اسیرگره: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَسیرگَره <br> | اَسیرگَره <br> | ||
<p>قلعه‌ای بزرگ و معتبر در شمال شهر | <p>قلعه‌ای بزرگ و معتبر در شمال شهر [[برهان پور|برهانپور]]، از ناحیۀ برهانپور در ایالت مدهیا پرادش هندوستان. این قلعه در قرن ۴ق ساخته شده و تا قرن ۸ق از معابد شیوا، خدای هندو، بوده است. ملک احمد راجا فاروقی (حک: ۷۸۶ـ۸۰۱ق) مؤسس دولت فاروقیان خاندیش در شمال غربی دکن، در ۷۹۰ق این قلعه را از تصرف هندوها خارج کرد و پسرش ناصرخان (۸۰۱ـ۸۴۱ق) شهر برهانپور را در حوالی آن بنا کرد و آن را پایتخت خود قرار داد. قلعۀ اسیر از بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین قرارگاه‌های نظامی دولت فاروقیان خاندیش بود و مرکز تهاجم آنان به نواحی اطراف به‌شمار می‌رفت. سلاطین مالوا چندین‌بار این قلعه را در محاصره گرفتند تا مانع از دست‌اندازی‌های کوتوالان اسیرگره و خوانین خاندیش به دیگر نقاط شوند. اهمیت این قلعه به حدی بوده است که بعضی از منابع تاریخی هندوستان، خوانین خاندیش را حاکمان اسیر نوشته‌اند. در ۱۰۰۸ق بهادرشاه بن عادل‌شاه فاروقی به مخالفت با جلال‌الدین اکبر گورکانی برخاست. اکبر شاه در همان سال قلعۀ اسیرگره را محاصره کرد و پس از شش ماه آن را به‌تصرّف درآورد. دولت خاندیش پس از سقوط قلعۀ اسیرگره، برافتاد و قلمرو آن ضمیمۀ متصرفات دولت گورکانی هندوستان شد.</p> | ||
<br><!--11343600--> | <br><!--11343600--> | ||
[[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | [[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | ||
نسخهٔ ۱۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۲
اَسیرگَره
قلعه‌ای بزرگ و معتبر در شمال شهر برهانپور، از ناحیۀ برهانپور در ایالت مدهیا پرادش هندوستان. این قلعه در قرن ۴ق ساخته شده و تا قرن ۸ق از معابد شیوا، خدای هندو، بوده است. ملک احمد راجا فاروقی (حک: ۷۸۶ـ۸۰۱ق) مؤسس دولت فاروقیان خاندیش در شمال غربی دکن، در ۷۹۰ق این قلعه را از تصرف هندوها خارج کرد و پسرش ناصرخان (۸۰۱ـ۸۴۱ق) شهر برهانپور را در حوالی آن بنا کرد و آن را پایتخت خود قرار داد. قلعۀ اسیر از بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین قرارگاه‌های نظامی دولت فاروقیان خاندیش بود و مرکز تهاجم آنان به نواحی اطراف به‌شمار می‌رفت. سلاطین مالوا چندین‌بار این قلعه را در محاصره گرفتند تا مانع از دست‌اندازی‌های کوتوالان اسیرگره و خوانین خاندیش به دیگر نقاط شوند. اهمیت این قلعه به حدی بوده است که بعضی از منابع تاریخی هندوستان، خوانین خاندیش را حاکمان اسیر نوشته‌اند. در ۱۰۰۸ق بهادرشاه بن عادل‌شاه فاروقی به مخالفت با جلال‌الدین اکبر گورکانی برخاست. اکبر شاه در همان سال قلعۀ اسیرگره را محاصره کرد و پس از شش ماه آن را به‌تصرّف درآورد. دولت خاندیش پس از سقوط قلعۀ اسیرگره، برافتاد و قلمرو آن ضمیمۀ متصرفات دولت گورکانی هندوستان شد.