و پس'''''' از آن'''''' متوقف شد. با تعطیلی'''''' این'''''' جلسات،'''''' کانون'''''' فیلم'''''' تهران دچار یک'''''' دوره'''''' وقفۀ ''''''طولانی'''''' شد، تا این''''''که'''''' دور دیگری از فعالیت''''''های کانون (وابسته به فیلم''''''خانه ملی ایران) در بهار۱۳۷۰، به''''''سرپرستی محمدحسن خوشنویس، مدیر [[فیلم خانه ملی ایران|فیلم''''''خانه ملی ایران]]، و برنامه''''''ریزی غلام حیدری (عباس بهارلو) با عنوان'''''' سینما و ادبیات'''''' با نمایش'''''' فیلم''''''هایی'''''' از ۳۱ اردیبهشت آغاز شد. این جلسه''''''ها تا دهۀ ۱۳۸۰ نیز ادامه یافته'''''' است. ازجمله فیلم''''''های که در این جلسات نمایش داده شد عبارت''''''اند از ''شاه'''' لیر'' (گریگوری کوزینتسف) ''جولیوس'''' سزار'' (جوزف ال منکیه''''''ویتس'''''') ''هنری'''' پنجم'''''''' (لارنس اولیویر'''''') ''بینوایان'' (ریچارد بولسلاوسکی'''''') و ''گوژپشت'''' نتردام'''''''' (والاس وورسلی)'''.'''</p> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۵۶
کانون فیلم
مهم‌ترین مرکز بایگانی فیلم ایران. فرخ غفاری، دبیرکل کانون ملی فیلم ایران، در آذر ۱۳۲۸ش نخستین جلسۀ نمایش کانون ملی فیلم را برگزار کرد، و در اندک زمانی۱۵۰ علاقه‌مند سینما عضو آن شدند. پس از ۱۳۳۰، که او به فرانسه رفت، جلسه‌های نمایش کانون فیلم تعطیل شد، و با بازگشت او در ۱۳۳۶، با حمایت انجمن هنرهای جوان، دوباره احیا شد. این جلسات تا آخرین روزهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار می‌شد، و فیلم‌های مهمی برای اعضاء نمایش داده شد، همچون شب و مه (آلن رنه) همشهری کین (اورسون ولز) مهر هفتم (اینگمار برگمان)، هفت سامورایی (آکیرا کوروساوا) مرد سوم (کارل رید) رومئو و ژولیت (رناتو کاستلانی) بادکنک قرمز (آلبر لا موریس (بچه‌های بهشت (مارسل کارنه) و سزار و کلئوپاترا (گابریل پاسکال.) پس از انقلاب دورۀ جدید کانون فیلم ایران از شهریور ۱۳۵۸، با نمایش فیلم مستند برای آزادی (حسین ترابی) آغاز شد، و به‌شکل روزانه با نمایش فیلم‌های بازگشت من (میکلوش یانچو) بردۀ عشق (نیکیتا میخالکوف) در غربت (سهراب شهیدثالث) و مانند این‌ها ادامه یافت. نمایش هر فیلم در هفتۀ بعد نیز تکرار می‌شد. جلسه‌های نمایش کانون فیلم تهران تا اوایل ۱۳۶۲ ادامه یافت و پس از آن متوقف شد. با تعطیلی این جلسات، کانون فیلم تهران دچار یک دوره وقفۀ طولانی شد، تا این‌که دور دیگری از فعالیت‌های کانون (وابسته به فیلم‌خانه ملی ایران) در بهار۱۳۷۰، به‌سرپرستی محمدحسن خوشنویس، مدیر فیلم‌خانه ملی ایران، و برنامه‌ریزی غلام حیدری (عباس بهارلو) با عنوان سینما و ادبیات با نمایش فیلم‌هایی از ۳۱ اردیبهشت آغاز شد. این جلسه‌ها تا دهۀ ۱۳۸۰ نیز ادامه یافته است. ازجمله فیلم‌های که در این جلسات نمایش داده شد عبارت‌اند از شاه لیر (گریگوری کوزینتسف) جولیوس سزار (جوزف ال منکیه‌ویتس) هنری پنجم (لارنس اولیویر) بینوایان (ریچارد بولسلاوسکی) و گوژپشت نتردام (والاس وورسلی).