موج نو (سینما): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
موج نو (سینما)(New Wave) | موج نو (سینما)(New Wave) | ||
در سینمای فرانسه، این اصطلاح به آثار فیلمسازانی همچون [[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان ـ لوک گدار]]<ref>Jean-Luc Godard</ref> و [[تروفو، فرانسوا (۱۹۳۲ـ۱۹۸۴)|فرانسوآ تروفو]]<ref>François Truffaut </ref>، اطلاق میشود که در اواخر دهۀ ۱۹۵۰ و دهۀ ۱۹۶۰ خواهان سبک شخصیتر فیلمسازی و الهام فردی بودند و برضد قراردادهای مرسوم طغیان کردند. نخستین فیلمهای مدرنیستی آنان بر سینمای کشورهای اروپایی تأثیر شگرفی گذاشتند. [[شابرول، کلود (۱۹۳۰)|کلود شابرول]]<ref>Claude Chabrol </ref>، ژاک | در سینمای فرانسه، این اصطلاح به آثار فیلمسازانی همچون [[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان ـ لوک گدار]]<ref>Jean-Luc Godard</ref> و [[تروفو، فرانسوا (۱۹۳۲ـ۱۹۸۴)|فرانسوآ تروفو]]<ref>François Truffaut </ref>، اطلاق میشود که در اواخر دهۀ ۱۹۵۰ و دهۀ ۱۹۶۰ خواهان سبک شخصیتر فیلمسازی و الهام فردی بودند و برضد قراردادهای مرسوم طغیان کردند. نخستین فیلمهای مدرنیستی آنان بر سینمای کشورهای اروپایی تأثیر شگرفی گذاشتند. [[شابرول، کلود (۱۹۳۰)|کلود شابرول]]<ref>Claude Chabrol </ref>، ژاک ریوت<ref>Jacques Rivette </ref> (۱۹۲۸ـ )، [[رومر، اریک (۱۹۲۰ـ ۲۰۱۰)|اریک رومر]]<ref>Eric Rohmer </ref>، و دیگر کارگردانان موج نو غالباً با مجلۀ ''کایه دو سینما''<ref>''Cahiers du Cinéma''</ref> همکاری داشتند و سبک «ادبی» سینمای کلاسیک فرانسه را نفی میکردند. آنان سینمای [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] بهویژه آثار فیلمسازانی همچون [[هاوکس، هوارد (۱۸۹۶ـ۱۹۷۷)|هوارد هاکس]]<ref>Howard Hawks </ref>، [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref>Alfred Hitchcock </ref>، [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسن ولز]]<ref>Orson Welles</ref>، و نیز آثار کارگردانان فیلمهای درجۀ دو را میستودند ولی انسجام روایتی سینمای هالیوود را تحقیر میکردند. نسل جدیدی از فیلمسازان امریکایی که در اواخر دهۀ ۱۹۶۰ سربرآوردند بهتدریج نوآوریهای جنبش موج نو را در سینمای تجاری هالیوود بهکار گرفتند. | ||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۳۲
موج نو (سینما)(New Wave)
در سینمای فرانسه، این اصطلاح به آثار فیلمسازانی همچون ژان ـ لوک گدار[۱] و فرانسوآ تروفو[۲]، اطلاق میشود که در اواخر دهۀ ۱۹۵۰ و دهۀ ۱۹۶۰ خواهان سبک شخصیتر فیلمسازی و الهام فردی بودند و برضد قراردادهای مرسوم طغیان کردند. نخستین فیلمهای مدرنیستی آنان بر سینمای کشورهای اروپایی تأثیر شگرفی گذاشتند. کلود شابرول[۳]، ژاک ریوت[۴] (۱۹۲۸ـ )، اریک رومر[۵]، و دیگر کارگردانان موج نو غالباً با مجلۀ کایه دو سینما[۶] همکاری داشتند و سبک «ادبی» سینمای کلاسیک فرانسه را نفی میکردند. آنان سینمای امریکا بهویژه آثار فیلمسازانی همچون هوارد هاکس[۷]، آلفرد هیچکاک[۸]، اورسن ولز[۹]، و نیز آثار کارگردانان فیلمهای درجۀ دو را میستودند ولی انسجام روایتی سینمای هالیوود را تحقیر میکردند. نسل جدیدی از فیلمسازان امریکایی که در اواخر دهۀ ۱۹۶۰ سربرآوردند بهتدریج نوآوریهای جنبش موج نو را در سینمای تجاری هالیوود بهکار گرفتند.